Bij het losrijden was max een beetje gestoord. Toen het andere paard op mij afreed en me te dicht passeerde ging hij recht overeind
. Daarna bleef hij continu het andere paard in de gaten houden. Ik heb me nog even snel aan een galopje (rengalop) gewaagd om te proberen de ergste frissigheid er af te krijgen. Maar hij ging plat door de bocht.Om ca 21.00 uur kwam de hele groep van Fitzroy de baan binnen we hadden elkaar nog nooit gezien maar ik herkende haar meteen van de fotos op bokt. De hele groep ging bij C staan en ik mocht mijn proefje (L2) beginnen. Ik had nog gevraagd of het andere paard de baan uit mocht omdat mijn paard er van afgeleid word maar dan mocht niet. Ik heb me maar zo goed en zo kwaad als het ging op mijn proefje geconcentreerd en op zich viel het me alles mee. Max luisterde, was wat erg voorwaarts maar op zich hebben we alle oefeningen zonder problemen kunnen rijden. Na afloop werden de proefjes besproken en daar bleek wel weer dat ik er absoluut geen verstand van heb. Ik had zelf een winstpunt verwacht, Fitz ook en een aantal anderen. Maar het merendeel zat onder een winstpunt. Opperjury zat op 57% (149 PNT), naar mijn mening echt te laag. Opperjury vond dat het paard overhaast was (was zo) en dat ik er geen controle over had. Maar hoe kan je zonder controle voltes 10m rijden, overgangen op de letter rijden, hals strekken prima tonen, stilstaan etc
. A la, als je je paard niet onder controle hebt dan kan je 1x op geluk een overgang op de letter rijden, maar niet allemaal. Bij het wijken voor het been (wie heeft die oefening ooit verzonnen) heb ik ondanks het feit dat max wat loperig was een aantal prima passen laten zien door in de oefening te blijven rijden, max liet zich ook daarin corrigeren zonder tegen de hand te komen of iets dergelijks. Dat gevoel van geen controle was er bij mij dus absoluut niet. Ik heb bewust niet het tempo teruggereden in de proef omdat dat alleen maar verstoringen brengt en ik mijn paard genoeg onder controle heb om ook in dat hogere tempo de L-oefeningen (arbeidsdraf) te rijden.Mijn broek zakte bijna af toen ik het commentaar bij de 2e ruiter hoorde. Een volte van 15 meter in galop die uitgevoerd werd als 19 meter werd beloond met een 7. De ‘choreografie’ was volgens opperjury niet zo belangrijk
Laat ik nu van mening zijn dat je met het tonen van de oefening zoals het hoort aangeeft dat je je paard onder controle hebt. Als ik met max een volte van 10m moet maken dan is dat een hele tour. Hij is lang en maakt mega grote stappen. Een volte 10m voor hem is als een volte 7m voor een ander paard wat moeilijkheidsgraad betreft, maar dan ga ik toch niet zeggen ik rij hem 12 m en hij moet beoordeeld worden op stelling, buiging, tact en de grootte is niet van belang. De overgangen die ik van de andere ruiter heb gezien waren allemaal 3m voor de letter maar ze kreeg net als ik een 6. Het paard was de hele proef niet door de nek. Uiteindelijk was het totaal gelijk aan mijn punten.Maar goed opper jury leert het de juryleden dus hij zal wel weten waar hij het over heeft maar ik was weer een illusie armer. Ik had kreeg het idee dat de aspirant jurys opgeleid worden tot 5jes en 6jes gevers. Een 5 is voldoende werd er steeds benadrukt, maar dan komt een jury voor zijn gevoel nooit aan een 8 toch? Maar wel makkelijk aan een 4 of een 3 als er even iets mis gaat. En zie dan je punten maar te halen. Bij het bespreken van de middenstap werd door opper gezegd dat als de aanleuning beter was geweest er zelfs wel een 7 voor gegeven kon worden. Max heeft een super stap, hij daalt in de hals, stapt door zijn hele lijf en stapt wel 20cm over, als dan van het begin tot het eind de aanleuning goed was geweest en hij aan het einde weer terug komt naar arbeidsstap waarom dan geen 9?
Al met al klopte het beeld waarschijnlijk niet met het gevoel jammergenoeg. Dat bleek ook wel uit het commentaar dat gegeven werd over het halsstrekken: dat kwam erop neer dat ze allemaal stomverbaasd waren dat hij uberhaupt die oefening kon uitvoeren
Ze hadden allemaal (jij ook Fitz?) verwacht dat hij zo weinig onder controle stond dat als ik toestond hij er in een rengalop vandoor zou gaan. Terwijl ik er geen enkele twijfel over had dat hij op mijn toegeven de hals netjes zou strekken, zich zou loslaten in de rug. Hij bleef in het zelfde (iets hoge) tempo lopen en aan het einde kon ik de teugels weer netjes aannemen. Klinkt niet als een paard dat zonder controle door de proef heen walst met een ruiter op zijn rug die probeert te redden wat er te redden valt toch (dat laatste was het beeld wat opperjury schetste 
) 
en ik vond Max een gaaf paard.
. En de opmerkingen over het weinig van belang zijn van de choreografie zoals opperjury het uitdrukte, dat gaat naar mijn gevoel helemaal tegen het principe van dressuurrijden in. Door het tonen van de oefeningen zoals ze gevraagd worden 'bewijs' je dat het paard goed afgericht is. Zoals je voor een slecht uitgevoerde volte van de juist afmeting geen goed cijfer kan geven kan je dat ook niet voor een goed gereden volte die veels te groot is. 
