Bij mij op stal staat een bonte ruin, 6 jaar ,heel lief maar o zo zenuwachtig,bang en puberaal,en denkt dat hij minstens door een muur kan walsen.
En ik vond het toch zo vreemd dat hij altijd zn rug wegdraaide als zn berijdster wilde opstijgen,dat duurde altijd een kwartier.En dat hij altijd en eeuwig zo zenuwachtig en nerveus doet.het minste geringste al eng vind.
Gister kwam ik er dus achter waarom hij zo is.Hij is ooit gewoon voor de kar gezet,want dat leek ze wel leuk..zo'n rit met de kar.Een probleem hij is nooit beleerd
en het gevolg was dus ook dat hij flink aan de kletter ging in midden scheveningen en dus niet meer te stoppen was.Gek! Nou goed..erachter gekomen dat dat dus niet ging...nou joh..dan gooi je toch gewoon het zadel erop??Dus dat arme beest word nu al 2 jaar gereden zonder dat hij ooit zadelmak gemaakt is.Hij is ook nooit verkeersmak gemaakt.En tadaa! het resultaat is een paard wat erg nerveus is..hij lijkt op een soort groot veulen.Maar denk je dat de eigenaar het snapt..nee hoor..hij denkt dat hij het goed doet.
Nu is de eigenaar dus een week op vakantie en heeft hij de zorg overgedragen aan een meisje wat op zich prima met paarden kan omgaan,met opgevoedde paarden ja.Deze ruin stijgerde gister in de stal omdat ze zn deken eraf wilde halen.Hij springt al opzij als je zn rug wil aaien.Hij was gewoon zo gespannen.We hebben hem samen uit de stal gehaald en hem in de bak losgelaten en daar ben ik even met hem aan het werk gegaan.Dit ging prima.Maar ik vind het gewoon zo diep triest.
Echt zo zielig.Ik kan het maar niet loslaten,die blik in zn ogen,zn trillende lichaam.*zucht*
) 
