Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-01 13:25

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-01 13:25

hier deel 1 van mijn verhaal:
Eindelijk was het dan zover, ik zou een eigen pony gaan kopen. Tja, dan ga je bij jezelf te rade, wat voor pony? Die keus was voor mij echter snel gemaakt. Vanaf het moment dat ik wist wat paarden waren, was ik al verzot op de pluizige bolletjes wol op beentjes, ook wel Shetlander genoemd. En mijn 1e pony zou een Shetlander worden.
We zijn eerst een keer in wassenaar gaan kijken. Die man had er een stuk of vijf staan. Mijn oog viel op Julia, een 3 jarige merrie, enkel getuigd, drachtig en met papieren. 90cm Hoog. Tja, het was inderdaad een leuke zwarte pony, maar we konden niet overeen komen met de prijs. Dus wij verder zoeken.
Een week later kwam mijn man (toen nog vriend) thuis met de melding dat hij vlakbij een man had gevonden die een paar leuke Shetlanders had staan. Hij was er met zijn vader al heen geweest, en hij had 3 pony’s in onze prijsklasse staan. Dus de volgende dag ik mee. Het leek of ik in de hemel was gekomen. Een grote wei, met wel een stuk of 12 Shetlanders. Ik keek mijn ogen uit, de een was nog leuker dan de andere, maar ze waren allemaal wel erg klein. Mijn oog viel als 1e op Willow, een leuk zwart hengstje van een half jaar oud. Een veulen, ja, dat leek me wel wat, helemaal zelf opvoeden. Maarja, een hengst, die moet je weer castreren enzo, en ook deze zou niet groot worden en rond de 80cm blijven hangen.
Toen pakte men. Roubos (de eigenaar) een pony die hij altijd “de vos” noemde (aangezien de rest allemaal zwart was). Een mooie 6 jarige merrie van 106 cm hoog. En hij begon te vertellen, mooie merrie, bereden en getuigd…..
Maar ik hoorde hem al niet meer. Daar, een stukje verderop stond een schraal pony’tje. Haar voorpluk stelde zoveel voor als een fluisje haar wat recht omhoog stond. Dat koppie, die oogjes, ik was verliefd. Het enige wat ik nog kon denken was, laat het alsjeblieft een merrie zijn.
Ik vroeg of hij die zwarte daar eens kon pakken. En hij liep er op af, maar ze liep weg. Nog een keer proberen, en weer liep ze weg. Maar ze liep niet ver. Ze liep zomaar een paar meter weg, om dan weer om te draaien en weer richting ons te kijken. En weer smolt ik voor de 2e keer in een paar minuten voor haar oogjes. Na wat informatie gevraagd te hebben bleek het om een 2 jarige volledig onbeleerde merrie te gaan. Met papieren.
Ik was in de wei gaan zitten, en toen kwam ze naar me toe. Ze was inderdaad vrij schraal, maar, ze was nog jong, dus dat trok wel bij.
Ja, ik wist het zeker, ik wilde haar. Maar mijn man zei, kom je hebt er nu 3 gezien, laten we naar huis gaan, en dan komen we morgen terug. Nou, vooruit dan maar, maar ik wilde helemaal niet weg..
De volgende dag kwamen we terug, en 5 minuten later was ze van mij. Roubos zocht de papieren op, en ze bleek 3 te zijn. Ook vertelde hij ons dat er een mogelijkheid was dat ze drachtig was. Dat vonden we niet erg.
We keken op de papieren, hoe heet ze? Ze bleek de naam Iris van de Zuidweg te hebben, en ik had gelijk zoiets van neeeee, dat past helemaal niet bij haar. Dus we gingen denken. Thuis zette mijn man een plaatje van de Beatles op. She was a working girl, north of English way. Now she’s hit the big time, in the USA. And if she could only hear me, this is what i’d say....
Honey-Pie, you are making me crazy, i’m in love but i’m lazy, so won’t you please come home.
Jaaaaaaaaaa Dat was het, ze zou Honey-Pie gaan heten
Omdat onze eigen wei nog niet in orde was, bleef ze de 1e maand nog bij roubos staan. Ze was schuw, maar raakte snel gewend aan het feit dat ik niks deed. Ik deed haar een halstertje aan, en ze ging steil overeind. Toen ze weer neer kwam ging ze aan het touw hangen, met mij er zo ongeveer skieend achteraan. Onee, waar was ik aan begonnen? Nog geen uur van mij, en nu al dit. Roubos gaf het advies om haar een weekje op stal te zetten, zo kon ze aan me wennen, aangezien ze nu ook gevoerd werd e.d.. En ik ben achteraf heel blij met dat advies. Nog geen week later kon ik haar vast zetten, poetsen, en liep ze met enig gestribbel met me mee.
En zo ging het verder. Voor de gein ging ik een keer op haar zitten, terwijl mijn man haar vast hield. Honey was het daar echter niet mee eens, en plof, daar lag ik.

**Geplaatst**: 07-02-01 14:47

Geplaatst: 07-02-01 14:47

leuk verhaal!

Tja Julius was van de manege en daar was ik gelijk verlieft op. Ik ben hem toen gaan leasen. na een jaar wilde ik hem heel graag kopen. dat ging steeds maar niet maar uiteindelijk mocht ik hem overnemen.

Toen ik hem leasde was ik ook eigenlijk de enige die er op reed. In het begin heb ik hem nog een tijdje gedeelt met jessica. ze drie dagen en ik vier. Dat ging heel erg goed.

En Barley...Tja dat weten jullie denk ik wel. Ik ging wat rondkijken. niet eens zozeer echt kijken naar een paardje kopen. Ik zag haar en ben haar niet meer vergeten. Maar ja een merrie en maar 2,5 jaar. Hmm verder ook nog voskleurig en helemaal wild. Niet eens mensen gewend. Hmmm Maar kon haar niet meer uit mijn gedachten zetten. En ben heeeeeeeeeel erg blij met haar.

