Aangezien ik weet dat jamaica slecht alleen kan blijven, pakte ik haar als eerste. Naar de longeerbak, longeerlijn eraan, en compleet bagger! Zelfs aan de longe gilt ze heel land van heusden en altena bij elkaar geloof ik! Helemaal knetter, galoperen, draven, galoperen, draven, en ik maar staan, hoho, stappen, ho maar. Jah, niet dus!
Grrrr, ze is harstikke lief hoor, echt. Maar ze kan af en toe zo het bloed onder mijn nagels vandaan halen! Aangezien ze zich weer dusdanig druk hade lopen maken, besloot ik om haar langs de weg even uit te stappen. Hier was ze nog nooit geweest, en hier was ze ook weer harstikke braaf. Raar paard...
Hon deed het trouwens super (as usual
