Geplaatst Dinsdag 4 September 2001 was de dag dat ik Wenga als verzorgpaard kreeg. Wat was ik blij! Ik schreeuwde het letterlijk van de daken! Ze was een groot, bruin paard met zwarte manen, een wit kolletje en een vreselijk lieve uitstraling. Ik ging zo vaak mogelijk naar haar toe. Ook door wind en weer.
Ze stond op manege het Rutbeek, aan de rand van Haaksbergen. Een erg gezellig manege, met veel rij-mogelijkheden. In haar pension was uitmesten en voeren ingerekend, dus dat hoefde ik niet te doen. Ook kreeg ik een gratis groepsles 1 keer per week. Wat een geluk! ( niet dat ik uitmesten erg vind hoor! maar het was wel fijn ivm huiswerk)
We reden dressuur, sprongen een beetje, maar het meeste hielden we van buitenrijden. Buiten was ze ook erg braaf, dus dat waren echt super heerlijke buitenritten.
Ze was voor iedereen super lief. Ze had een hele fan-club van manege-kindertjes die haar maar al te graag wouden poetsen en liepen zelfs onder haar door! Ze was altijd in voor een knuffel, dus die kreeg ze ook erg vaak. Ik hield echt ontzettend van haar, ze was alles voor me! Door haar kreeg ik meer zelfvertrouwen en had mijn leven echt zin.
Wenga had hoefkanker. Dit kwam doordat ze bij haar vorige eigenaar tot diep in haar eigen stront stond. Ze had het aan al haar 4 hoeven. Ze ging naar de kliniek in Oldenzaal en werd daar geopereerd. Ik ben in de maand dat ze daar stond, zo vaak mogelijk op ziekenbezoek geweest.
Na die maand had ze helemaal geen conditie meer. Die heb ik langzaam opgebouwd. Haar stal moest na de operatie goed uitgemest worden. Ik wou dat best doen, maar dat mocht niet van de manege-eigenaren, omdat ze dat zelf allemaal 's ochtends deden. De stal werd niet altijd goed uitgemest en als ik er wat van zei, werden ze een beetje boos. Dat heb ik toen tegen de eigenaar gezegt, en sindsdien dat hij er wat van zei, was de stal heel erg schoon. Ik weet dat dit niet goed van die mensen is, maar voor de rest zijn ze zo ontzettend goed voor de paarden!
Omdat Wenga niet meer in de wei mocht door haar hoeven, ben ik elke dag bij haar geweest om haar beweging te geven. Dit kostte soms wat moeite, maar ik had het graag voor haar over.
In maart hadden we onze eerste dressuurwedstrijd. Vlak voor de wedstrijd kreeg ik te horen dat de kanker aan 1 hoef was teruggekeerd en ze weer naar de kliniek moest. Ik had al helemaal geen zin meer in de wedstrijd, maar we hebben het er het beste van gemaakt en het is toch een hele leuke dag geworden!
Ze moest dus weer naar de kliniek. En weer ben ik zo vaak mogelijk naar Oldenzaal gegaan om haar op te zoeken. Na ong. een maand was ze weer beter en mocht ze naar huis. Wat een opluchting! Wat was ik blij! Maar dat duurde niet voor lang....
Toen ik de eigenaar opbelde om te zeggen dat ze naar huis mocht, zei hij dat ze niet terug ging naar Haaksbergen, maar naar Hengelo ging, omdat hij de manege in Haaksbergen niet goed vond ( alleen om dat uitmest-incident). Ik mocht haar nog wel verzorgen. Ik vond het verschrikkelijk! Hengelo is veels te ver voor mij! Maar na het grootste verdriet, besloot ik zo vaak mogelijk naar haar toe te gaan. Ik nam zelfs een baantje om te sparen voor een scooter en om de treinkaartjes te kunnen betalen! Ik had weer wat hoop.
Maandag 27 april ging ik haar voor het eerst opzoeken in Hengelo. Toen ik daar kwam, kwam een instructrice naar me toe en vertelde me dat de eigenaar van Wenga tegen haar had gezegd dat zij Wenga mocht rijden en verzorgen, ze wist niks van mij af! Wat schrok ik! Dit kon toch niet waar zijn? We belden haar eigenaar op en die zei nu ineens dat ik best eens mocht langskomen om Wenga te poetsen, maar voor de rest niet. Ik kon het niet geloven! Wat gebeurde me nu? Ze werd gewoon van me afgepakt! De eigenaar was niet om te praten en ik snap nog steeds niet waarom. Waarom mag ik haar niet meer verzorgen? Ik heb 8 maanden voor Wenga gezorgt, terwijl hij 1 of 2 keer is geweest! Ik heb haar nog nooit wat aangedaan! Ik snap het niet, maar het is waar, ik ben haar kwijt....
Het is nu bijna 3 weken geleden, maar ik ben er nog steeds kapot van. Ik kan 's avonds niet slapen en moet de hele tijd aan haar denken. Het fijnste in mijn leven is van me afgepakt. Ik ben Wenga kwijt en ik mis haar verschrikkelijk.
Marije
Je hebt echt super je best gedaan voor Wenga en nu krijg je zoiets! Ik vind het echt heel sneu voor je.