Tja ben je eigenlijk op zoek naar een donker ruintje van een jaar of zes, komt je met een 2,5 jarige vosmerrie thuis.. *LOL*

**Geplaatst**: 07-02-01 15:52

Geplaatst: 07-02-01 15:52

Leuk idee, hoe kom ik aan mijn paard!!!
Ik wilde ook graag weer een eigen paardje. Een welsh leek me wel wat. Overal geweest, stapelverliefd op een zwarte 6-jarige merrie (Owen) 1,5 uur rijden bij mij vandaan. Zaterdags zouden we weer gaan kijken. Toen hoorde ik dat er één dichtbij te koop stond. 10 minuten rijden van mijn huis, dus ach baat het niet schaadt het niet, ik kwam zag en ... vond het niets. Errug hoor!! Maar ik was eigenlijk al verliefd. Maar goed toch even rijden, meisje reed hem voor en ik zag het al...niets voor mij. Ik er toch even op met van ... ik kan er wel op gaan maar ik zie het toch niet zitten. Maar goed toch erop en tjakka het sloeg over. Dus verkocht was ik. Ik kon niet meer slapen. Het was echt een hele vreemde ervaring. Het was echt liefde op het tweede gezicht. Ik moet zeggen ik heb er nooit een seconde spijt van gehad. Ik zocht een makkelijk braaf volleert paardje en kocht een 3-jarige, behoorlijk groen, koppig, ondeugend, uitprobeerderig en last but not least een behoorlijk brombeer op zijn tijd die erg boos kan zijn als hij dingen moet doen die hij niet wil. Hij is nu bijna vijf en een echte volleerde puber!!
Mijn andere paardje is Riekje, van (nu inmiddels) 25 jaar oud. Die wilde ik in eerste instantie kopen toen, maar na jaren zeuren kreeg ik het niet voor elkaar. Toen ging de eigenaar verhuizen en had bedacht dat Riekje dan maar naar de SLAGER moest. Nou dat ging er bij mij niet in. Toen mocht ik hem dus wel 'kopen'. Hij leeft nog steeds met groot plezier bij mij, is altijd vrolijk, rijdt nog steeds zijn ritjes heeft overal plezier in en is een schat van een beest. Ook daar heb ik geen moment spijt van gehad hoewel hij nu wel eens wat gaat mankeren en het buitengewoon druk is met een baan, twee paarden, een kat, een vriend, een huis enz. Maar ach zolang we er van kunnen genieten genieten we er maar van. Een heel verhaal geworden maar als jullie net zo van mijn verhaal smullen als ik van de verhalen van jullie maakt dat niet uit.
Groetjes Erika

**Geplaatst**: 07-02-01 16:01

Geplaatst: 07-02-01 16:01

Nouw..dan zal ik m'n verhaal ook vertellen.
Ik heb nu tot nu toe 5 paardjes gehad.
Eerst kreeg ik mijn kleine shetlandertje, Bonita heette ze. Een leuke, zeer eigenwijze rood bonte shet. Heb ik van alles meegedaan en op leren rijden.Toe was ik een jaar of 7en ofzo.Ze was wel erg sterk en eigenwijs maar wel erg lief!
Toen ik te groot voor haar werd, hebben we uitgekeken naar een andere pony. Vanwege dat ik graag verder wilde.
Ik kwam toen bij kenissen terecht die een leuke Welsh merrie hadden, die mocht ik gaan verzorgen.Alma was toen drachtig. Ze as een schitterde welsh K merrie, een palomino.
Met haar heb ik alles geleerd,heel veel wedstrijden gereden en veel gewonnen.
Vooral springen was leuk!
We hebben haar gekocht toen haar veulentje afgespeent was.Maar Ginger ging daarna als snel dood,hartstilstand ofzo.
heel erg.
Haar heb ik tot me 12de gehad. Alles van geleerd en echt..als ik haar ooit nog zou kunnen terug kopen, deed ik dat.
In die tijd dat ik Alma verkocht, overleed Bonita aan zware urine-weginfecties.Voel ik me nog schuldig over,omdat ik haar aan de verkeerde verkocht heb.
Ik heb toen Kimberly EE gekocht van een handelaar. Ze was werkelijk prachtig, maar niet te vertrouwen. heb heel wat problemen met haar gehad, zij was echt vals.
Zal wel met haar jeugd te maken hebben gehad, maar ik kon haar de baas echt niet zijn.Dus hebben we haar na 8 maanden verkocht.
Jammer,want ze was een super knolletje..alleen met een verschrikkelijke kop erop!
Toen hebben we Iowa via Internet gekocht op m'n 12/13de jaar ofzo.
Die kennen de meeste van jullie allemaal wel.
En onlangs hebben we Xantippe ook via Internet gekocht.
Dus dit was mijn lange verhaal.
Maar Alma staat nu dichtbij mijn huis en daar wil ik snel eens hene gaan om te kijken hoe het met haar is.
En Kimberly doet t erg goed in de springsport.
Groetjes Linda

**Geplaatst**: 07-02-01 17:22

Geplaatst: 07-02-01 17:22

Ik rijd sinds mei 1999. Na een half jaar begon ik 3 a 4 x per week te rijden op de manege en kochten vrienden van mij eerst een veulen en toen een pony. Ik twijfelde of ik een eigen paard wilde. Ik had zo weinig ervaring en ik wist niet of het goed zou gaan.
Mijn instructeur had wel een idee:
Nou eigenlijk ben ik in de maling genomen maar achteraf ben ik daar erg blij mee. Ik kon Bolivia zogenaamd een maandje verzorgen en toen ben ik in die maand verliefd geworden. De eerste keer dat ik haar zag vond ik dat ze een heel lief hoofdje had. Ik vond haar verder trouwens ook wel mooi.
De eerste keer rijden was super, zo braaf echt niet te geloven, want ze werd maar 2x per week bereden en kwam niet elke dag uit haar stal.
Het was gewoon een schatje en na twee weken heb ik gevraagd of ze te koop was. Dat was ze zogenaamd niet, maar na drie weken opeens wel.
Laten keuren (was heel spannend want ik was al gek op haar) en gekocht. Ik heb haar nu 8 maandjes en heb geen moment spijt gehad.

