! Waterbakje (beetje opgedroogde sloot) hebben we getracht te nemen, maar ging niet werken voor de ijsco, afstijgen ook niet. De zandpiramide was het wél helemaal, daar zijn we opgeklommen en er weer afgeklommen, blijkbaar wilde Sib van het uitzicht genieten. Onderweg kwamen we ook nog een stuk riolering tegen, de bedoeling daarvan hebben we niet begrepen, wij als combinatie konden er namelijk gewoon doorheen, i.p.v. overheen... En toch hebben we genoten, alleen de stilte maakte al een hoop goed, nergens heb ik zo mooi de vogeltjes, koekoeks en andere beestjes horen fluiten. Mensen wat een rust daar! Heerlijk!Zelf weet ik niet of ik er nog een keer heen zou rijden (het is toch ruim 45 minuten rijden met de kar achter de auto) voor een klein stukje bos, volgende keer misschien maar het Robbenoordbos... stiekem... in camouflagepak


. En wat meer van die ´klim´ hindernissen(kleine op en af sprongetjes en heuveltjes).
Maar we hebben nog niet het lef gehad om de hoge kant af te gaan...Het is nog maar een B-paardje