Om 7.00 uit het bed. Paard voeren,
spullen waren al ingeladen, alleen de trailer nog even aankoppelen
aan de auto van m'n groom Anneke. Nou, daar ging het mis. Anneke had
de dag ervoor vast gezeten met de auto en daardoor was het
stopcontact van de auto (waar de stekker van de trailer ingaat)
verbogen. Dus snel m'n handige vader uit bed getrommelt, en die heeft
het stopcontact weer gerepareerd (handig, zo'n vader).
Een half uur later als gepland gingen we dus op pad.
Daar aangekomen meteen naar het secretariaat en keuren. Er stond een
hengstige merrie naast hem, en dat vond meneer heeeeeel opwindend!
Hij is nog niet zo heel lang ruin namelijk, en misschien heeft ie wel gedekt
vroeger.
Bij de voorkeuring was de hartslag dus best hoog (48) en de
ademhaling was 32 ofzo.
Omdat ik vorige week niet eens kon lopen (laat staan rijden...) van
de pijn in m'n knie, wist ik nog niet of ik de hele rit uit zou
rijden. Misschien maar tot de P/A, en dan terug met de trailer. Ook
ging ik rustig aan doen had ik mezelf gezegd, alles proberen te
draven.
Uurtje later gestart. Meneer was de eerste kilometers best druk, maar
dat was later wel over.
1,5 km voor de P/A gaan stappen, en ernaast. Poe! Zwaar zand! Maar
het was erg gezellig... Bij de P/A had ie 54, en ik ging dus meteen
weer door. (nadat ik m'n jas had uitgedaan, want het was errug
warm!). Ik had totaal geen last van m'n knie ofzo, en Ed was ook
fris. Waarom stoppen?
Bij de finisch had ie 50, ook netjes dus. Ik was 1 km daarvoor pas
gaan stappen.
Ik heb eigenlijk de hele rit gedraafd, en vrijwel niets gegaloppeerd.
Ik ben nog niet echt goed in het schatten van tijden, afstanden en
gemiddelden, en had nu m'n gemiddelde behoorlijk laag geschat. (10
km/uur ofzo) Dat was niet zo, ik reed gemiddeld 13,7 km/uur. Alleen
in draf! Ik had niet verwacht dat ik dan nog zo snel zou zijn. Daarmee was ik 16e van de ongeveer 100 deelnemers, toch wel netjes vond ikzelf!
Ik heb nu ook geen last van m'n knie gelukkig. Echt raar hoor. Ik kan
geen touw meer aan die knie vast knopen. Vorige week kon ik nog geen
stap verzetten, en nu voel ik na 26 km helemaal niets! Nou ja, ik heb
er geen bezwaar tegen natuurlijk. Ik heb wel gereden met een brace,
en dat beviel ook goed.
Ik ben in ieder geval heel erg tevreden met m'n rit, dit had ik
vorige week echt niet kunnen dromen. Wel jammer dat ik maar weinig bokkers heb gezien. Ik heb alleen Maarten, Karin en Lautje heel even gezien, verder niemand.
Op naar Kootwijk!
Groetjes Carola.
Toch netjes van je hoor en dat inschatten van je snelheid dat komt vanzelf wel.