**Geplaatst**: 07-02-01 17:47

Geplaatst: 07-02-01 17:47

Okeej, komt mijn verhaal: ( leuk idee trouwens)

Na een paar maanden geklooit te hebben met rijden op manege's kwam ik na een dagje thuis. Ik moest gaan zitten van me ouders. Ze gingen een paard voor me kopen " whaat" ik heb 10 min niks gezegd, was het een grap?, mijn ouders gaven niks om paarden. Hij was een arabier ( ofzoiets, zeiden ze) , en hij heette Bra..bra... tja de rest wisten ze niet meer. Tong uitsteken

Het was een man en hij was ooit geweest van een collega van mijn vader Lachen

. Tja,meteen een afspraak gemaakt, het was anderhalf uur rijden (in schoorl).De collega van mijn vader was ook mee ( goede kennis van ons) en liet mij onderweg wat foto's zien en vertelde wat verhalen.Ik luisterde ademloos, volgens haar verhalen was het een monster, of het een goed idee was. We kwamen er eindelijk aan. Stonden 3 paarden in de bak. een shetlander, en 2 schimmeltjes. Een hele mooie, met een lieve uitstraling, en een houterige, beetje scheef paardje. Het mooie paardje stond alleen, en de shet en andere schimmel stonden samen. Welke zou het zijn,de collega ( kiem heette ze) zei dat het diegene was met het blauwe dek, die bij de shet stond " NEE grappie of niet". Ze kon wel lief zijn ,maar ze was niet mooi. Wij uitstappen, en de mensen haalde de paarden binnen.Ja hoor, het was diegene niet. Het was diegene die alleen stond.Me hart maakte een sprongetje " Wauw hij was zo stoer" . Lekker eventjes gepoets ( ondanks dat ze hem net helemaal hadden gewassen enzo), brr hij was zo mager, zo ielig, maar wel superlief. Hij wilde meteen knuffelen. Toen opgezadeld. Ze hielpen even opstijgen omdat hij nooit wou stilstaan. Ik stapte weg, en glunderde vanbinnen, hij was zooo lief, en luisterde zo goed... Tot ik wegdraafde.Oieoie hij hobbelde, en stuiterde en auw me maag zat tussen mijn oren. " het went " zeiden die mensen. Oke, dingen geoefend, beetje figuren, en toen galoperen, hij zat zooo relexed.zo lief, tja, plotseling gooide hij zijn koppie tussen zijn benen, deed een paar keer de hengstendraai, gaf een rotbok en sjeesde weg. " Deze is voor mij" ik weet het nog precies, dat ik dat riep en mijn ouders begonnen te lachen. Wauw ik was helemaal verliefd. Maar vond hem binnen in mijn hart zielig, hij was zo mager. Na een week besloten hem te kopen. Maar hij kwam pas op koningedag 1999, ik heb de hele week zitten wiebelen, en was zooo nerveus. Toen kwam hij eindelijk,... super Knipoog

beetje lang verhaal..hihih

liefs ymke

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: #Ymke# op 2001-02-08 22:58 ]</font>

**Geplaatst**: 07-02-01 18:07

Geplaatst: 07-02-01 18:07

bijmij is het zo gelopen:
ik reed op manege de horst, heel gezellig, samen met mijn beste vriendin, haar tweeling broer en nog een meisje uit leuth (dorpje waar ik dus woon) dat laatste meisje (charlotte) had toen al 2 shetjes, 1 bonte en een donkervosje, de bonte (isabel) was drachtig, verder wist ik dat ze ook nog een e-pony hadden en dat een meisje waar ikecht een pest hekel aan had die pony verzorgde... nou op een gegeven moment was charlotje beetje aan het vertellen over hun pony en dat Romy niet zo vaak meer kwam(dat is dus die verzorgster die ik niet zo aardig vind/vond) omdat ze ook nog andere paarden verzorgde en niet zo goed met hun pony om kon gaan omdat die in hun ogen 'onhandelbaar' was met rijden.. maar goed.. een week daarna kwam Renate (moeder van charlotte) lotje ophalen na de les, en toen stonde ze beetje te prate en naar mij te kijke.. 5 min. later kwam lotje heel vrolijk naar me toe gehuppeld: YOOOR wil je Jinorit verzorgen???? dus ik zeg: nou.. tja kweetniet.. ik wil wel keertje kijken wat voor pony het is enzo.. ik had al verhalen gehoord dat ze 'wild'was.. en natuurlijk het verhaal in geuren en kleuren dat Renate een trap tegen d;r hoofd had gehad van Jinorit en dat ze bijna dood was geweest (zo gaat dat in een dorp..) dus tja ik wist nietgoed wat ik ervan moest denken, maarwat ik hoorde leek me wel een pittig beesie.. dus ik een paar dagen later komen kijke, charlot beetje verteld wat zij altijd deden enzo, nou dus ik ging haarpoetsen, en charlotje waarschuwde me dat Romy haar dus echt niet opkon zadelen dat dat echt niet lukte en dat ze er een half uur over deden enzo.. nouja ik dacht.. romy is iemand anders dan ik dus ik zie wel, dus ik zadel pakken, ja okee ze draaide een keertje maardat was ook alles.. nou daarna er dus op.. ik had me op het ergste voorbereid en dat was dus maar goed ook.. met lange teugel liep ze zwaaar te stresse en te dribbelen (maar voor mij was het al duidelijk.. dit was helemaal mijn type!! Kwijl

