Geplaatst Eenmaal aangekleed wilde ik natuurlijk wel eens kijken hoe bestuurbaar hij zou zijn aan dat touw achter hem aan. Na, bestuurbaar is nit helemaal het goede woord. Hij scharrelde vrolijk over het terrein, terwijl ik achter hem aan bungelde.Af en toe reageerde hij wel op "iets", maar om te zeggen dat dat subtiele hulpen waren, nee. Overigens had hij alleen een halstertje om, dus zijn mond heeft nog nergens last van.
Op e terugweg ging hij opeens een stuk sneller, en ik voelde gewoon dat hij in draf zou gaan. En ja hoor, daar ging hij, ik er in looppas achteraan. Goed voor de conditie
Gelukkig kent hij HO al wel van het wandelen, en weet hij wat druk op zijn neus betekent. Dus daar stopte hij dan op, denk ik.
Leuk vond hij het wel, en hij was bijzonder in zijn sas met het feit dat HIJ nu eens voorop mochrt lopen. Komt niet dagelijks voor, zeg ik dan maar.
Tot zover, hij speelt nu weer braaf in de regen...
Groetjes,
pauline
