Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-02-01 19:30

Geplaatst: 10-02-01 19:30

he bah hier krijgik dus echt de rillingen van.. en kippenvel..bah.. jeetje dit zal je echt nietgauw vergeten..

**Geplaatst**: 10-02-01 19:54

Geplaatst: 10-02-01 19:54

Tsja, wij hadden geen opties meer. Hij was verlamd, niets aan te doen. We hadden nog een optie om hem in z'on soort draagzak te doen en hem aan het plafond te hangen zegmaar. Snappen jullie wat ik bedoel?
Dat was voor ons geen optie. Ten eerste hadden wij er zelf geen plaats voor, dat was het belangrijkste niet natuurlijk.
Maar het idee dat hij weet ik hoe lang in z'on ding moest hangen, niet mocht lopen etc etc. Daar zaten zoveel nadelen en risico's aan. Dat wilden we hem niet aandoen.

Het was echt een verschrikkelijk gezicht, hij lag eerst ook nog vast in zijn stal. Hij kon er tenslotteniet uit, met die benen wijd.
Met veel wrikken en gedoe is hij bij ons achter in de tuin beland.
Daar hebben we hem geprobeerd goed teleggen, met een groot aantal mannen. Hij probeerde de hele tijd op te staan, maar dat kon niet en hij was zo bang!
Het was echt verschrikkelijk!
We hebben geprobeerd, toen hij een beetje gekalmeerd was, hem omhoog te duwen en te stutten. Zodat hij kracht kon verzamelen om zelf te staan. Niets lukte en na een nacht in de tuin, waar ik het grootste deel naast heb gezeten. Hebben we de volgende ochtend besloten om er een einde aan te maken. Er was geen redden meer aan, de veearts heeft alles geprobeerd wat ie kon. Zelfs een hele riskante spuit.
Ik heb de veearts bij zijn huis weggehaald en gezegd dat ie er nu een eind aan moest maken, als hij niets meer kon doen. Hij heeft nog eenkeer alles gecontroleerd, maar hopeloos was het.
(het was in december en het sneeuwde ook nog es, arm dier. We hadden hem zo goed en zo kwaad ingepakt met dekens ed.)

Ik heb met zijn hoofd op mijn schoot gewacht tot ie in slaap viel. Toen de definitieve laatste spuit en het was voorbij. Ik heb zo nog een tijdje in mijn eentje met hem gezeten en ben toen weggegaan. Hij is toen "opgeruimd" en "afgevoerd".
Zijn pluk manen hangt al meer dan 5 jaar bij mij aan de wand, samen met de rozet van de keuring......

**Geplaatst**: 10-02-01 21:23

Geplaatst: 10-02-01 21:23

Had ik net een superlang verhaal over Hamaartje getikt, is het weg omdat mijn browser op hol slaat... Damn, ik ga het niet nog een keertje tikken... Zit hier al met kippevel van al die verhalen, en tranen in mijn ogen van dat lieve beest...

Laudie

**Geplaatst**: 10-02-01 21:40

Geplaatst: 10-02-01 21:40

de mijne heeft ook door een mep van een ander paard zijn elleboog gebroken gehad.
is gelukkig wel weer goed gekomen na 2 operaties.
toedeledoki Boos!

gillian

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-01 22:04

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-01 22:04

pff wat een ellendige verhalen allemaal zeg. Toch is het goed te beseffen dat het met je paard zomaar gedaan kan zijn.

Gewoon genieten van iedere dag. Niet alsof het zijn laatste is. dat is weer wat anders. maar heel erg genieten van je paard.