)
nouja ik heb haar dus een half jaarverzorgd en haar ietsie meer vertrouwe in alles gegeven.... nou renate en Han (man van renate) wilde jino eigenlijk kwijt omdat ze dus alleen geld koste en d;r zelf eigenlijk niks mee dirfde behalve knuffelen en dat vonden ze zonde dus ze ging twee weken voor mijn verjaardag naar de manege voor de verkoop
even zou er sprake vanz ijn geweest dat ze een manege pony zou worden maar daar was xze toh echt te pittig voor
ik vind het vreselijk om anderen op jino te zien 'rijden' en ik kon er niet tegen als ik weer iets opving van: hee ... is Jino niks voor jou? ze staat te koop hoor blablabla,ik kon er echt niettegen ik had echt zoiets van: NEEE JINO IS VAN MIJ!! en wat ik ook zeer pijnlijk vond was toen ik keek op het lijste van alle pony;s die mee reden dat jino erbij stond maarniet in mijn les, ik ben naar de manege eigenaar gegaan, Mag ik ALSJEBLIEEEEEEFT op jino? zegt ie zo: kan je haar wel aan? AAAAARGH ik kon wel huilen, JA NATUURLIJK KAN IK HAAR AAN Huilen

echt zo vreselijk... gelukkig vond eddy het prima.. maar ik herkende haar haaast niet terug joh.. vreselijk.. het was zo'n andere pony in een klap.. helemaal niet de jino die ik kende.. op ZOndag 9 april was er een spring wedstrijd en ik deed als enigste op jino mee, laat het nou toevallig zijn dat 9 april mijn verjaardag is.. nou han en renate waren naar huis mijn pap en mam waren naar huis, en wij zaten gewoon nog wat lol te hebben in de kantine.. en beetje te praten over het idee dat Jino heeee misschien van de familie Hellinga en MIJ zou worden (was gewon een ideetje, de familie hellinga is dus mijn beste vriendin en haar familie (ook wle mijn tweede gezin genoemd hihi)) toen de ik naar de bar geroepen werd, er was telefoon voor mij, was mijn mam: Yor, je droom is uitgekomen, ik zat echt zo: HUH watrbedoel je? nou.. Jino is van jou? ik: vanmij? helemaal van mij?? ik barste gewoon in tranen uit, en ik liep terug naar ons tafeltje met dikke tranen over mijn wangen: jino is van mij!!! en het eerste wat sanne en sjioerd zeiden (beste vriednin en broer) oow en ook van ons? en ik zo NEE ALLEEN VANMIJ (lekker ego maar zo heelrijk om te zeggen op dat moment), dus ik naarbeneden, naar haar stal met nog steeds de tranen die over mijn wangen stroomde... iedereen was bliuj voor me, echt een heerlijk gevoel.. nouja de volgende dag op school was natuurlijk heerlijk... en die zelfde avond pension stalling opgezocht, info gevraagd in heel de omgeving toch naar ;t thorentje en 's avonds hield ik het niet meer ik MOEST en zou jino weg van de manege hebbe, in d;r eige stalletje op een gezellige warme pension stalling.. dus diezelfde avond om half 10 naar de manege gereden met trailer,jino opgeladen enmijn trots op stal laten zien.. en ik ben nog steeds Ontzettend gelukkig met haar...
goh wat een mooi verhaaltje!!
wel lang hoor Party!!

**Geplaatst**: 07-02-01 18:13

Geplaatst: 07-02-01 18:13

Ojee mijn vader voetbalde fanatiek en bij hem in het elftal zat een man.. zijn 2 dochters reden bij iemand die groningers fokten en er was een bijna 3 jarige merrie die ze zadelmak hadden maar die verder gereden moest worden zijn dochters hadden geen tijd.. zo ben ik aan Floor gekomen.
Ik heb haar 5 jaar gereden na een val op een springconcour kreeg ze last van haar schouder en liep regelmatig kreupelk zo'n 3/4 keer per jaar soms 2 weken maar helaas vaak een half jaar.
Ik wilde graag verder in de sport en de veearts gaf advies dat we haar beter als recreatie paard konden gebruiken...
Ondertussen reed ik daar ook veel jonge paarden in. zo ook een ruintje.
Hij was erg ziek geweest ik kende 'm vanaf 2 uur oud en als veulen had ik er alles mee gedaan (was een veulen van Floor) toen ie als jaarling heel erg ziek werd (wobbler) heb ik er niets meer mee gedaan het kon elk moment afgelopen zijn 2 veeartsen gaven het advies afmaken.
en daarbij met een half verlamd paard wandelen is niet echt fijn..
als 2 jarige knapte ie wonder bover wonder langzaamaan weer op. en als 2.5 jarige vond de veearts 'm sterk genoeg om eens te beginnen met longeren etc. misschien zou ie onder het zadel kunnen en dan toch verkocht worden maar niets was zeker want het kon nog alle kanten op..
Ik zat zonder rijpaard dus begon ik met dat ruintje... 1.58 was ie maar het ukkie langzaamaan verdween het slungerige en hij werd sterker eindelijk werd het een paard en hoe sterker ie werd hoe gezonder ie werd. en het was zo'n leuk paard. de veearts verklaarde 'm gezond en er zouden kopers komen.. daar baalde ik wel zo onwijs van het was zo'n leuk ding geworden en er zaten zulke supergangen bij.
Tja tussen kerst en oud&nieuw zou ie verkocht worden en 2de kerstdag zat ik de ouders van m'n vriend belde m'n vader om te zeggen dat ie even een paard had gekocht. Hij had 'm dan wel nooit gezien maar ach..
Ik geloof dat iedereen stom stond te kijken toen ik in tranen uitbarste m'n wens was in vervulling gegaan natuurlijk rustig opbouwen etc.
maar nu is Lottie 4 bijna 5 en al m1 gek zoals het leven gaat. zo ook met Moonlight. vanwege mijn werk uiten de plaats is Lot voor 3 mnd naar een manege vlak bij huis verhuisd omdat wij nog geen verlichting hadden bij de bak en hun ook.
Daar stond een echte araklier.
men had geprobeerd haar in te rijden en dat was mislukt.
iemand was er hadhandig mee omgesprongen (zal de details maar besparen) en uiteindelijk ging de pony zo door het lint dat ie met ruiter en al (eigenaar ging er niet zelf op nee een onervaren manegegrietje) achterover dwars door de bakrand klapte daarna ging ie al door het lint bij het leggen van een hand over zijn rug.
Daarna hebben ze 'm naar een bekende africhtingsstal gestuurd en na een week kwam ie terug met de mededeling dat die knol gek was deeigenaar wist het niet meer en wou 'm afmaken... mijn vader keek het aan en vroeg of het was voor mij was. omdat ik aardig wat ervaring had met jonge paarden tja.. ik wou het proberen voor de slachtprijs werd Moonlight mijn pony..
bijna 3 kwartjaar heeft het geduurd ik heb aardig vaak in het zand gehapt en er zijn momenten dat ik dacht nou gaat ie naar de slager want hij is echt gek...
langzaam aan mocht ik dan eindelijk hangen maar erop nee hij ging echt door het lint...
Tot Sanderijn bij mij was en we naar de ruitersportzaak gingen zij is boekengek (he sannie) en pakte een boek uit de schappen daarnaast stond een boek met het paard een vluchtdier ofzoiets en toen ik dat zag ging er een lampje branden...
Tja anouk was licht en durfde wel want die kan ik er zo aftrekken ik ben veel zwaarder haha dus anouk er supersnel opgezet en toen de longeerlijn lang.. inplaats van te ontploffen reageerde ze precies zoals ik dacht ze ging rennen vluchten voor diegene op d'r rug toen ze merkte dat vluchten geen zin had en het niet eng was ging het beter.
paar dagen later ik erop en het was bijna over. wel erg eenkennig naar andere toe bij ieder ander sloeg ze aan de kletter dus zoveel mogelijka nderen erop.. na 3 mnd hebben we ons eerste proefje gestart ik was 4de met 146 pnt en anouk was 3de met haar met 162 pnt!!!!wel in andere ringen maar toch! nog mooier was dat er al een 6 jarig meisje dat bang was om te draven op haar heeft gereden want moon draaft zo rustig.. en ookal staat ze 2 weken alleen maar in het land ik ga er zo het bos mee in ze is zo mak...
Ik hoop nu een goed baasje voor haar gevonden te hebben en ik zal d'r ook erg missen want zij heeft mij misschien wel meer geleerd dan ik haar..

