



Gelukkig waren we met veel mensen (14 ofzo) en was er iemand met een ehbo-diploma die eerste hulp kon verlenen. Omdat ikzelf geen paard bij me had (ik zou op de fiets mee, net als nog 4 anderen) ben ik maar wat rond gaan lopen met Moortje. Voor eventuele calamiteiten was er ook iemand alleen met de auto mee en samen met nog een ander die ook zou fietsen, heeft zij de eigenaresse van Moortje naar het ziekenhuis gebracht. Ik heb Moortje weer ingeladen en met onze buschauffeur heb ik dat paardje weer naar stal gebracht. De rest van de mensen is gewoon vertrokken op de geplande rit.
Aan het eind van de dag was Moortjes bazin gelukkig wel weer terug maar met haar hand wel in het gips.



Ik kan jullie vertellen dat ze inderdaad nog bestaan. Paardrijden is net als fietsen, je verleert het nooit. Bovendien is Moortje een ontzettend braaf paardje, echt eentje die bij mij past.


