
Maar ik moet het echt weer even kwijthoor, ik zit hier als een idioot te grijnzen achter de comp.
Ik weet nu waar ik het allemaal voor doe.
Ik had mazzel dat het droog was, het waaide wel een storm van zo'n windkracht 7 a 8 en het was stikkedonker. Brrr.... Was best spannend.
Maar Isolda deed haar gelderse afstamming eer aan, ze heeft nu een nieuwe naam: Fearless. Ze was echt de koelheid zelve, niets was eng, zelfs klapperend landbouwzeil niet! Soms denk ik weleens dat Isolda een volbloed is ofzo met haar gemier, maar vanavond heeft ze me even herrinnerd dat ze echt cool is!
De les was helemaal



Ze kwam na een paar rondjes helemaal erdoor heen en liet los. Ik kon echt voelen dat ze helemaal rond liep en ik was helemaal in de wolken!!
Dat moet het gevoel zijn waar je voor rijd, het gevoel van samenzijn met je paard, meer nog als een team. Alsof je echt een verlengstuk bent van je paard, alsof je vergroeid bent met de paarderug.
Stap en draf was echt helemaal het einde, ze liet los en nam stelling aan, liep helemaal niet zwaar dus ikkon ook beter zitten blijven.
En de galop

Nou ja... voor ons dan!

Mijn instructrice liet me aan galoperen met helemaal losse teugels, geen contact met de paardemond. Bibbers bij mij, want Isolda neemt nog weleens een spurt met wat bokken.
Ik moest met mijn benen een volte in galop blijven rijden en zodra dat goed ging met mijn zit haar terug laten komen in een beter tempo.
En wat denkje???
Mijn scheurmonster, mijn race-eend kwam keurig terug!!! Ik was helemaal verbaasd. Instructrice vertelde mij wat ik moest doen, kruis aantrekken, benen lang houden en daar kwam ze! En bleef galoperen in plaats van in een sukkeldraf terug te vallen.
Ahhhhhh..... Daar doe ik het voor. Aan het begin van de avond twijfelde ik of ik misschien ook op moest houden. Met dat klote weer in het donker 11 km langs de weg.

Maar Isolda doet echt ZO haar best! Ik kan jullie niet half vertellen hoe trots ik op haar ben

En wat voor gevoel ik in mijn benen heb, auwauwauw, na 1 uur heb ik al spierpijn
