Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-02 11:40

Hebben jullie dat ook wel eens?????

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-02 11:40

Hoi allemaal,

Hebben jullie ook weleens dat jullie je geen raad meer weten en niet weten wat jullie doen moeten?

Ik heb een hele leuke merrie van bijna 2 jaar jong maar nu was het verleden jaar dat ze echt een draak begon te worden.(lees bokken,naar je steigeren aan de hand,
niet luisteren,
door je heen lopen,
je bijten,
gewoon van alles doen om je pijn te doen.)Nou ging dat beter naar een paar maanden en ik had haar besloten om haar te verkopen,want het ging niet tussen ons.En aangezien ik in '98 een ongeluk met een paard heb gehad wat bijna me dood is geweest denk je wel 2 keer na.Maar ik zag het al weer helemaal voor me en zo ga je dan niet leuk met je paard om.Je hebt alleen maar angst als je met je paardje omgaat en dat kan niet je moet wel zeker zijn van je zaak toch? Toch maar niet gedaan want die meid is bij mij geboren.En ik zag alweer vooruit gang.Nu een paar maanden later begint het weer weer steigeren aan je hand en door je heen lopen.Helemaal geen probleem zou je zeggen(dat krijg je er wel weer uit)maar toch komen er weer bepaalde gevoelens naar boven.Nu ben ik weer bezig om weer die opvoeding er in te pompen dus eens komt er verandering in.Sta gelukkig nu wel sterker in mijn schoenen en heb net iets meer lef als de vorige keer(ben niet gauw bang aangelegt hoor)Dus het komt wel weer allemaal goed.

Maar heb op het moment gewoon van die gevoelens van waar ben ik mee bezig?Kan ik er niet beter mee stoppen?Is het me niet gegunt ofzo?Hebben jullie dat ook wel eens dat je die gedachtens?Hoe gaan jullie daarmee om?Ik wil dat wel eens weten.
Sorry voor het lange verhaal maar ben gewoon benieuwd naar jullie verhaal enzo.Alvast bedankt voor het lezen.Groetjes van Ilona

**Geplaatst**: 15-03-02 12:09

Geplaatst: 15-03-02 12:09

hoi ilona, wat naar zeg dat het zo'n irritant beest is. Ik heb zelf niet precies het zelfde meegemaakt, maar wel zo iets. Toen ik mijn pony (carlos) kocht was hij ook heel raar, doorgedraaid, Hij was in de bak echt debiel, hij ging heel hard stappen, als ik ging draven, ging hij uit de hoefslag en gek doen. Nu denk je natuurlijk, hij was vast nog jong, maar hij was al 12 jaar(ik heb hem bij een handelaar gekocht, hij was heel mager). Ook met het omgaan was hij heel gestrest, het leek wel of hij echt gek was. Bijvoorbeeld met buitenrijden, dan liep hij echt van links naar rechts te wijken over de weg, echt bijna tegen auto's en vrachtwagens aan. Het leek soms wel of hij er juist tegen aan wilde knallen Frusty

Echt heel lang heb ik hier mee getobt samen met mijn zus(hij was van ons samen) en we hebben er vaak aan gedacht om hem te verkopen. Mijn moeder wilde ook niet dat we erop reden. Ik kon er wel beter mee om gaan, en mijn moeder zei dan ook dat ik hem maar een tijd alleen moest rijden.
En dat was een goed idee, ik wilde hem uiteindelijk wel houden,ik had hem immiddels al 2 jaar, maar mijn zus wilde niets meer van hem weten.
Ik heb hem veel liefde, rustig mee omgegaan veel gerust stellen, maar toch streng zijn. Ook dribbelde hij echt verschrikkelijk en dat heb ik uiteindelijk ook sterk verminderd(ik maakte me altij heel zwaar, en zetten hem af en toe stil en liet hem dan weer weg stappen met lange teugel steeds opnieuw) Ik kan me het helemaal voorstellen dat je ermee zit.
Misschien moet je iemand vragen om je te helpen, een sterke man met een zware stem ozo, die echt de baas is(niet dat jij dat niet bent,maar sommige paarden hebben echt een man nodig) Of naar een africhtingsstal
brengen.

Wat is er vroeger gebeurd met dat andere paard, of wil je daar niet over praten, dat kan ik begrijpen. Carlos heeft wel eens gesteigerd bij de stoplichten en toen viel ik er achterover af, maar gelukkig kon ik hem nog net bij de teugels grijpen, anders was hij echt dood geweest Verdrietig

ik schrok echt heel erg. Het kan echt zo voorbij zijn Verdrietig

Ik heb er wel bijna 2 jaar meegetobt,maar ik voelde gewoon dat het ooit beter werdt Nu is hij al bijna 1,5 jaar van mij en gaat echt zo veel beter, hij kan normaal lopen in de bak, en buiten is hij ook heel lief Lovers

Ik hoop dat het er voor jouw ook bijzit *LOL*

Het is echt een heel ander paard geworden ook qua uitstraling.