dat was mijn verhaal ...

**Geplaatst**: 07-02-01 19:02

Geplaatst: 07-02-01 19:02

hoi

hoe ik aan Kawa ben gekomen wil ik ook graag kwijt. Heb je ff want het is een super lang verhaal.(leuke vraag trouwens).
Nou hier komt het. Ik was op zoek naar een verzorg paard.Omdat we toen pas verhuisd waren wist ik er in de buurt niet veel dus ging ik rond fietsen om te kijken waar paarden in de wei stonden.Na een tijdje gefiest te hebben (in die tijd helemaal niet wetend waar ik was)zag ik een man die een hackney vasthield omdat de smid hem aan het bekappen was.Dus ik dacht hier draai ik maar eens ff af.Dus ik naar die man en vragen of hij misschien een verzorg paard had.Die man dus uiteraard meteen vragen wie ik was en of ik dus al vaker verzord en gereden had en waar dan.De hoefsmid kon mij verhaal bevestigen want die kende ik een beetje. Uiteindelijk vertelde hij dat hij misschien wel iemand zocht omdat hij nog een paard wilde kopen een KWPN-er. Hij had er 3 op het oog en of ik dus mee wilde gaan kijken naar die paarden om ze dan ook maar meteen te rijden.Nou dat wilde ik dus wel. eerst gingen we naar een adres waar hij 2 paarden op het oog had (van mij gelukkig ook een goede bekende en dus nog positiever voor mij of ik daar mocht komen rijden)nou die 2 paarden waren een net zadelmak bruintje en een 5 jarig vosje. deze paarden had ik dus ook gereden maar was er zelf niet helemaal kapot van.daarna gingen we naar het 2e adres en daar stond dus Kawa.Aangezien dat hij met de handelaar van Kawa aan het praten was ging ik maar kijken waar Kawa stond want ik had gehoord dat het een schimmel was dus die zou ik wel kunnen vinden (niet dus)in de nogal donkere stallen kon ik geen schimmel vinden tot ze zeiden hier staat ie. en inderdaad toen ik er met men neus ,buiten, boven op stond zag ik dat het een schimmel was.Z lieten hem in de bak los springen en ik was er gelijk helemaal verliefd op maar 1 nadeel deze was niet zadelmak en hij zag er nogal heet uit dus zag het eigenkijk niet zo zitten dat ik hem zadelmak moest maken.Maar toen mij daarna onderweg naar huis gevraagd werd welk paard ik het mooiste vond kon ik natuurlijk maar 1 ding zeggen dat gave schimmeltje.Die man twijfelde nog tussen het 3 jarige bruintje en Kawa maar omdat ik helemaal verliefd op dat schimmeltje was heeft hij die gekocht.En ik mocht hem gaan rijden.helpie wat was ik zenuwachtig ik moest dat heet hoofdje inrijden. ik had er wel meer ingereden maar naar mijn inziens leken mij dat makkelijkere paarden. Maar achter af was Kawa super makkelijk hij heeft nooit een voetje verkeerd gezet nog niet eens een x gebokt.Het was dus half juli toen ik hem zadelmak gemaakt had en helaas had die man een beetje veel haast om met hem naar concours te gaan. In januari starte ik Kawa dus mijn eerste oficieele wedstrijd met hem. aangezien Kawa heel braaf was ging het allemaal (te) snel en zat dus in april al L.
Kawa kwam bijna elke x foutloos maar ging steeds zenuwachtiger springen omdat hij het in zen hoofd gewoon niet bij kon houden het ging gewoon allemaal te snel.Dus ging hij niet meer mooi over de hindernissen. Dus hij kwam te koop. aangezien ik dus Kawa absoluut niet kon missen heb ik hem toen half gekocht.We hadden in die tijd net een huis gekocht wat nog in aanbouw was en ik durfde dus niet meer geld uit te geven.Maar nu was Kawa half van mij en kon ik mee beslissen als hij weg moest maar ook wat er met hem gedaan zou worden dus heb ik Kawa toen meteen voor 3 maanden op rust gezet om hem daarna weer heel rustig op te gaan pakken.Ondertussen was het sinterklaas geworden en aangezien ik bij die mensen elke dag was en nog een paard reed dat ik zadelmak had gemaakt en ook op hun kinderen babysitte was ik daar ongeveer kind aan huis en er werd gevraad of ik samen met men vriend daar mee sinterklaas kwam vieren. Wij daar niets vermoedend naar toe en toen kreeg ik ook een kadootje.Een enveloppe met Kawa's papieren en een gedichtje dat ik daar altijd kwam en veel deed en dat ze me dat in dank afnamen EN NU KOMT HET: ze vonden dat Kawa bij mij hoorde en kreeg ik dus de andere "helft" kado. dus Kawa was nu helemaal vam mij.Ik wist dus toen niet wat ik moest zeggen ik stond met tranen in men ogen en wilde die man dus graag om zen nek vliegen maar de kinderen stonden erbij en riep toen maar bedankt sinterklaas.
Dit was dus mijn verhaal over hoe ik aan Kawa kom.

