Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-02 16:15

je eerste pony; je grote liefde?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-02 16:15

Mazzel was mijn allereerste eigen pony, inmiddels heb ik er ook een tinkerjaarling bij.. ook een schatje! Alleen is Mazzel heel speciaal.
Mede omdat hij m'n eerste eigen pony is, en dat geeft natuurlijk ook een heel speciaal gevoel..
Hebben jullie dat ook, dat je eerste pony je allergrootste liefde is/was?

**Geplaatst**: 31-05-02 16:21

Geplaatst: 31-05-02 16:21

Ja, Felix is gewoon de allergrootste.
Vandaag hadden we het er nog over. iemand zei dat ik Danno nooit weg moest doen, maar als die keuze komt dan gaat ie toch. Felix blijft gewoon.
Tenzij hij voorgoed niet meer rijdbaar is dan zoek ik een stek waar hij de rest van zijn leven door kan brengen en dan blijft Danno natuurlijk.

Maar Felix was gewoon eerste liefde op het gezicht en dat terwijl ik hem zelf niet eens had uitgezocht. "ik moest het er maar voorlopig mee doen" werd er tegen mij gezegd toen ik hem ging huren. Ze hadden voor mij na veel wikken en wegen een haflinger gekocht. Tis al weer 8 jaar geleden.

**Geplaatst**: 31-05-02 16:34

Geplaatst: 31-05-02 16:34

Mijn eerste verzorgpony is ook mijn grote liefde. Skippy is altijd al heel speciaal voor mij geweest en dat zal altijd zo blijven ook al staat ze nu aan de andere kant van Nederland! Ik had iets met haar wat ik met de verzorgpaarden die erna volgde nooit meer heb gehad. Zij was (en is) gewoon echt nog steeds mijn allerbeste vriendin in mijn leven ook al zie ik haar maar een paar keer per jaar... Lovers

**Geplaatst**: 31-05-02 17:30

Geplaatst: 31-05-02 17:30

Julius zal ook altijd een speciale plek in mijn hart houden. Het was mijn eerste pony en hij heeft mij zoveel geleerd. Ik heb hem maar drie jaar kunnen berijden. Daarna stierf hij op 7-jarige leeftijd. veel te jong. Ik zou Barley meteen inruilen voor Julius. Hoewel Barley ook heel veel voor mij betekend

**Geplaatst**: 31-05-02 17:50

Geplaatst: 31-05-02 17:50

pebbles is niet mijn eerste pony,maar wel de allereerste waarvan ik het besef had dat MIJN pony werd.
we hadden keus uit 2:een schimmel en een valk...de valk was lief,rustig...een echte kinderpony{maar was achter al erg versleten,dus mijn mams had al zoiets van:we gaan weer naar huis}
de schimmel was een echt dametje,nukkig:)
maar ik zag haar en zei gelijk:dat wordt haar!
ze was ook iets te groot,maar ik had enkel oog voor DE SCHIMMEL!
nu heb ik haar al 10 jaar,ik rijd er al 2 jaar niet meer op.
we zijn m dressuur en m springen geworden...en nog steeds ben ik helemaal weg van haar:alle paarden van de wereld te ruil voor 1 paard met het uiterlijk en het karakter van pebbles:zij is en was echt uitzonderlijk!mijn grote liefde dus...enne,daarna nog een pony,ook met een apart karakter:mijn 2de grote liefde...alleen is die na 3 mnd. afgemaakt,dat zou eigenlijk pebbles d'r opvolger zijn,voor de sport Huilen

**Geplaatst**: 31-05-02 17:53

Geplaatst: 31-05-02 17:53

Dit is bij mij (sorry Tiko) niet het geval.
Ik zouTiko ook niet zomaar weg doen, maar ik heb toen we tiko een jaartje hadden een paard ingereden en deze een tijdje in mijn eentje gereden waar ik helemaal gek op was, nog steeds ben. Helaas mag ik hem nu niet meer rijden, waarom weet ik nog steeds niet.
Maar misschien dat dat ook wel komt doordat ik Tiko met Myrthe moet delen en Krack (zoon van Krack C, werd zo genoemd) een tijd voor mij alleen heb gehad. Hij was wel niet van mij, maar ik was de enige die er wat mee deed.

