Paula staat nu in een hele grote box (5x5m.!) tussen allerlei andere paarden in een grote loods, ze is erg onwennig, maar ze gaat het wel overleven. ze moet wel met haar hoofd door het hekwerk om vanaf het gangpad te eten, dat vind ze nog wel een tikkie vreselijk. Het is ook zo'n bangig mutsje...
toen ik thuiskwam, wachte mij een veel verdrietiger tafereel. Neve die doorhad dat Paula niet in de trailer thuiskwam, mijn lieve kleine Nefje kwam erachter dat ze alleen was. Een gehinnik, een gegil "Paula, waär ben je?!"...hartverscheurend, echt waar
Ik heb haar los ind e bak gelaten, en ze heeft de hele tijd heen en weer gedraafd, en maar om Paula roepen...heel sneu...Vanavond wordt de eerste nacht alleen sinds wel een jaar...Ben benieuwd, ik vind het wel heel zielig, maar het is even niet anders. Over twee weken, zeg maar dinsdagavond 2 juli, dan is Paula weer thuis....
