
Ik kan nu niet meer iedere dag naar haar toe, want ik kan simpelweg geen tijd maken al zou ik dat wel heel graag willen.
Ze staat op een manege en wordt daar geheel verzorgd en wordt ook in en uit de wei gezet. Het enige dat er dan nog moet gebeuren is dat ze aandacht krijgt en wordt geborsteld en dat er extra op haar gelet.
Ik had die verantwoordelijkheid voor 4 dagen per week overgedragen aan 2 verzorgsters en ik had alles wel 3x met hun doorgesproken en ik ging er wel vanuit dat ze zich eraan zouden houden, want het zijn vriendinnen van mij. Ik kon met gerust hart mijn stage lopen en verheugde me er al op om vrijdagavond weer naar mijn paard te gaan.
Toen ik echter vrijdagavond laat aankwam en haar uit de box pakte, kreeg ik de schrik van mijn leven. Mijn paard had 4 knotsen van benen, en verborgen onder de natte blubber daarop zat mok tot aan de knieen en de sprongewrichten. Ik was hels, ik heb lopen schreeuwen en huilen zo vreselijk woest was ik op die 2 "vriendinnen" die mijn paard zouden verzorgen. Ze mochten blij zijn, dat ze op dat moment niet aanwezig waren. En toen ik ze later nog zag, heb ik ze weggestuurd omdat er uit mijn mond toch alleen maar vloeken en tieren kwam. Later zal ik op een normale manier wel zeggen wat ik ervan vind, nu kan ik dat nog niet.
Ik heb de benen van mijn geschoren, gewassen en verzorgd en binnen 2 dagen was de mok onder controle, maar nog lang niet weg. Mijn paard heeft pijn en kan niet meer de wei op.
Ik moet er zelf iedere dag heen gaan, wat ik overigens totaal niet vervelend vind. Het kost me bergen van tijd om de schade te herstellen die vorige week aan mijn paard is gedaan.
Ik zal nooit weer mijn paard met gerust hart aan anderen over kunnen laten zonder dat ik constant bezorgt over haar ben. Ik vertrouw geen anderen meer met mijn paard, dit had niet moeten gebeuren.
