-
Laura
-
- Berichten: 8338
- Geregistreerd: 20-02-01
- Woonplaats: Midden van Gelderland
Hebben jullie daar nou ook wel eens last van? Dat je een ander paad rijdt voor een stalgenootje en dat je daar de eerste keer helemaal niks mee kan??
Vandaag Karbiet gereden, vos die M2 dressuur loopt. Nou wist ik al dat dat geen makkelijk paard was, maar heb hem in een wedstrijd zien lopen en hij kan dus wel nageeflijk lopen bv 
(mag ook wel in de M 
)
Maargoed. Ik er dus op, cappie op, en ik zit amper of meneer is één brok spanning. Nek omhoog hoofd weggedrukt naar mijn lijf toe, oortjes alle kanten op. Dus ik eerst maar eens stappen met een lang teugeltje. Beetje praten, dat ging al beter. Hij zocht zelf de teugel op en ging wat knabbelen, dus er kwam al wat meer ontspanning, ookal was de aandacht overal behalve bij mij
Toen drafje proberen. Nou moest ik al wennen omdat ik met een springzadel reed... en bleek dat Karbiet ook nog eens giga hoog opgooide. Dus draf kon ik nauwelijks uitzitten. Karbietjes reactie? Nog harder! Opgevangen, toen ging het al wat beter. Voltetjes mislukten schromelijk vanwege mijn neiging om gruwelijk naar buiten te vallen, en de aanleuning was ook ver te zoeken (opvangen resulteerden in hoofd nog hoger houden)
Nou zucht... na een paar rondjes wennen en opvangen (zodat ik er tenmisnste niet afstuiterde) maar eens een middendrafje zodat ie in ieder geval vanuit die achterhand vertrok en zowaar kwam er iets van een aanleuning te voorschijn. Maar omdat ie zn hoofd zo hoog houdt komt mijn oude fout (handen te laag houden en voorover vallen) weer naar boven. Zucht. Doorzitten was helemaal een ramp en galop heb ik maar één rondje gedaan
Wat ontzettend demotiverend is dat zeg, zo rijden. Ik wil hem dan meteen goed aan het lopen krijgen maar door mijn eigen tegenwerking qua prutte houding lukt dat niet en wordt ik zo pissig op mezelf! Dan is dat paard ook nog eens aan alle kanten afgeleid en terwijl ik me concentreer op alles is meneer bezig om de spiegels te bekijken. Zucht... uiteindelijk heb ik één rondje fatsoenlijk weten te draven.
Maar heb wel weer even inzicht in mn eigen rijden gekregen 
Wat raak je gewend aan één paard eigenlijk. Op Wal ging de dresuuurles daarna hardstikke fijn.. maar dit M2 paard kreeg ik nog niet eens fatsoenlijk aan de teugel! Ach ja we zullen het er maar op houden dat je altijd moet wennen... en het paard aan jou. Was ik maar zo'n ruiter die overal op kan klimmen en ermee wegrijden (okee dat kan ik ook nog wel, maar 'fatsoenlijk' wegrijden wordt alweer een probleem) Troost me met het feit dat ie niet vervelend was en bij zijn bijrijders altijd wel ergens omdraait of schrikt of klooit ofzo. Herb ik toch nog iets goed gedaan
Nothing tastes as good as being lean feels *profielupdate*
Goed voornemen 2007: Sommige PBtjes slippen er nog wel eens tussendoor... dus mocht je geen respons krijgen; stuur svp nog eens en niet boos worden hoor
-
Rhys
-
- Berichten: 6317
- Geregistreerd: 19-01-01
- Woonplaats: Drenthe
Ik heb dat ook, met overtuiging! Op een pony veel minder, met Jim (van m'n broertje) rijd ik zo weg en die kan ik ook echt 'rijden' dan.
Sinds kort rijd ik een ander paard erbij (heb er twee keer opgezeten) en dat is een jong dier (4), ze is 1.69 en drachtig. Nou, da's toch even wat anders dan mijn 9-jarige van 1.57 die Z loopt!
Met dat paard ben ik bezig van: aandraven. Wéér in galop. aandraven. wéér galop. Tot ik het goed heb, dan oet ik ontzettend subtiel been geven, maar dan echt gemillimeterd subtiel (voor mijn gevoel). Zoiets, dat verwacht ik niet!
Of: eerst maar eens een echte volte draven, en dan pas denken aan naar beneden rijden. Ik heb met Lady maar hele kleine stukjes af en toe dat ze echt door het lijf loopt.
Ach, het zal allemaal wel beter worden. Ik denk dat als je maar veel verschillende paarden rijdt, dan krijg je er vanzelf meer gevoel voor. Volhouden!
