Toen ik wou gaan rijden was het nog droog. In het begin was ze heel erg druk en was heel erg gespannen. Wou alleen maar harder en harder. Ik dacht in het begin al dit wordt niks. Toen opeens begon het me te plenzen. Maar ik wou door blijven rijden wandt ik zat er nog maar een kwartiertje op. Ik voelde dat Melano steeds meer nagevelijker werd en goed naar mijn been was. Ze dacht zeker hoe beter ik mijn best doe hoe sneller ik kan stoppen, moooi niet
Op het laatst liep ze op mijn gevoel echt super
Had ik er maar foto's van. Owh, ik moet er niet aan denken als die 2 jaar om zijn wandt dan moet ze weer terug naar de eigenaar. Binnenkort ga ik wedstrijden met der starten wandt mijn startkaart komt eraan. Ik zal ook weer is een keer nieuwe foto's maken en ze hier plaatsen. Kunnen jullie weer lekker kwijlen