**Geplaatst**: 31-05-02 18:01

Geplaatst: 31-05-02 18:01

Ik had dat met mijn allereerste verzorgpony.
Het was een hengst van 8 jaar oud.
Echt een schatje op stal maar met rijden een echte hengst }>

Ik moet zeggen dat elu ook wel heel erg speciaal voor me is.
Luutje en ik hebben wel echt een band , als ik op stal komt komt t vrouwtje meteen met t kopiie naar buiten en begint meteen te hinniken.
Lovers

**Geplaatst**: 31-05-02 18:05

Geplaatst: 31-05-02 18:05

Japs, Pinky is mijn alles. ookal zou er nou een 2e bijkomen die weet ik wat voor kampioen is, Pinky blijft mijn allergrootste liefde en trots... Hij is mijn supertje Lovers

**Geplaatst**: 31-05-02 18:26

Geplaatst: 31-05-02 18:26

Bill is voor mij een droom die uitkwam. Hij is mijn maatje en ik ben nog steeds zo gek op hem als toen hij, nu bijna 10 jaar geleden, bij me kwam. Hij is niet makkelijk maar wel eerlijk. Hij is mijn grote liefde wat paarden betreft. Hij is een paar jaar geleden erg ziek geweest, mijn wereld stortte in. Gelukkig is hij helemaal weer beter geworden, en van mij mag hij 40 worden.

**Geplaatst**: 31-05-02 20:06

Geplaatst: 31-05-02 20:06

Voor mij is het *, mijn eerste "echt" verzorgpaard (ervoor had ik al wat manegepaarden verzorgd). Helaas is hij bijna een half jaar terug verkocht en ik mis hem echt heel erg

Ik vind * ook super lief, maar * is nog steeds mijn "grootste liefde" :+:

Ik vraag me af of er ooit een paard komt van wie ik meer zou houden....

Laatst bijgewerkt door Annemieke op 08-02-22 19:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-05-02 20:19

Geplaatst: 31-05-02 20:19

ja, Dominique zal voor mij altijd de nummer 1 blijven (samen met elly0, ik had met die 2 zon goede band.
Domi was hee; eenkennig, gooide bijna iedereen eraf behalve mij en haar bazin Lovers

helaas kwam die dag dat ze verkocht werd, ik had haar bijna ggehad, maar door die dure stallingen in de buurt is dat niet mogelijk Huilen

Elly zie ik nog steeds en daar gaat het heel goed mee!
Domi kan ik ook nog zien trouwens.

Alle paardjes die ik heb gereden/verzorgd hebben iets speciaals maar mijn domi en elly staan altijd op 1!

**Geplaatst**: 01-06-02 06:54

Geplaatst: 01-06-02 06:54

Mijn eerste pony was ik binnen een half jaar kwijt omdat ze overleed. Ik heb er ook nooit een hele hechte band meegehad.
Mijn WelshCob die ik nu 5 jaar heb en nu 6 jaar is wil ik echt niet meer kwijt.
De haflinger die ik heb staan ben ik minder aan gehecht, want als hij naar een goed baasje zou gaan wil ik hem wel kwijt.
Aan de merrie die ik verzorg ben ik ook heel erg gehecht, en zal ik ook niet willen missen.
De ruin die daar ook staat raak ik ook steeds meer aan gehecht, want verzorg ik nu ook al weer een paar maanden.
Pony's die ik echt verzorg raak ik ook erg gehecht aan, daarom ook minder aan de haflinger: ik voer hem wel, maar poetsen, uitmesten en rijden doet iemand anders.

**Geplaatst**: 01-06-02 08:53

Geplaatst: 01-06-02 08:53

Bonanza is niet echt mijn pony, maar wel mijn eerste grote liefde en ook de eerste waar ik ver mee kan komen, in dr hoofd en met dr in de wedstrijden..
Zij vertrouwt mij volledig en ik haar, ik weet ook van haar dat ze mij er nooit uit kwaadheid of gemeenigheid eraf zou gooien.. Als ik de kans zou hebben om haar te kopen hoef ik daar geen moment over na te denken!

Verder is Irene mijn tweede liefde, altijd geweest en nu nog, mijn schatje Lovers

Maar dat komt ook omdat ik haar beleerd heb en zij alles voor mij deed alleen onder mij voorwaarts neerwaarts liep, je moest eens weten hoe erg ik in de twijfels heb gezeten of ik wel met dr zou stoppen, maar het is dr baasje die het antwoord op mijn vraag had gegeven, helaas...
Maar ik zou dr nu zo weer opmogen.. alleen heeft ze net een zware keizersnee achter de rug en vind ik dat ze dit jaar verdient om lekker rust te hebben Lachen

Maaike

**Geplaatst**: 01-06-02 09:55

Geplaatst: 01-06-02 09:55

Nee mijn pony is niet mijn grote liefde. Laat ik het sterker zeggen in het begin hadden we een hekel aan elkaar.
Inmiddels begin ik te merken dat hij mij nu als baas accepteertd en kunnen we uren samen stilstaan en niksdoen. Hij gaat voor geen goud weg echt niet, daarvoor hou ik te veel van hem. Maar hij is niet mijn droompony

**Geplaatst**: 01-06-02 11:17

Geplaatst: 01-06-02 11:17

Met mijn Marillion was het liefde op het eerste gezicht en dat is nooit meer over gegaan. Hij gaat nooit never meer weg.
Hij is dus heel speciaal voor mij.
Maar met onze hengst Imatador heb ik weer andere dingen, die gaat ook niet meer weg.
En op zijn pasgeboren zoon ben ik ook op slag verliefd geworden, dus ik vrees dat het niet meer goedkomt met mij. Ik heb met allemaal iets speciaals en wil ze allemaal niet kwijt.

