Mijn (half) zusje kreeg toen ze 13 was een pony van haar oom. Haar ouders hadden weinig verstand ervan en zij had weinig ervaring, maar met behulp anderen zou het wel wat worden, dus pony kwam. Op een gegeven moment had haar vader geen werk meer. Hij was afgekeurd. Geld raakte op. eerst werd trailer verkocht, toen hun auto. En toen ze eenmaal door hadden, dat het onderhouden van een paard wel erg duur was, ging pony ook weg.
Hier konden zij niks aan doen, dit hadden ze niet van te voren aan zien komen, maar toch.Toen een vriendin van mij. Haar ouders gingen scheiden. Haar vader stelde voor, dat wanneer ze bij hem kwam wonen, dat ze een paard kreeg. Natuurlijk ging ze naar haar vader toe, dat zou ik ook doen.
Waar ze het paard van betalen, God mag het weten. Haar vader is werkloos, hij lust een aardige borrel (lees heel veel borrels), smookt als een ketter, het maakt mij allemaal niet uit hoor, maar goed. Hun huis werd verkocht, auto werd verkocht, en nou hoor ik dat het paard ook weg gaat.
De volgende. Een ander vriendin van mij heeft een paard. Haar ouders kunnen het niet betalen, dus paard gaat naar een zus van haar toe. Meisje helemaal verdrietig, begrijpelijk, kwam haar vriend met een optie. Ik koop wel een paard voor je. Okay, lief van hem. Maar die jongen zit nog op school. Hij heeft een lening aangevraagd voor die Fries. Dus waar gaan zij straks die kosten van betalen?
Ik vind het zo
dat mensen zo gemakkelijk over een aankoop van een paard denken. Paarden en die meiden worden er weer de dupe ervan, of zo zie ik dat. 
Jammer dat sommige mensen niet verder denken dan hun neus (:))) lang is
