Geplaatst 
We kunnen van 3 weides 1 grote maken, dus wij Buddy een halster omgedaan, en Jay kregen we niet te pakken, dus die zou wel met Buddy meelopen...niet dus! Jay ging er als een speer vandoor richting de andere wei, en Buddy wilde er achteraan! In het begin kon ik hem nog wel houden, maar daarna niet meer en zette hij het op een lopen 
Ik hield vast en ben zo'n 30 meter meegehuppeld 
Vervolgens heb ik hem maar losgelaten. Aangezien ze toch nergens heenkonden, vroeg ik me af waarom ik hem in de eerste plaats al aan de hand mee wilde nemen, en die kant niet gewoon had opgejaagd 
Maargoed...dat maakte inmiddels niet meer uit. Het was prachtig mooi weer de hele dag...fijn dacht ik. Tot de veearts kwam 
Het begon te hozen! We hebben Buddy in een stal gezet, en besloten hem daar te castreren. Eerst een kalmeringsprikje (hij had nog niet op stal gestaan), en vervolgens infuus aangelegd. Wat zag dat er al eng uit! Ze moest echt veel druk zetten om die dikke naald erin te krijgen! *tandenbijt * Eindelijk zat hij erop...kwam nog erg veel bloed uit, doppie erop, en verder gaan met de voorbereidingen. Toen het infuus aangesloten, en Buddy's oogjes vielen steeds verder dicht 
Toen hij klaar was om te gaan liggen ging het erom spannen. Hij moest wel op een bepaalde manier gaan liggen, zodat we goed zicht hadden natuurlijk. Ikzelf stond toen nog buiten de stal, en liet de anderen dat maar even doen. Ik ben als de dood iets verkeerd te doen! Toen lag hij eindelijk...maaaarrr...met zijn voorbeen onder zijn kont! Ze hebben toen 5 minuten aan hem lopen sjorren en trekken, en eindelijk lag hij goed. Toen maar hopen dat hij niets aan die rare val over had gehouden. Toen hebben we hem vastgesnoerd, en de boel gaan desinfecteren. Ik was de anesthesist 
Ik hield zijn wakkerheidsgehalte ( ) in de gaten en regelde het infuus. Zij was inmiddels aan het ontsmeteen, en ging aan de gang. Omdat ik bij zijn hoofdje zat, heb ik erg weinig van de castratie gezien. Ik zag haar wel flink in die tang knijpen, en hoorde vanalles kraken Na 20 minuutjes was het dan zo ver...het was afgelopen. Halstertje af...deuren dicht, en op zijn gemakkie wakker laten worden en op laten staan. Half uurtje later weer wezen kijken, en hij stond alweer...redelijk rustig, alleen nog een beetje bibberig. Hij was nog wel erg dronken 
Na een uurtje de bovendeur maar opengemaakt (was erg warm in de stal...uiteraard ging het zonnetje schijnen toen we eenmaal aan het castreren waren 
), en na een uurtje of anderhalf lekker de wei op Hij wilde niet echt lopen, en het leek net op hij op eieren liep 
Alles is dus goed verlopen...hij heeft nergens last van, en loopt keurig (nja...naar omstandigheden dan
). Het kan wel wat dikker worden zij ze omdat ze flink heeft moeten drukken e.d. Maar alles is goed gegaan. Thank GOD!!! Nu heb ik dus een je-weet-wel-hengst
Fijn verjaardagscadeautje... 
! 
)
