Daar mocht ie naast vriendje Karbiet staan, met een hooinet in het midden wat ze wel bezig hield (ging ongeveer zo: ze staan allebei kort vast dus kunnen bij het net als het aan hun kant hangt, zodra ze eruit eten schommelt het de andere kant op dus kan de ander eten, leuk spelletje joh!) Wal ging heel netjes de plank op met draai en al (we hebben een 4 paards Oakley vrachtwagen dus met de zijlader moeten ze 45graden draaien... en op naar Neede!!
We hebben de touristische route genomen geloof ik, want we kwamen echt drie keer langs dezelfde molen (lang leve de routeplanner... not




Nou, Waldo was inmiddels gezadeld, dus ik dacht '' zal ik het erop wagen?" Hij is nl bij de eerste keer opstijgen altijd super gestressed en dan komt ie vaak omhoog, dus meestal ga ik er eerst op en dan de baas (en dan is het opstijgen geen probleem meer) en vandaag kreeg ik het zelfs voor elkaar om zonder hulp op te stappen, mét strakke spijkerbroek


Dus de baas kon er in één maal opkomen... al het tuig gecontroleerd en daar gingen ze! Wij grooms snel in de Range rover om te volgen. Het begon al goed want de laatste paar die achteraan kwamen en dus net opgestapt waren besloten hun paarden maar even de sporen te geven en dus in volle galop over de dorpsweg (=asfalt!) te gaan. Stelletje idiooten. Maargoed. Stop, want er moest geblazen worden, en de honden kwamen uit de wagen. Kon ik mooi vanuit de auto even alles overzien. Vreselijke vos ongevlochten en halve tuiger die achteruit bijna drie keer de greppel inliep... Zwartje die een hoofdstel inhad met het bit veeel te laag (oftwel de bakstukken klepperden) Alle mooie bitten waren uit de kast getrokken (ophaaltrens, stang en trens, pelham(heeft Wal ook), vanalles en nogwat) en er waren flink wat nieuwe paarden bij. Ruiters die relaxed wachtten, ruiters die niet konden rijden en hun paarden maar zaten te prikken (want dat vinden de mensen aan de kant zo mooi) you know. Vanalles en nog wat

Goed, eindelijk gingen ze. De eerste run was behoorlijk lang (10 km) en super nat en drassig. Oppassen geblazen dus... De honden waren meteen het spoor bijster dus dat schoot niet zo op. Bij de eerste stop Iwaldo geroepen en ja hoor lief hinniken toen ie me zag.





Verder konden we jammer genoeg niet veel sprongen zien. Eén keer dat we met alle volgauto's stonden kwamen ze langs de auto op, en inene BAM... sloeg een paard dwars door de deur van een Range Rover heen (Eigenaar van Waldo kreeg bijna een hartverzakking die dacht dat het zijn auto was

Bijna aan het eind van de derde run kregen ze toch een plensbui! Echt een wolkbreuk. Lekker doorweekt allemaal, sjongejonge! En toen was de bodem ook zo drassig dat ik Waldo al weer alle kanten op zag glibberen bij een sloot. Dat merkte de baas ook gelukkig en toen zijn hij en de eigenaresse van Karbiet maar gestopt en teruggestapt. Weer bij de wagen was het gelukkig droog, en kon ik Waldo lekker afzadelen in ons 'privéweilandje' hehe, meneer stond meteen heel tevreden te eten




En hij zou Waldo niet zijn als ie z'n neus niet begroef in de voerbak om met één zwaai al het mais eruit te zwiepen en aan de biks onderin verder te gaan

Na inspectie geen vervelende dingen: benen zagen er goed uit, hij had alle ijzers nog, (morgen nog maar eens kijken) dit was een goeie jacht voor hem.. zowel Wal als baasje hebben het goed naar hun zin gehad!