Hercules, the end of an era
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
- Chatelaine
-
- Berichten: 9151
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Geboren in Dordt,via H.I Ambacht in Lelystad terecht gekomen!
ben er even stil van mar voor hem zal dit het beste zijn
- Laui!
-
- Berichten: 16863
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: wherever I wanna be
Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-02 16:04
Kuul heeft de tijd van zijn leven, hij staat nu los op een stuk van 1,5 ha waar hij normaal alleen met jaloerse ogen naar kon kijken. Hij heeft het ongetwijfeld hartstikke druk met dingen ontdekken en de twee arabiertjes (Fulco en Voltrack) jaloers maken.
Het is zo ontzettend raar, eerst was het nog een week, toen nog een paar dagen, en nu is het nog maar heel even. Morgenochtend vertrekken ze al heel vroeg (7 uur). Ik zal hem gigantisch gaan missen, maar dat besef ik me eigenlijk nog helemaal niet. De afgelopen vier jaar stond hij er gewoon, elke dag. Dat is morgen gewoon pats-boem afgelopen.
Helemaal raar is het dat we zodra mijn vader met een lege trailer terugkomt het volgende paard erin zetten en hem naar de DA brengen om te laten keuren. Ik hoop zo ontzettend dat hij wordt goedgekeurd, want het is zo'n ontzettend leuk beestje. Aan de ene kant ben ik blij dat ik daar niet ook nog een paar dagen op moet wachten, want hoe dan ook hij is hard op weg een behoorlijk prominente plek in ons paardengezinnetje in te nemen. Aan de ene kant is dat ontzettend moeilijk, net nu Hercules weg gaat, aan de andere kant is het ook een hele goede motivatie om door te gaan en de draad weer op te pakken.
Ik hoop dat ik vannacht nog een beetje slaap, want ik lig steeds langer wakker, eigenlijk denk ik aan niets, maar slapen gaat ook bijna niet meer. Ik hou mezelf al de hele week voor dat ik na vrijdag gewoon weer verder kan gaan, dat het afgesloten is dan dat het allemaal weer goed komt, maar tegelijkertijd wens ik steeds meer dat het nooit morgen wordt.
- UrbanL
-
- Berichten: 14584
- Geregistreerd: 22-02-01
- Woonplaats: Somewhere only I know....
Geplaatst: 06-06-02 16:08
Hij zal je dankbaar zijn voor de tijd die jullie samen hadden.
ik hoop zoooo dat Fulco goed is zodat je weer verder kan gaan. Sterkte komen dagen en je weet ons te vinden
. 
- Laui!
-
- Berichten: 16863
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: wherever I wanna be
Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-02 13:48
Vanochtend zou mijn vader om 7 uur wegrijden, dus ik had mijn wekker op kwart voor gezet, nog éven een knuffel, nog éven een kus, alsof het uit zou maken. Ik vond het in huis verdacht stil, maar waarschijnlijk was mijn hele familie al op (as usual). Toen ik beneden kwam en naar buiten keek zat mijn zusje op een emmer voor Kuul's stal, met de deur open voerde ze hem een lading snoepjes. En hij bleef zo braaf binnen staan. Buiten gekomen vroeg zij of ik paps en mams gezien had. Nee dus. Toen maar even intern naar hun slaapkamer gebeld, mijn moeder nam echt ontzettend slaperig op, die waren dus nog helemaal niet wakker. Even later stond mijn vader in zijn pyama op het balkon, of wij Kuul in de trailer konden zetten (die stond gelukkig al klaar). Dus wij heel braaf een enorm paard met een behoorlijke eigen wil de trailer op proberen te krijgen. Hij stond bijna met die enorme voeten van hem op mijn slofjes, dus dat ging niet echt werken. Mijn zusje haalde even mijn stalschoenen, en toen liep hij zonder problemen de klep op. Paard vastgezet, poep weggeschept, en toen kwam mijn vader (geschoren én met gekamde haren) aan. Nog even allemaal Kuultje geaaid, knuf gegeven en toen gingen ze. Kuul stond braaf stil, keek nog één keer achterom en toen was hij weg.
Daarna hing er zo'n zwijgzame gelatenheid over ons, de paarden, de vogeltjes, over alles. Toen was het wachten op mijn vader die met een lege trailer terug kwam. Paarden buiten gezet, eten gegeven, uitgemest. Eigenlijk heel normaal 'z'n gangetje'. Stiekem hoopte ik dat hij nog wat 'vergeten' zou zijn, dat hij nog even terugkwam, maar nee hij kwam terug met lege trailer, en nog steeds besefte ik me helemaal niet dat Hercules weg was. En zelfs nu (ik moet even een middagje werken, komt nl vanalles tussen) voelt het alsof hij elk moment weer aan komt stappen, zijn eten eet. Het is gewoon niet te beseffen, pijn doet het niet echt, het is gewoon ondenkbaar.
Het was wel even confronterend toen ik net Jopie binnenzette en Herc's halster pakte (die is nu voor Joop, want Joop's is best versleten). Op het halster en op het touw zit allemaal bloed. Niet veel, maar toch. Het bewijst voor mij dat hij dood is, maar op een of andere manier geloof ik het nog niet. We hebben het halster + touw in de biotex gelegd, wassen het straks uit en dan ruiken de mannen er niets van.
Volgens mijn vader was het erg goed gegaan. Hij heeft niet gezien hoe hij geschoten werd, maar heeft het wel gehoord, en ook het stuiptrekken erna. Hij heeft hem ook nog zien liggen, en hij is zo ontzettend kalm, berustend of hoe je dat ook moet noemen. Hercules is in de hemel, kan ravotten wat hij wil en zal nooit meer pijn hebben. Mooier had het niet kunnen zijn...
- Laui!
-
- Berichten: 16863
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: wherever I wanna be
Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-02 16:03
Nooit meer je grote oren,
Nooit meer je lieve snuit,
Nooit meer grote tochten,
Nooit meer er op uit,
Nooit meer Hercules,
Nooit meer Kuuleman,
Nooit meer 'ff' zoenen,
Nooit komt het er nog van,
Nooit meer naar je kijken,
Nooit meer ... wat is dat nog eindeloos lang
Rust Zacht, Grote Beer!
- Manon 2
-
- Berichten: 2783
- Geregistreerd: 09-01-01
- Noukie
- Berichten: 10946
- Geregistreerd: 27-12-01
Geplaatst: 07-06-02 19:33
heel erg veel sterkte de komende tijd
