Geplaatst Ik ging gisteren even met hem wandelen en werd het pad afgesleurd, zo graag wilde hij de hort op. Op zich heel schattig, maar niet echt de bedoeling natuurlijk.
Dus longeerlijn aan het halster, en elke keer als Toon me voorbij wilde gaan, zwaaide ik die lijn voor zijn neus. De eerste keer schrok hij zich kapot en kwam voor helemaal omhoog. Ik heb dit grapje wel een keer of 10 moeten herhalen voordat hij echt keurig met me meeliep en onmiddellijk stilstond als ik dat ook deed. Als beloning heb ik hem even laten grazen. Hij stond te vreten alsof zijn leven er vanaf hing... dat eerste voorjaarsgras!!
Op de terugweg moest ik wederom even op mijn strepen gaan staan, want dat gras was erg aantrekkelijk en als je als paard zijnde snel bent, kun je vlak voor het vrouwtje langsglippen en de berm in gaan voor een hap gras. }>
Dus daar ging ik weer met mijn longeerlijn, dit keer viel het kwartje wat sneller.
Gelukkig is Toon onder de indruk van een zwaaiende lijn, Kaminka probeert zo'n ding alleen maar op te eten....
