Bij het uitladen stapte Moortje direkt met 1 been naast de klep waardoor ze lichtelijk in paniek raakte. Ze wilde onmiddellijk de trailer uit maar vergat dat haar eigenaresse nog voorin de trailer stond. Moortje was al wel helemaal los maar in een fractie van een seconde schoot het touw in een lus om de vingers van Moortjes bazin. Het resultaat: een drievoudige breuk in haar hand. 
Gelukkig waren we met veel mensen (14 ofzo) en was er iemand met een ehbo-diploma die eerste hulp kon verlenen. Omdat ikzelf geen paard bij me had (ik zou op de fiets mee, net als nog 4 anderen) ben ik maar wat rond gaan lopen met Moortje. Voor eventuele calamiteiten was er ook iemand alleen met de auto mee en samen met nog een ander die ook zou fietsen, heeft zij de eigenaresse van Moortje naar het ziekenhuis gebracht. Ik heb Moortje weer ingeladen en met onze buschauffeur heb ik dat paardje weer naar stal gebracht. De rest van de mensen is gewoon vertrokken op de geplande rit.
Aan het eind van de dag was Moortjes bazin gelukkig wel weer terug maar met haar hand wel in het gips.
Omdat zij dus niet zoveel kan, vroeg ze aan mij of ik een paar dagen voor Moortje wilde zorgen. Natuurlijk zei ik dat dat goed was en dat ik Moortje ook nog wel wilde longeren voor haar als ze dat wilde. Toen zei zij dat ik Moortje ook wel mocht rijden als ik dat leuk vond. Nou, ik heb al heeeeel lang niet meer echt gereden (ik ben ook meer van het verzorgen 
) maar ik was toch wel heel erg blij. Blij omdat ik haar kon helpen (Moortje in conditie houden) en blij omdat ik dan weer eens kon kijken of mij rijkunsten nog bestonden.Ik kan jullie vertellen dat ze inderdaad nog bestaan. Paardrijden is net als fietsen, je verleert het nooit. Bovendien is Moortje een ontzettend braaf paardje, echt eentje die bij mij past.