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: runningkawa op 2001-02-07 19:03 ]</font>

**Geplaatst**: 07-02-01 19:05

Geplaatst: 07-02-01 19:05

toen ik begon met rijden was ik 10 jaar en er was geld voor mij vastgezet tot mijn 21ste.ik riep al vanaf mijn tiende:daar koop ik een pony van.omdat wij altijd erg weinig geld hadden zat er een eigen pony voor mij niet in,maar toen ik 21 werd en het geld vrij kwam,zei ik op een goede zaterdagmorgen:zo nu ga ik rondkijken voor een pony.ik had in de mensport de welsh A pony gezien(vosje)van team herfst en wilde graag zo'n pony.maar het moest een merrie zijn en nog jaarling want ik wilde haar zelf opvoeden.ik ging naar een fokker hier vlak in de buurt,en vroeg of hij nog jaarling merries had.tja zei hij,ik heb net de laatste gisteren verkocht!ikke balen,maar,zei hij,ik weet nog wel een adres,alleen dat paardje is heeeeeel schuw en bang.nou ik dacht,kan altijd gaan kijken toch?ik diezelfde middag naar winterswijk gereden,en die pony bekeken.ik kwam binnen(en dit weet ik nog heel goed)en daar stond in een donkere stal een kleine vos-merrie-jaarling,met zo'n lief snoetje!heel bang ,heel schuw maar wel nieuwsgierig.ik heb haar niet kunnen aaien,niet kunnen keuren,niet kunnen vasthouden.maar ik vroeg aan mijn vriend wat zijn gevoel was.goed zei hij.dan doe ik het!diezelfde avond heb ik die mensen gebeld dat ik haar wilde kopen.ik zat terugweg in de auto en zat te denken.die naam,ze keek zo onschuldig,klein en brutaal tegelijk.tinker..tinker..tinkerbell!ja dat paste echt perfect bij het koppie wat ik had gezien!(en achteraf ook bij haar karakter)ik ben elke dag daarnaar toe gegaan om haar aan me te laten wennen en precies een week later kwam ze bij mij op stal.ik had een perfecte stal gevonden.de tweede dag mocht ze er weer voor het eerst uit,en rennen en bokken en gek doen!en sinds dat moment dat ik kwam veranderde haar leven.en onze band is heel sterk geworden.mijn kleine meis.ik ben zo trots op haar

**Geplaatst**: 07-02-01 20:41

Geplaatst: 07-02-01 20:41

Ook mijn verhaal....
Ik ben denk ik een beetje verwend. Ik heb namelijk een vader die dol is op paarden en hij heeft de ruimte er ook voor. We hebben dus ook altijd ponies/ paarden gehad. Mijn zus ging van pony over op paard. Ik werd uit genoeg om daar ook interesse voor te hebben, maar Wendy was nogal een heethoofd en een slimme dame. Mij een paar keer aan het schrikken gemaakt en ik vond haar gemeen. Zij mij ook, dnek ik!
Wendy werd ziek, ernstig aan haar hoeven, en werd verkocht. Nieuw paard gekocht en dat was Berber. Berber was mijn grote liefde. Een echte supersonische SCHAT, in hoofdletters!
Mijn papa was dol op veulentjes en ook bij Berber kwam een veulen van een hengst van een kennis van pa.

11 maanden wachten en daar was Isolda! Ik had al veel gezeurd om een "eigen" paard, (ohjee wat is dat erg zeg!!) en Isolda bleef.
Werd ouder, is opgegroeid tussen veel leeftijdsgenootjes op een supergrote vlakte/ duingebied hier.
Heb veel ruzie met haar gemaakt, ze was jong, opstandig en dwars, maar nu, na bijna 11 jaar, zijn we de beste maatjes!!

**Geplaatst**: 07-02-01 20:44

Geplaatst: 07-02-01 20:44

Trouwens Kawa, wat een lief gebaar van die mensen!! Echt tof om haar aan jouw Kado te doen!

