Geplaatst Ben sinds kort weer fanatiek aan het lessen, tijdje er uit geweest door vakantie, blessures (van ons allebei), gewoon luiheid etc.
En ik dacht eigenlijk dat het wel fijn ging. Komt Atie vandaag de bak in: 'Zo het moet maar eens afgelopen zijn met dat gelanterfanter, ze kan nu wel weer ècht aan het werk' En ik dacht dat we al zo hard moesten werken, waren altijd allebei helemaal kapot na zo'n half uur, maar het kan dus nog erger........
Nou ik heb het geweten hoor! Een half uur lang geen seconde rust gehad, aan het werk, en flink ook. Meer er doorheen, meer op die achterhand, meer buigen, meer dit, meer dat. Gipsy werd er helemaal knetter van, eerst flink protesteren, dit was ze niet gewend en uiteindelijk gaf ze zich over. Puur genieten!
Zitten, been, hand voor en gewoon simpel rijden, zalig! Alles lukt dan ook ineens. Maar voordat ik haar zover heb ben ik wel al kapot! Geen idee waar ik allemaal mee bezig ben, maar ik zit me echt enorm in te spannen om juist zo weinig mogelijk te doen ofzo, vaag......
Gipsy krijgt altijd zo'n schattig bezweet voorhoofd als ze hard moet werken
(de rest is trouwens ook kletsnat hoor, het schuim stond tussen d'r billen en op d'r hals) Ik snap nu ook beter waarom Atie haar eigen paarden soms maar 20 minuten rijdt.....
Ik ben nu met mijn nieuwe paard ook redelijk in staat om het punt op te zoeken dat het weer een goed gevoel geeft, maar de eerste tijd kwam ik niet verder dan de protesteerzone 
) Nou, daar gingen we hoor. Oefenen voor het proefje. Sjongejonge nooit geweten dat een simpele volte nog zo ingewikkeld kon zijn! Waldo had ook zoiets van 'wat overkomt me nu?' Maar inderdaad je hebt net dat beetje extra's waar ik voor mezelf dus al stop want 'het gaat wel aardig' Ik heb die slechte eigenschap, net als Iwaldo, we zijn beide liever lui dan moe en dan kom je niet zo snel tot echt in het zweet rijden 
) gaf hij een mep naar voren met zijn voorbeen. Echt een heel idioot gevoel(en gezicht 
...) Bedankt!