Es könnte alles so einfach sein
Ist es aber nicht
~Die fantastischen Vier~
-
ikke
-
- Berichten: 27190
- Geregistreerd: 06-03-01
- Woonplaats: next to nowhere
hahahahaha ik zie dat helemaal voor me. Heel herkenbaar. Zo erg zelfs dat ik in Wales eerst een les in de bak had afgesproken omdat ik het niet zag zitten met een wildvreemd paard in een wildvreemde omgeving. Achteraf liep het wel los, maar toch.......
kennis is ééndimensionaal, kunde is tweedimensionaal, inzicht is driedimensionaal, ervaring is vierdimensionaal.....
Leuke dingen doen met je paard?
www.nvvr.info
-
Donja
-
- Berichten: 5246
- Geregistreerd: 14-06-01
- Woonplaats: Garijp
wij moesten op de rijvereniging op een gegeven moment ruilen. Nu zijn mijn eigen paarden super voorwaarts, nooit sporen nodig en een zweepje wel bij me, maar ik moet het niet wagen hem te gebruiken, want dan zit ik dwars door de bakrand... OK ik dus op een enorme ruin, moest ik en een zweep en sporen en nog liep meneer niet, na een kwartierte rijden had ik dus wel drie dagen spierpijn. Ik was dus erg blij dat ik op mijn eigen merrie naar huis kon rijden, die de weg wel weet en zonder aandrijving ook wel loopt
Donja, mijn maatje, 23 mei 1983 - 7 november 2008
Ons dierenpension
http://www.dierenpensionloge.nlEver tried. Ever failed. No matter. Try Again. Fail again. Fail better.
-
Mieke
-
- Berichten: 6576
- Geregistreerd: 09-02-01
- Woonplaats: NH
Heel herkenbaar. Ik dacht dat ik na 25 jaar paardrijden er wel iets van kon. Totdat ik Kaminka kocht. In draf wiebelde ik compleet uit balans zowat van dat dier af, stelling en buiging? Kreeg het niet voor elkaar, laten nageven? Ik kreeg het niet voor elkaar. Doorzitten: zowiezo al niet te doen op een paard wat niet nageeft, maar bij haar al helemaal godsonmogelijk zo hoog als ze opgeeft!
Waaahhh! Ik voelde me als iemand die met haar tweede paardrijles bezig was! Maar aan de andere kant had ik zoiets van: dit moet me gaan lukken! Tot op de dag van vandaag vind ik Kaminka heel erg moeilijk te rijden en gelukkig ben ik niet de enige . Iedereen die er eens op gereden heeft, had dezelfde problemen en wilde er niet nog eens op, behalve mijn huidige bijrijdster. Zij is de enige die dit paard goed kan rijden.
Vroeger reed ik makkelijker met vreemde paarden weg, paste me heel snel aan, maar tegenwoordig merk ik wel dat ik erg aan Toon gewend ben en daardoor wel even moet wennen op een ander paard.
Vorige week zaterdag zou ik eigenlijk op het ZZ-licht paard van mijn instructrice gaan rijden, maar het stormde zo hard dat ik het niet zo zag zitten om met die wind op een voor mij onbekend paard te stappen. Wat een held hè?
-
Cassidy
-
- Berichten: 75551
- Geregistreerd: 08-08-01
- Woonplaats: Purmerend
Kan ik helemaal inkomen. Je went zo ontzettend aan je eigen paard, en als je dan alleen maar gevraagd wordt om een ander paard uit te stappen zit je al van: zou ik of zou ik niet...
Als je regelmatig op andere paarden rijdt leer je je sneller aan het dier aan te passen, en school je je gevoel. Hoewel je sowieso nooit moet verwachten dat je na een uurtje alle knoppen van het paard weet te vinden. En natuurlijk zal het altijd zo blijven dat je de een wat lekkerder vind zitten dan de anderen.
Ik moet ook zeggen dat je in de loop van de jaren voorzichtiger wordt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Je gaat het gevaar zien. Ik stap nu eenmaal niet meer blindelings overal op. Ik heb de nodige gemene smakken gemaakt, met tot nog toe gelukkig geen ernstige blijvende gevolgen. Paarden waar ik vroeger zei: die "tem" ik wel even (jeugdige overmoed of pure domheid?), daar zou ik tegenwoordig niet eens meer over peinzen om erop te stappen. Je wordt ouder en ik ben in mijn geval ook wijzer en voorzichtiger. Soms supervoorzichtig (tegen het overdrevene aan) , zoals twijfels hebben om op een paard te stappen die je vaker ziet lopen en waarvan je goed kan inschatten dat die zo snel geen stap verkeerd gaat zetten (ik zeg niet nooit, want het blijven paarden)
Je suis Charlie.