Groetjes Suzanne

**Geplaatst**: 01-06-02 12:06

Geplaatst: 01-06-02 12:06

lyrik is m'n allereerste verzorg pony, en ik verzorg hem nu nog steeds, dus hij is en blijft mijn grote liefde Lovers

**Geplaatst**: 01-06-02 14:31

Geplaatst: 01-06-02 14:31

Toscar is me eerste eigen pony, en ook mijn grote liefde,...
In het begin stond hij samen met Pienke... nu staat Tos toch echt met stip op een!
Lovers

Geen een paard dat zijn plekje in kan pikken in mijn hart!
Lovers

En voorlopig heb ik nog geen 2e paardje nogid hoor!

**Geplaatst**: 01-06-02 14:44

Geplaatst: 01-06-02 14:44

geen enkel paard kan het plekje dat pebbles heeft innemen...net zo min als dat een paard het plekje van mijn nu te koop staande paard kan innemen Huilen

oliebol,ik ben aan het huilen...ze zijn allebei zoveel waard voor mij,en de pony gaat never nooit meer weg...het paard wel dus,misschien is het beter,misschien niet...ik hoop alleen dat het paard zo'n lieve baas krijgt,dat ik me echt niet zo klote hoef te voelen...nu zou hij wel mijn droompaard zijn,maar onze start was absoluut niet goed{door de dood van mijn droompony,de opvolger van pebbles}en daar heb ik tot nu toe nog spijt van,dat ik hem toen zo vervloekt heb,misschien gaat het daarom niet meer?who knows?
maar goed,beide hebben{voor de juiste persoon}een gouden hart,en ik ben de juiste persoon voor pebbles,voor het paard weet ik dat niet...

**Geplaatst**: 01-06-02 23:08

Geplaatst: 01-06-02 23:08

Hon, mijn grote liefde??? Absoluut. Ze gaat (onder normale omstandigheden) absoluut niet zomaar weg.
Echter, the love of my life blijft mijn ex verzorgpony Erna.
Ik kon haar destijds door een vuile streek van de eigenaar niet kopen, dus ging ze naar een ander.
Ik zou haar echt niet voor hon of jamey willen ruilen, maar als er ooit een tijd komt dat er nog een paard bij komt, en Erna zou dan toevallig net te koop zijn, ga ik haar ala minute halen

**Geplaatst**: 02-06-02 00:15

Geplaatst: 02-06-02 00:15

Dikke (Sam) staat bij mij toch nog steeds met stip op nr. 1 Lovers

!
Ik heb hem nu 5 1/2 jaar en heb veel van/met hem geleerd.
Beer (Balou) , onze Haflinger, heb ik nu bijna 2 jaar en in het begin was het gewoon het "tweede paard". Dat veranderde na verloop van tijd al wel, maar het was nooit zo als met Dikke.
Tot afgelopen dinsdag, toen ik dat afschuwelijke telefoontje van m´n vriendin kreeg (ik was nog niet terug uit Ned.) : Beer had z´n kaak gebroken en ze ging naar de kliniek om hem te laten opereren Verdrietig

!
De OP was op zich goed gegaan en de volgende dag mocht ´ie mee naar huis. We moesten hem wel ieder uur controleren (temp., hartslag, ademhaling). Dat ging dus fout; op een gegeven moment had ´ie nog maar een hele vlakke ademhaling en een hartslag van 88 !!! (40 is normaal). Wij hadden al de hele dag tel. kontakt met onze DA en ´s avonds hebben we hem weer terug in de kliniek gebracht. Daar kreeg hij meteen een infuus en op het moment dat ik de auto weer op de stal parkeerde, ging m´n telefoon: de DA, Beer had een zeer ernstige koliek Huilen

. We zijn meteen weer terug gereden en de halve nacht bij hem gebleven! Hij heeft het gelukkig overleeft en toen ik ´s nachts zo bij hem zat, besefte ik, dat hij toch wel héél wat meer als zomaar "het tweede paard" voor me betekent!!!

**Geplaatst**: 02-06-02 16:01

Geplaatst: 02-06-02 16:01

Ik heb mijn dondersteen nu pas 2 en halve maand, maar heeft toch al een speciaal plekje, gewoon omdat het je eerste paard is. Ik ben gek op hem, en zou uren naar hem kunnen kijken. Ik kan alleen nog wandelen en poetsen, maar hij is gewoon fantastisch. Zeker als je hem met andere leeftijdsgenoten gaat vergelijken is zijn karakter gewoon super!

