Het blijft raar als het paard waar je op rijdt weggaat. Ik wil morgen nog een lange rit maken op het Balloërveld, een grote zandverstuiving. Wie weet bellen er vandaag al kopers, ik denk dat het vanaf nu heel snel kan gaan.
Ik heb wel een leuke tijd met haar gehad, hoewel ik in het begin die band helemaal niet voelde zoals ik die met IJsco al vrij snel had. Toch ben ik op een gegeven moment meer met haar gaan doen dan alleen trainen, meer gekke dingen doen samen, wandelen en uiteindelijk toch ook nog buitenrijden. En elke keer net op dat moment dat je denkt: "nu gaat het rijden goed en komt het mooie weer eraan" is het alweer voorbij.