-
Jurga
-
- Berichten: 18554
- Geregistreerd: 06-05-01
- Woonplaats: Ede/Lunteren
-
Nimber
-
- Berichten: 25362
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: Apeldoorn
zeer herkenbaar.
Dus toen Lodewijk gekocht werd ben ik veel andere paarden gaan rijden.
Inmiddels kan ik met veel paarden zo wegrijden dat ze ook nog redelijk lopen.
maar dan moet er geen rare gebruiksaanwijzing zijn.
paarden die in de krul getrokken zijn krijg ik voor geen milimeter aan de teugel omdat ik niet ga zitten trekken.
Ik vind het dan ook een grote eer dat andere mensen Lodewijk makkelijk vinden en dat ze 'm idd mooi rond kunnen rijden.
-
vlieg
-
- Berichten: 2908
- Geregistreerd: 25-11-01
- Woonplaats: leiden
haha, hiervoor had ik een paard van (toen) 12 jaar. We reden dressuur maar het was wel een beetje zo'n tuigerstype (KWPN) en had daardoor ook een errug aparte draf (vooral als ze opgefokt was).
Toen ik r kreeg was t alleen maar bokken etc, maar later ging t onwijs goed...Ik moest haar wegdoen doordat ze afgekeurd is voor d'r rug. Daarna ben ik een paar maanden helemaal gestopt met rijden en paarden. Toen merkte ik dat ik t eigenlijk toch wel miste en kocht een jong ponytje (toen een paar maanden oud), Thunder....
Op Thun kan ik nog niet rijden, dus kocht ik een 10rittenkaart op de manege....Nou, de eerste keer op zo'n doorgereden manegeknol (een fjordje)....Ik zat echt van wat is dit nou weer....Het beest wilde maar niet vooruit, terwijl mijn vorige paard altijd heel voorwaarts was. Nouja, na een paar lessen eindelijk omgeschakeld naar slome, brave pony's mocht ik opeens op een jonge nerveuse pony rijden....Ben er dan ook vanaf gevallen, maar het was wel de leukte les van m'n hele kaart (pony had een beetje hetzelfde karakter als mijn vorige paardje...)
Brrrr....Ben na die 10 lessen gelijk weer gestopt met lessen op maneges.
Als Thun oud genoeg is neem ik maar gewoon (prive)lessen op hem i.p.v. op manegepaarden....
misty 26-09-06
-
Nuage
-
- Berichten: 16575
- Geregistreerd: 29-12-01
- Woonplaats: Assendelft
Ja ik herken het maar al te goed!!
Ik ben op andere paarden echt een ramp, gedeeltelijk door angst en gedeeltelijk doordat ik gewoon niet goed genoeg rij. Nou ga ik deze zomer dus in de USA op een dressuurstal werken, dus dat wordt lachen whahahaha Ik hoop juist dat ik daar heel veel van zal leren!!
Ik ben vroeger wel aardig vervelend van wat paarden afgevallen, nogal wat gebroken dus de angst zit er aardig in. Ik ben ook helemaal gewend aan redelijk flegmatieke paarden, lekker relaxed, maken zich niet druk enzo en als je ze harder wilden laten gaan moest je je toch echt even inzetten hahahaha dit wordt nog wat... 
-
Apple
- Moderator RT, TEN, DRS, AP, AR, VMR
-
- Berichten: 69541
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Jahaa wat een herkenbaar onderwerp! Op een ander paard lijkt het wel of je helemaal opnieuw moet leren rijden. Ook merk ik dat ik afwachtender rij op een vreemd paard terwijl dat natuurlijk helemaal niet moet (en inderdaad al mijn 'oude fouten' binnen 3 seconden terug heb, teveel voorover vallen, armen gestrekt, schouders niet ontspannen, noem ze maar op).
-
Laui!
-
- Berichten: 16863
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: wherever I wanna be
Ik heb het niet met alle paarden, maar er zijn er.... Nou, dan kun je me wegdragen. Ik word er vooral zelf gek van, want het zál me lukken.
Hercules is het dichtst bij huis als voorbeeld zeg maar. Die heb ik een paar jaar geleden heel mooi netjes gereden, rond, redelijk in evenwicht en alles, maar dan nog was het bagger, maar goed. Ik heb ook een Fries bij gereden, en ik kan best rijden, maar dat dier kreeg ik niet eens in draf! En dan ook echt niet, alleen in het bos met de fiets ervoor ging ze in draf... Heel raar...
Bij dat soort dingen denk ik ook echt dat het aan de ruiter ligt, die rijd op zijn/haar manier en krijgt het zo voor elkaar maar streeft er absoluut niet naar om het een algemeen makkelijk te rijden paardje te maken. Ik denk echt dat dit in 99,9999% van de gevallen zo is. Bij het ene paard zal het langer duren, maar allemaal zijn ze 'goed' te krijgen.