**Geplaatst**: 08-02-01 09:17

Geplaatst: 08-02-01 09:17

Ik had een pony Camelot die stond op een pensionstalling, tevens Andalusiërfokkerij in Bergeijk. Daar hoorde we dat er een ruin was ingeruild tegen een hengstveulen. Hij kwam in november'99 daar op stal te staan. Hij had zo'n lief koppie en keek zo droevig. Hij was ook heel verdrietig omdat hij bij zijn oude eigenaresse weg was. Tja ze vond hem te braaf en was toe aan een nieuwe uitdaging. Onvoorstelbaar en belachelijk maar hier zullen de meningen over verdeeld zijn. Mijn moeder wilde ook een paard maar mijn pony was te fel en onberekenbaar voor haar. Ik had een paar keer hem mogen rijden en was meteen verliefd. Wauw net een kanon en zat me toch lekker. Mijn moeder had hem een paar keer uitgeprobeerd en hem gekocht begin januari 2000. Barbiano is dus eigenlijk ook niet van mij maar mijn moeder. Ik beschouw hem als mijn paard omdat ik hem altijd rij en eigenlijk is hij ook van mij alleen heeft mijn moeder hem betaald. Verwend kind he!!! Op het begin was hij nogal eenkennig en vond hij ons maar vreemd maar nu kunnen we alles bij hem doen. Het is een superpaard heeft nog nooit ons eraf proberen te gooien. Hij is supertrouw, temperamentvol maar toch braaf en soms toch een beetje ondeugend en eigenwijs en geen greintje kwaad zit erin. Wat er ook gebeurd hij gaat nooit meer weg. groetjes Lisette

**Geplaatst**: 08-02-01 09:54

Geplaatst: 08-02-01 09:54

leuke vraag, en die verhalen zijn allemaal leuk om te lezen dus zal ik mijn verhaal ook vertellen hoe ik aan Ailin kom. Ik loop al jaren te zeuren om een eigen pony, zzoals de meeste waarschijnlijk zonder paard. Toen een paar jaar geleden de eerste tinkers verschenen op de manege was ik helemaal weg van dat ras. vorig jaar werd ik gevraagd of ik ook meewilde shows rijden en dat wilde ik maar al te graag. in diezelfde tijd vroeg ook iemand (bert) me om zijn paard in de zomer 2 weken wilde rijden, Darby. Toen ik die zomer daar bijna elke dag was en ook hielp bij ponykampen. begonnen Bert en peter en daniella (eigenaar pensionstalling) te zeggen dat de laatste stal die nog over was gereserveerd was voor mij. Dus bij mij laaide t vuur weer op en begon weer te zeuren om een tinkertje. Op een avond gingen we met zn drietjes eten bij een shoarmatentje. En terwijl ik stiekem hints aan te geven was zei de vriend van mn moeder. als jij dit jaar zonder tekorten overgaat krijg jij van mij een paard. dus ik helemaal heppie en begon vol goede moed frans te lezen (schooljaar was nog niet begonnen). In de herfst kreeg ik ruzie met mn vader. En daar heb ik t een hele tijd heel moeilijk mee gehad en werd een beetje overstresst (voortdurend koppijn en huilbuien) op dit moment heb ik er vrede mee en ga binnenkort ook weer eens met mn vader praten. maarja school leed daar wel onder en mijn moeder verslapte de regel. als ik maar goed mn best deed kreeg ik ook wel een tinkertje. op 27januari gingen we voor t eerst ergens kijken. en ik werd meteen verliefd op der. nu komt ze al op 24 februari hierheen, dus zit nu vol spanning te wachten en met mn moeder heb ik de afspraak dat ik eerst de helft betaal en als ik goed overga ik t geld terug krijg. Ik weet dat ik t heel erg getroffen heb met zo'n lieve moeder en haar vriend.

**Geplaatst**: 08-02-01 11:36

Geplaatst: 08-02-01 11:36

oke dan komt hier mijn verhaal. Het was 1994 en ik was op ponykamp met een pony van kennissen waar ik wedstrijden mee reed. Op kamp kregen de anderen hun pony's en paarden voor die week. Er was een jong meisje dat op een paard werd gezet. Dit paard was net ingereden en nog niet eens 3 jaar! Ik was op slag verliefd op dit paard. Ze was toen nog grijszwart, maar zou wit worden. Ze heette Jade. Na een paar dagen vroeg ik aan het meisje of ik eens op Jade mocht, zij kon er nog niet zo goed mee overweg. Zij op mijn pony en dat was veel leuker voor haar. Het klikte meteen met Jade, ik vond haar geweldig. De manege eigenaar zei: ze is te koop hoor, is het niets voor jou? Ik wist niet wat ik hoorde, heb meteen naar huis gebeld en na 2 dagen zeuren mocht het! Ik mocht Jade kopen! Ik was echt dolgelukkig! Ze moest alleen nog gekeurd worden, dat zou gebeuren in de week na het kamp. Ik ging ervan uit dat Jade mijn paard werd. Maar ik kreeg een telefoontje; Jade was afgekeurd. Ik vraag me nog steeds af of dit echt waar is. Jade staat nog steeds op die manege en ik heb haar vorig jaar opgezocht, toen ik daar vlakbij op vakantie was met Jurita. Ik heb nog steeds een zwak voor haar...maar goed, toen ik die teleurstelling had verwerkt wilde ik graag een ander paardje. Mijn ouders waren daar niet zo blij mee, ook omdat ik in het examenjaar van de havo zat. Maar we zijn toch gaat kijken. Jurita heb ik uit de Hoefslag. Er stond; een bruine merrie van 3 jaar. Maar ze was donkerbruin met een kolletje en toen ik haar zag wist ik meteen: dit wordt mijn paard! Ze kon nog bijna niets en ze werd gelukkig goedgekeurd (alleen klinisch heb ik haar laten keuren). Dus toen had ik mijn eerste paard. Mijn pony had ik ook nog, maar daar reed een meisje op, dus we reden meestal gezellig samen. Ik heb nog steeds contact met de fokkers van Jurita, nu na bijna 6 jaar. Jurita heeft het me niet makkelijk gemaakt, met haar opvliegende karakter en met het mijne! Maar ik heb zoveel van haar geleerd, zoals dat kwaad worden geen zin heeft. Ik heb heel wat met haar moeten doorstaan, maar we hebben nu een hele sterke band. Je hoort wel eens dat merries lastig zijn, maar als je ze voor je gewonnen hebt, gaan ze voor je door het vuur. Nou, voor Jurita geldt dit zeker!