Tja toch veel geleerd van Julius.... Lachen

**Geplaatst**: 10-02-01 22:09

Geplaatst: 10-02-01 22:09

jeetje zeg,dat jullie dit allemaal meegemaakt hebben,is echt vreselijk...........
op mijn dertiende reed ik een paard,een gelderse,die altijd helemaal gek in de kop werd als ik probeerde van stal weg te rijden.op een dag sprong hij op eennstuk grasveld waar toen door het vriezen ijs op lag,en dat paard(ik weet het nog heel goed)gleed ook in spagaat,de voorbenen naar voren en de achterbenen naar achteren,vlak op de grond,mijn voeten die in de stijgbeugels zaten stonden op de grond.ik kon zo afstappen.het duurde even maar toen kwam het paard weer overeind...gelukkig heeft het verder geen nare gevolgen gehad maar je schrikt je wel kapot.
en tinkerbell,die had een gat in haar hoofd(gestoten ofzo)maar de wond was gehecht(niet door mijn eigen veearts) en daardoor kon het wondvocht niet goed weg en drukte op haar hersenpan.ze kreeg coordinatie stoornissen ging zo op de grond liggen,de benen recht vooruit en toen kwam ze ook nog tegen de stroomdraad aan!allemaal schokjes!ikke kei schrikken tegen mare schreeuwen dat ze de stroom eraf moest doen en ik roepen tink kom overeind,ik kon niets doen,want ik kon er niet bij anders zou ik door haar benen een trap krijgen.vervolgens duwd ze haar hoofd onder de houten omheining,en duwd zo de hele paal omhoog uit de grond!!!ik heb de dierenarts gauw gebeld om te zeggen dat ze raar deed en die kwam gauw om de hechtingen eruit te halen en toen ging ie roeren in die wond met een stokje om het los te maken,ging ik me daarzo van me stokje!!!zat ik op de vloer van de stal.....wat een watje ben ik he?

**Geplaatst**: 10-02-01 22:14

Geplaatst: 10-02-01 22:14

Get, lijkt me ook eng zo'n beest die helemaal doordraait. Nog geluk dat het geod gekomen is (of heeft ze d'r nog een beetje last van?)... Jekkie... Ik blijf wel staan, maar mijn maag draait zich om... Chippen, daar kan ik dus niet tegen, weet niet ofik echt omdonder, mdaar ik denk niet dat ik het wil zien strakkies...

Laudie

**Geplaatst**: 11-02-01 04:53

Geplaatst: 11-02-01 04:53

Ja wat een nare dingen kan je toch meemaken met paarden. Maar daar staat natuurlijk tegenover dat ze je ook een heleboel plezier en liefde geven. Helaas komt er een moment dat het afgelopen is.
Jantina, het is dus in zijn stal gebeurd, was hij uitgegleden ofzo? Echt vreselijk zeg. Toch hoop ik dat ik als het zo ver is op ongeveer dezelfde manier afscheid zou kunnen nemen. Dat je bij je paard bent tot het einde.

**Geplaatst**: 11-02-01 11:17

Geplaatst: 11-02-01 11:17

met die gelderse is het verder allemaal wel goed gekomen maar die mensen hebben hem wel gauw verkocht.omdat ie zo door draaide.
en tinkerbell?die heeft nergens meer last van(behalve eigenwijsheid)de wond geneesde heel mooi uitzichzelf en ze heeft een paar dagen antibiotica gehad en ik moest drie dagen lang twee keer per dag met zo'n spuitje in de wond roeren(jeh)en dan dat spuitje leegspuiten.maar daarbij was tink heel braaf hoor.ik weet ookniet hoe het kwam dat ik ineens van me stokje ging.ik zat er echt zo naar te kijken en al dat bloed stroomde langs haar hoofdje en ik denk dat ik het zo naar v9ond omdat hij in MIJN pony zat te roeren.ach ja,met chippen keek ik ook maar daar ging ik nie van van me stokkie!hhahahah....af en toe ben ik wel een rare....

**Geplaatst**: 11-02-01 14:44

Geplaatst: 11-02-01 14:44

Ja Jura, we denken dat ie uitgegleden is. Het kan ook zijn dat, nou ja, weet ik veel wat kan gebeurd zijn, dat weet je nooit.
Ik heb er wel eenbeetje een tik van over gehouden. Onze stal is direct achter mijn slaapkamer en als ik ze hoor klooien, zit ik gelijk recht op in bed. Zou er iets gebeurd zijn?? Ik ben vaak erg bang dat er ook zoiets met Berber en Isolda zou kunnen overkomen. Maar ja, dat kun je nooit weten.

Het was inderdaad heel fijn om zo afscheid te kunnen nemen. Een tijd erna had ik nog weleens iets heel raars. Ik fietste dan naar het weiland, om te gaan rijden ofzo. En als ik dan aankwam stond Lanos ook in het weiland. Hij keek dan naar me en liep dan weg. Natuurlijk is zoiets een gewoonte. Hij stond altijd daar, dus denk je dat dat nog steeds zo is.

Een vriendin van mij zei, dat hij "teruggekomen" was om mij ook vaarwel te zeggen, maar ik geloof daar niet in. Ik ben niet zo spiritueel..

**Geplaatst**: 12-02-01 17:40

Geplaatst: 12-02-01 17:40

Echt erg dat er zo'n dingen gebeuren...............................