Ik wens je heel veel geluk en sterkte met je paardje.
En als het echt niet gaat(klikt), dan is het beter om hem te verkopen, hoe ongelooflijk moeilijk het ook is Verdrietig

ik wilde mijn pony ook niet weg doen, ook al was hij levensgevaarlijk, ik hield gewoon van hem!!

Echt heel veel sterkte toegewenst:#

groetjes kathelijn

Laatst bijgewerkt door carlosje op 15-03-02 12:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-03-02 12:16

Geplaatst: 15-03-02 12:16

Ik weet wel dat mensen vaak een paard vormen tot wat hij is. Ik heb zelf verschillende paarden gehad, en ze konden zich allemaal gedragen. Dat was in het begin echter niet zo, want toen wisten ze nog niet hoe ze zich moesten gedragen. Ik denk dat het houden van een paard jou tot bepaalde hoogte toch wel gegund is. maar ik zou een makkelijkere weg kiezen: een paard dat al gereden en al opgevoed is. Dan loop je niet meer zo snel tegen deze problemen aan.

**Geplaatst**: 15-03-02 12:18

Geplaatst: 15-03-02 12:18

Ik herken jou probleem niet echt, maar ken wel iemand die ook dat soort problemen heeft met haar 2 jarige. Als ik het verhaal zo lees vallen mij wel dingetjes op. Ben je wel zo zelfverzekerd? Door een naar ongeluk zit de schrik er volgens mij wel in en dat raak je niet zo 123 kwijt. Paarden bespeuren angst heel snel. Verder zei je dat je nu weer bezig bent om weer wat opvoeding 'erin te pompen'. Daarbij vraag ik mij af, in hoeverre ben je regelmatig met haar bezig? Opvoeden is een continue proces, iets waar je iedere dag mee bezig moet zijn, ook al is je paard een periode braaf. Misschien doe je dat al hoor, maar het kwam op mij over alsof je actie onderneemt zodra ze weer vervelend wordt. Iedereen heeft wel zo zijn baaldagen hoor, dat je het even niet meer weet. Heel menselijk toch? Ik denk zelf gezien de leeftijd van het paard dat je een hoop ermee kunt doen. Veel met haar bezig zijn, jonge dieren vragen nou eenmaal veel tijd, en probeer zeker te zijn in je handelingen. En natuurlijk veel geduld. Niet alleen straffen als ze iets fout doet, belonen is zoveel belangrijker, en ook gewoon tussendoor belonen. Mijn ervaring is dat dat een ontzettend groot effect heeft op het humeur van het dier. Veel succes!

**Geplaatst**: 15-03-02 12:19

Geplaatst: 15-03-02 12:19

Bij sommige paarden kom je dit soort dingen tegen. Met goede begeleiding en consequent zijn kom je ver hoor!

**Geplaatst**: 15-03-02 12:24

Geplaatst: 15-03-02 12:24

Het zijn altijd dezelfde mensen met de makkelijke paarden, en dezelfde mensen met de moeilijke paarden.

**Geplaatst**: 15-03-02 12:38

Geplaatst: 15-03-02 12:38

Desiree schreef:
Het zijn altijd dezelfde mensen met de makkelijke paarden, en dezelfde mensen met de moeilijke paarden.

vaak wel ja, maar dat is met kindere toch ook zo? Haha!

**Geplaatst**: 15-03-02 12:38

Geplaatst: 15-03-02 12:38

Citaat:
Het zijn altijd dezelfde mensen met de makkelijke paarden, en dezelfde mensen met de moeilijke paarden.

Tsja daar zeg je me iets Desiree, het is inderdaad vaak wel zo. Veel kun je veranderen door jezelf aan te passen.

**Geplaatst**: 15-03-02 22:23

Geplaatst: 15-03-02 22:23

Ik heb geen kids hotdog, dus ik kan op dat gebied weinig fout doen, grinnik! maar inderdaad, het is een kwestie van opvoeden en dat is niet iets dat gemakkelijk is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-02 22:49

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-02 22:49

Het is echt niet zo dat ik haar nooit serieus op voed hoor dat gebeurt al sinds haar geboortedag,maar het stomme is gewoon dat ze haar energie niet kwijt kan op de 1 of andere manier.Ik heb haar vanaf het begin altijd gestraft voor de dingen die ze niet mag en beloond voor de dingen die ze goed doet.Met 'er in pompen' bedoel ik dat ik er op het moment een spelletje van maak zodat ze echt door krijgt wat wel en niet mag(ookal weet ze dat al dondersgoed)Misschien dat het zo duidelijker wordt voor haar.

