Nu gaat het gewoonlijk zo dat we onze wensen op het bord zetten en als iets niet kan, omdat een ander vrij heeft of zo, dan komt er commentaar. Bij mij was er verder geen commentaar. Niemand anders was vrij en mijn uren waren ook al snel onder de anderen verdeeld. Geen ount dus, dacht ik. Tot vanmorgen. Mijn bazin heeft een foutje gemaakt met het berekenen van de vrije dagen, en dacht dat ik te kort zou hebben. Ik mocht dan onderling met een collega ruilen zodat ik wel de volle week nog vrij kon nemen. En nu was het ineens niet goed

Je zult snappen dat ik dus ontzettend baalde. Dus ik heb mijn kleren aan gedaan en ben richting werk getuft. Had het bewijs meegenomen dat mijn bazin zich verteld had met de dagen en heb haar dat voor gelegd (oh, dat geloof ik niet... zal er nog eens achteraan bellen). Mijn baas, bij wie ik eigenlijk moest wezen voor dit akkefietje, was met patienten bezig en kon niet gestoord worden. Hij zou mij later op de ochtend wel even terug bellen.
Thuisgekomen eerst lekker aan de klus (moet nog heel wat gebeuren bij zo'n oud huis), en toen belde hij op. Het was wel heel vervelend gegaan, en het zou helemaal geen probleem zijn geweest, ware het dat mijn collega vergeten was dat ze vanmorgen moest invallen en dus te laat was geweest (OK-programma helemaal in de soep). Vandaar dus dat ze zo in de stress zaten. Maar ik moest me er verder niets van aantrekken en maar lekker van mijn vakantie genieten.
Nou dan moet je helemaal mij hebben, ik zat zo verschrikkelijk in de rats, zag me alweer met spoed naar mijn werk gaan omdat er anders troubles zouden komen, dit had ik dus helemaal niet verwacht. Dus: ikke janken (verschrikkelijk is dat toch he?)




Marc en ik zijn al lekker weer op geschoten met de klusserij, we zijn nog naar de Ikea geweest (hebben een mooi vloerkleedje gekocht voor onder mijn schommelstoel). Daarna in assen nog een leuke hocker bij Xenos gekocht en we hebben vanavond de woonkamer verandert. Staat echt heel leuk. Ben nu weer helemaal happy