**Geplaatst**: 08-02-01 22:10

Geplaatst: 08-02-01 22:10

leuk al die verhalen hoe jullie aan je paard zijn gekomen.
dit is het verhaal van NICO (KWPN v. Holland x Klaroen)
met mijn paard heb ik superveel mazzel gehad.
hij kwam als 2,5 jarige groen van de wei af naar onze manege waar ik werk.opslag verliefd
Kwijl

.zwart met 4 gelijke witte voetjes en een blesje. mijn droompaard.hardstikke schrikachtig natuurlijk.
na een half jaar is ie zadelmak gemaakt,na een hoop gedoe(bang van het zadel,baas gekneusde ribben,ik gebroken vinger)maar ja....
toen ie ongeveer een half jaar onder het zadel was, ging ie met een ander paard de wei op.ze kregen meteen ruzie en toen heeft dat andere paard hem dus een gebroken elleboog geschopt.
operatie.driekwart jaar rust.langzaamaan opbouwen.en toen bleef ie kreupel.
wat moesten ze nu??
de veearts adviseerde om hem een half jaar de wei op te doen maar hij was niet meer bruikbaar voor de sport.
toen heb ik hem (voor de slachtprijs want anders ging hij daar toch naartoe) kunnen kopen.
ik heb hem 4 mnd. op de wei gezet en toen kwam hij echt ramkreupel terug.
veearts,foto's.bleek dat hij last had van dat plaatje wat ze er toen ingezet hebben(na ruim een jaar!!)is vanbinnen gaan ontsteken en fistelen.
ik heb hem toen laten (in augustus) opereren(plaatje eruit)
en na een maand (september)was er niks!! meer van te zien dat ie ooit een elleboogbreuk heeft gehad!!precies een maand na die operatie zat ik er voor de 1e keer op.mijn paard.
wat een gevoel, gewoon niet te omschrijven...
helaas heeft hij wel artrose in het ellebooggewricht maar daar heeft hij nog geen last van gelukkig.
dat zien we dan wel weer, hij is pas 6 dus...
toedeledoki
gillian

**Geplaatst**: 12-02-01 18:04

Geplaatst: 12-02-01 18:04

Ik zal mijn verhaal ook nog weleens publiceren, maar heb nu ff geen tijd!!!

**Geplaatst**: 12-02-01 19:41

Geplaatst: 12-02-01 19:41

Weer een lang verhaal.
Jaartje of 14 geleden zorgde ik voor een merrie, Verona. Moeilijk paard maar gruwelijk lief en op een of andere manier klikte het enorm. Het enige wat ik deed was poetsen en een beetje gezellige dingen met haar. Ze was van een echtpaar en deze mensen werden echte vrienden voor mij, soort peetouders zeg maar. We gingen elk weekend wel op wedstrijd en ik ging altijd mee als groom. Na een paar jaar gingen ze verhuizen met zijn allen naar de Achterhoek, voor Veroontje geweldig, maar voor mij wat minder, want hoe moest ik nu verder. Dat paard betekende alles voor mij, ookal was ze niet van mij. Sommigen van jullie begrijpen misschien dat er toch een hoop ellende achter dit verhaal zit. Ik had met Veroon en haar eigenaren een hele speciale band, echt heel speciaal. In 1988 kwam er een veulen, ik ben toen niet geweest totdat het veulen al ouder was, hij deed me niet veel. In 1993 kwam er weer een veulen, binnen een week stond ik op de stoep, ik moest en zou dat veulen zien. Dat was de eerste ontmoeting met mijn paard, in de stal bij Verona. Uren heb ik bij de wei gezeten en foto's gemaakt en ik zei nog 'ooit is ie van mij', ach je zegt allemaal wel eens wat.
2 jaar later is Verona verkocht en doorverkocht, ik vond dat heel erg omdat ik dat niet had gewild. Voor mij was de band ineens wat minder speciaal geworden en ik liet niks meer van me horen.
Tot 9 juni 1996 toen besloot ik in een opwelling een op bezoek te gaan met mijn toenmalige vriendje. Het was een verrassing maar ik was meer dan welkom.
En toen, tja ik wist dat Verona daar niet meer stond, maar wat ik ff vergeten was....was dat veulen.
De baas nam me mee naar de wei en zei 'kijk', OEI. In een tel stond ik te trillen op mijn benen, dat paard!!! Ik kan het niet onder woorden brengen, daar stond ie met zijn witte snuit en bijna 3 jaar oud. Wat er dan door je heen gaat is niet te beschrijven. Ineens wist ik het weer van 3 jaar eerder, dit paard met die witte snuit, dat is m. Ik heb m zelf in zijn stal gezet, met een hele dikke prop in mijn keel. Hij wist het ook, want hij duwde zijn hoofd onder mijn arm. Niet hij maar ik was verkocht.
Het was een moeilijke situatie want ik wilde helemaal geen paard. Het was vechten tegen al je gevoelens. uiteindelijk ging ik met een afscheid gevoel weg. Op de terugweg vertelde mijn vriendje dat hij dat paard had gekocht, misschien vreemd maar ik vond dat niet leuk. Ik had zo hard gevochten tegen mezelf en hij koopt zomaar dat paard. Totale paniek dus.
6 weken lang heb ik gewikt en gewogen en gehuild en gedaan, verkering ging uit. En wat dan?? Als je denkt dat je het geld niet hebt? Na 6 weken heb ik de knoop doorgehakt, het was immers mijn paard, al jaren.
Nog nooit heb ik ook maar 1 tel gedacht dat ik me heb vergist. Dit is mijn paard en dat blijft ie altijd. Hij lijkt trouwens heel erg op zijn moeder. Veroontje zou nu 22 zijn en ergens staan als fokmerrie. Er is ooit nog een merrietje van The Saint uit gekomen, maar meer weet ik niet.
Dit was mijn verhaal. Schuif dus nooit je gevoel opzij, want dan ontzeg je jezelf een hoop geluk.