En nu ben ik er eindelijk weer eens op gaan zitten. Ik nam de teugels aan en meteen zocht hij een goede aanleuning. Hij reageerde nog even perfect op mijn hulpen als eerst. Dat vind ik nou zo fantastisch aan dit paard, je kan gewoon verder gaan waar je opgehouden bent. Dat was met mijn Appaloosamerrie wel anders.
Ik ben weer helemaal verliefd op hem