Het is niet de angst om met haar om te gaan maar de angst voor dat er wat gebeuren gaat.Die angst komt pas naar boven als ze die nare kuren krijgt daarvoor ben ik wel heel verzekerd.Doordat ze zo gemeen doet komt die angst pas naar boven."bang dat er weer zo iets gebeuren gaat als ze steigerend voor me staat".Nou gaat het op een gegeven moment wel weer goed en dan voel ik me ook goed hoor alleen je hebt wel eens van die momenten he.

Carlosje even over dat ongeluk:Ik had in '98 een KWPN'er van 5 jaar jong.Netjes gereden en zo maar was 5 jaar lang opgegoeid met moeder en zus.Waardoor als die weg waren zij flipte.Nou stond op 7 januari '98 haar moeder in de bak en ik ging even met haar wandelen en even laten snoepen van het gras.Haar moeder liep echt te flippen in de bak(stond alleen)dus ik had zoiets van nou dan zet ik la isla(de mijne dus) er even Bij.Dus ik liep met haar naar de achterkant van de bak want daar zat ook een opening zo'n schuifpijp(pijp die in een holle pijp schuift)het waren er 2 dus ik schoof eerst die onderste in zijn pijp en toen de bovenste.Op het moment dat ik die bovenste bijna open had ging mijn paard met een noodgang door die opening heen waardoor ik tegen die pijp aan gedrukt werd.Gevolg was geen lucht hebben en gelijk een dikke blauwe bult.Ben toen naar de E.H.B.O geweest en had zwaar gekneust borstbeen en zwaar gekneuste ribben.Als ik een kwart slag gedraait was dan had die pijp dus in mij lichaam gegaan en waarschijnlijk 1 van me longen of me hart geraakt.Dus achteraf heb ik echt geluk gehad.Heb nu ruim 3 jaar later nog een bult zitten en die trekt ook niet meer weg ook dus die herinnering zit er goed in.

Sorry voor weer een lang verhaal maar nu is het een beetje duidelijk waar die angst dus vandaan komt.Groetjes van Ilona

**Geplaatst**: 15-03-02 22:53

Geplaatst: 15-03-02 22:53

toch zie ik wel dat jouw paarden enige vorm van gebrek aan respect hebben t.o.v. jou.
een paard dat steigerend naar je toe komt bijvoorbeeld, ziet jou duidelijk niet als leider. Misschien moet je daar eens aan gaan werken, hulp inschakelen of zo? cursus ergens doen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-02 22:59

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-02 22:59

Ja dat idee had ik ookal desiree maar hulp is in deze omgeveing wel moeilijk te vinden en als het te vinden is dan kost dat kapitalen en dan moet alles volgens het boekje.Ik wil dan echt iemand die gewoon voor de fun mensen helpt en ook weet wat die doet.en niet eerst naar het geld kijkt en dan pas naar de eigenaar en het paard.

**Geplaatst**: 15-03-02 23:07

Geplaatst: 15-03-02 23:07

Sja, je woont ook niet in een gebied waar het stikt van de paardenmensen. Wat dat betreft had je beter in Brabant kunnen wonen. MAar bij ons op stal is het zo, dat iedereen elkaar altijd heel veel helpt en tips geeft. Ook de stalhouder weet nogal veel van paarden. Ik zou je best tips willen geven maar ik weet niet waar het tussen jullie misloopt. zelf pleit ik altijd ervoor om een paard tot de 3 jaar in te scharen om dit soort problemen nu juist te voorkomen. paarden kunnen elkaar beter opvoeden dan de meeste mensen jonge paarden kunnen opvoeden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-02 23:12

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-02 23:12

Dat inscharen heb ik expres niet gedaan,want ze heeft in braband gestaan daar heb ik ook gewoond en toen ik terug ging toen kreeg ze minder aandacht.Dat als ik kwam kreeg ik zelfs haar halster niet om.Ze trapte me echt leterlijk haar box uit.Het is echt een paardje wat de volle aandacht moet krijgen en opgevoed wordt ze wel door de paarden van stal hoor.Staat per dag zeker 4-5 uur buiten met meerdere paarden.

**Geplaatst**: 15-03-02 23:18

Geplaatst: 15-03-02 23:18

Sja, als ik dat zo lees zal het inderdaad geen gemakkelijke tante zijn. Ik denk dat je haar dubbel zo hard en consequent zal moeten aanpakken als een ander paard. Ik zou het trouwens niet pikken als een paard naar mij sloeg. Dan zou er echt iets gebeuren.......... Wat je ook doet, een paard heeft niet naar je te slaan.

**Geplaatst**: 15-03-02 23:25

Geplaatst: 15-03-02 23:25

Ik heb dit soort problemen ook gehad met Sefin. Bij hem lag het eraan dat hij het eng vond zonder zijn maatjes, verlatingsangst dus. Bij hem was het echter zo goed als over toen hij alleen in een stal kwam te staan.
Maar als je niet zeker weet of het wel dominantie is, of dat het misschien onzekerheid is, dan helpt een harde aanpak ook niet lijkt me?