Jopie heeft ook erg lang geduurd, vooral omdat ik het absoluut niet belangrijk vond, maar dat is nu echt een allemansvriend. Wel supereenkennig, maar heel relaxed en niet gevaarlijk gek ofzo, hij zal bij iedereen gewoon netjes doen wat hem gevraagd word, niet té enthousiast, maar hij doet het wel.
Voltrack vind ik zelf aardig gelukt. Leuk beestje geworden waar mijn zusje nu zó mee wegrijd. Daar ben ik best trots op, want daar durfde in het begin ook niemand op, die gooide alles en iedereen eraf behalve mij.
Het ligt ook aan de ruiter overigens, want je moet zelf ook je aan kunnen passen. Wat niet altijd even makkelijk is. Ik rijd daarom nooit heel progressief als ik voor het eerst op een paard zit. Ik vind het zo'n onzin om me dan te 'moeten' bewijzen, al voelt het vaak wel zo. Ik ken dat hele beest niet, dus waarom zou ik dan persé dit of dat moeten... Als iemand vind dat het paard met bijzets ofzo gereden moet worden dan doen we dat wel. Ik ben zelf nl ook zo'n pietlut, niemand mag met sporen rijden, behalve ikzelf. Ik doe dat dan ook altijd eigenlijk, maar reken maar dat hij zonder sporen ook nog vooruit komt. Anders zit ik zelf met mijn sporen in zijn zwembandjes, dat zou ik absoluut nooit kunnen! Ik vind het persoonlijk altijd een kunst om sporen wel om te hebben, maar er niets mee te doen en het paard toch te laten sjouwen. Lukt alleen niet altijd! 
-
Gast912
-
- Berichten: 8730
- Geregistreerd: 31-01-01
hahahaha, ik zie het helemaal voor me 
Ik sta zelf nooit zo te springen om een ander paard te rijden. Sommige paarden zijn extreem sensibel die hebben maar een scheet nodig om er vandoor te knallen. Andere paarden zijn weer traag en lui [van die trapzakken]. Er gaat niets boven mijn eigen paardje hoor
Ik laat ook niet graag andere mensen op mijn paard rijden. Lois heeft niet zo heel erg veel nodig om helemaal van streek te raken en dan is hij niet bestuurbaar meer. Dat zou gevaarlijk kunnen worden met een ruiter die zo iets niet gewend is of niet verwacht. Lijkt er een beetje op dat dit paard ook een beetje overstuur is geraakt van jou Volgende keer ietsje rustiger opbouwen en eerst lekker aan elkaar wennen dan komt het best goed.
-
Pugi
-
- Berichten: 1205
- Geregistreerd: 10-06-01
- Woonplaats: Drenthe
Jaaah, dit is heel herkenbaar. Heb het zelf ook regelmatig.
Je bent zo gewend aan je eigen paardje dat een ander paard gewoon heel vreemd aanvoelt.
Mijn eigen is bv.heel zacht in de mond en heeft niet van die hele grote bewgingen als ik dan bv.op een paard rijd wat een stugge harde mond heeft weet ik gewoon niet wat ik ermee aanmoet en lijkt het rijden dus echt nergens naar.
Je voelt je dan weer een rasechte beginner
-
Dennis
-
- Berichten: 28755
- Geregistreerd: 23-05-01
- Woonplaats: Wieringerwerf
Ik ken het al te goed. Op Dien gaat het perfect. Met Dennis kan ik ook alles maar als ik op Nimber stap ben ik ook net een beginner. Word wel iets beter maar je hebt echt het idee dat je er helemaal niets van bak. Dan dacht je dat je wel een beetje kan rijden.
Benno: dressuur M+11, vaardigheid Z+14 en Sport-AA ☆ Deedee: dressuur M+5, vaardigheid M+0 en prestatie sport-A
http://www.staldenci.nl*Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Ann1ck, Azmay, Benthhh, Faelivrin, hagelslag, HELder, Ilayla, Jannuhh, JuliavH, Koekeroekus, Loe_Loe, Marie_Anne, Mars, maylotje, miezelke, mirjamalvaro, MonteKarlo, MyWishMax, Roosje01, Sannert, winnetou4502, Witje2 en 24 bezoekers
Kop in de lucht enzovoorts. Maar het viel me nog niet eens tegen. Ik heb voor het eerst echt lekker met hem gereden en het zag er volgens mij niet eens helemaal idioot uit. Sabine zei ook al dat het weleens goed voor mij is om op een ander te stappen... 
Maar ja... op Harald zitten niet alle knopjes ben ik bang... Maar ik ben toch best tevreden. Opmerking van Sabine: "Je lijkt net een smurf op hem!" 
