Want op het moment *zucht* Ik sta op het moment om het bijltje erbij neer te smijten, het lijkt alsof er niets meer vooruit gaat.
Gisteren had ik dus les. Isolda had in het begin al niet een best humeur, ze miste Berber.
Gelukkig was dat na 5 minuten concentratie vragen wel over en konden we aan het werk.
De stap en draf gingen goed, was ik best tevreden maar die galop

Isolda kan het niet zo goed en ik heb niet de capaciteit, niet de kracht of de handigheid om het voor elkaar te krijgen.
Iedere keer weer proberen, iedere keer weer een drama. Vorige week was ik zo blij, ze liet zich naar beneden werken in de galop, maar nu was het bar en boos. Het was laatst ook al niet veel, maar wel een heel klein beetje verandering.
Nu was het net zo erg als helemaal in het begin. Ze kan wel galoperen, dat wel. Maar aansrpingen kan alleen met je rug weggedrukt en je kop zo hoog mogelijk. Vervolgens flink je kont tegen de krib en vierkant door de bocht.
Het lijkt wel alsof ze niet soepel genoeg is in haar rug om die galopsprongen te maken *zucht*
En het geeft allemaal niets, ik heb heus geduld, maar er moet wel een ienieminie beetje vooruitgang in zitten.... Mateloos irritant, ik ben heel boos.
Niet op Isolda, de schat doet haar best. Maar op mijzelf. Ik heb niet de handigheid om haar op het juste moment een schop te verkopen zodat ze fatsoenlijk aangalopeerd.
Mijn instructrice stelde me gerust. Ze zegt gewoon heel veel galoperen. Liefst op een volte, maar als het niet anders kan gewoon rechtuit. Galoperen tot je er helemaal poepie-flauw van bent. En afvallen. Isolda dan. Die is vanaf vandaag op dieet gegaan, ze staat nu overdag vast en snachts mag ze los. Zodat ze nog maar een klein deel van de dag kan eten. Hopen dat die buik dan iets minderd en ze haar benen beter kangebruiken. Vetklep!
Vandaag heb ik haar maar aan de longe gezet.
Ik ben dressuur-moe. Hadden jullie me niet even goed kunnen waarschuwen? Dat het zo moeilijk zou zijn?