**Geplaatst**: 03-06-02 09:13

Geplaatst: 03-06-02 09:13

Dribbel is mijn eerste pony, en gaat ook nooit meer weg. hij is zo speciaal voor me. Er zal nooit een pony zijn waar ik zoveel van zal houden. Het is voor mij gewoon mijn droomknollie!
Wel zou ik als de mogelijkheid er zou zijn mijn ex-verzorgpony Sasha, een bonte merrie shetlander, er zo bij kopen! maar die was en is helaas niet te koop. Maar nóóit ipv dribsje!! Maar dat was de eerste pony waar op ik door de duinen galopeerde zonder begeleiding, de pony waar ik lange ritten mee maakten zonder dat iemand besliste wat je deed. De pony waarvan ik zoveel heb geleerd Lovers

**Geplaatst**: 03-06-02 11:41

Geplaatst: 03-06-02 11:41

Mijn eerste pony was een rotknol ze gooide iedereen er heel gevaarlijkaf en lukte dat niet dan ging ze liggen met jou erop!ik heb er nooit zelf opgezeten, het was geen liefde.

Mijn tweede heb ik maar heel kort gehad maar het was een toppertje maar ik moest hem verkopen om financiele redenen. Studiefinanciering financiert geen paard Knipoog

En toen kwam Isis Lovers

dat was liefde maar zonder happy end, ook haar ben ik kwijt Huilen

Nu rij ik een paard bij dus die is niet vanmezelf, ze is super maar ik hou afstand het doet veel te veel pijn als je weer afscheid moet nemen.....

**Geplaatst**: 03-06-02 23:21

Geplaatst: 03-06-02 23:21

Avalon is voor mij een toppertje...Echt mijn eerste liefde, die had ik gelijk mee willen nemen toendertijd..Helaas is hij niet van mij en zal in iedergeval de komende tijd niet te koop staan (als hij ooit te koop komt te staan, twijfel ik geen ene moment!). Avalon mocht met mij mee, maar was niet van mij, zeg maar in bruikleen, maar geen kosten eraan verbonden. Ik vond/vind dit toch best vervelend, omdat ik me niet helemaal erop kan 'storten'. Hij is immers niet echt van mij. Vandaar ik toch weer verder op zoek ging naar een ander paard. Nu heb ik Galactica erbij, maar Avalon zal zeker niet zomaar weggaan. Ik probeer hem zo lang mogelijk bij me te houden tot het niet anders kan....

**Geplaatst**: 04-06-02 14:03

Geplaatst: 04-06-02 14:03

Wat grappig, die titel. Een tijdje geleden moest ik een stukje schrijven voor ons personeelsblad, antwoorden op een aantal standaard vragen. Een daarvan was: 'je grote liefde'. Ik heb toen geantwoord: 'mijn oude paardje dat ik bijna 15 jaar heb gehad'.

Manjo kwam in december '85 in onze familie, een dag na kerst. Ik was toen 11, had wel eerder een pony op proef gehad maar dat beest had een kronkel en is na een week teruggegaan omdat-ie gevaarlijk werd. Manjo was rustig, je kon er achterstevoren op gaan zitten maar hij was niet 'dood', hij had wel een eigen willetje. Ik heb (toen ik nog thuis woonde) 7 heerlijke jaren met hem beleefd, in die tussentijd waren mijn zusjes ook gaan rijden dus het werd echt een familiepony. Mijn ene zusje stopte met rijden, mijn andere zusje (Laura) was 9 toen ik op kamers ging voor m'n studie. Zij is toen Manjo gaan rijden, tot hij allerlei kwaaltjes kreeg en zij overging op een grotere pony. Manjo was toen weer 'helemaal' van mij en ondanks dat ik hem niet iedere dag kon zien, bleef hij wel mijn grote schat. In april 2000 overleed hij, 30 jaar oud.

Het gemis slijt, ik mis hem nu niet meer iedere dag. Maar in mijn huis zijn diverse foto's van hem te vinden en ik heb zelfs een koffertje met allemaal spulletjes van hem (borstels, hoefijzer, pluk staarthaar). En ik vraag me vaak af hoe het zou zijn als hij nog in leven zou zijn. Dino en Ameretto hebben nooit zijn plaats kunnen innemen en een ander paard zal dat ook niet kunnen. Manjo was te veel 'eigen', een paardje op zich. Geen fantastische sportpony, maar gewoon een lekker beest waar je heerlijke buitenritten mee kon maken maar die je ook kon uitlenen voor het jaarlijkse 'rondje ponyrijden' op Koninginnedag in het gemeentepark.

Mijn oude knollie... Ja, mijn grote liefde zal hij altijd blijven. Lovers