Geplaatst 
) Maar op zich ging het best redelijk. Het begon al goed want door de verbouwing van de schuur konden we de bak niet in via de normale weg (lang leve de bouwvakkers die alle stenen voor de ingang gestort hadden... grrR) Dus moesten we de kant op naar het weiland om om te lopen. Dus ons zwarte duiveltje was meteen wakker want heeee dat was toch wel spannend in het donker opgezadeld naar de wei??
Losrijden ging errug lekker. Hoe komt dat toch, dat meneer aan het begin van de springles altijd doet alsof ie dressuurpaard is..? Ik moest een lange zijde super voorwaarts rijden en kreeg zowaar het 'buitenrij-op-lange-paden-middendraf' effect. Oftwel dat ie gaat zweven. Pfoeh dat zat lekker!!
Enige nadeel is dat ie dan wel even herinnerd moet worden dat ER OOK NOG EEN REM IS... want stil krijgen dan hoo maar. Als ie eenmaal de smaak te pakken heeft...Nou, beugels 3 gaten korter, singel nakijken, en daar gingen we springen. Maar de bovenkant van de bakdeur stond zoals altijd open en daar lag plastic te klapperen. daar buiten langslopen is totaaal geen punt voor koelbloedige Iwaldo maar het om het hoekje zien tijdens een springles was duidelijk teveel van het goeie. Schoot meneer er van door (en ik heb al zo'n moeite met die korte beugels..
) en er naar toe rijden lukte niet want bangescheiterd Iwaldo ziet dan maar een uitweg en dat is staan op de achterbenen. En dat zag bangescheiterd Laura niet helemaal zitten Maargoed, aandacht afgeleid met een kruisje (waar ie overigens leuk besloot om linksaf van het plastic af af te slaan ipv rechtsaf waar ik naartoe ging... moest ik bijna trakteren
) op de E-B lijn. Toen rijtje met tweede ox, naast de AC lijn. Dat achter elkaar. Alleen was meneer op de lange zijde zo afgelied van dat plastic dat ie naar binnen viel ne mijn wending een beetje vreemd uitkwam. Hoe lastig, én je paard bij elkaar houden, én zorgen dat je recht blijft, én zorgen dat je goed aanrijdt, én zorgen dat je fatsoenlijk over de hindernis heen komt. Blijft een aparte sport dat springen....En zowaar..... ik kan hem uitzitten!! Waar ik normaal met wat hogere sprongen achterbleef, heb ik nu het licht gezien. Eerst geprobeerd: armen naar voren. Toen geprobeerd: bukken. Ik deed vanalles maar goed ging het niet. Maar nu heb ik dé methode: neus naar beneden. En voilá, Iwaldo komt over de hindernis heen
En ik zit niet met mn volle gewicht tegen te werken. Wauw. Toen een hele tricky sprong: Kruisje vanaf de E naar B, meteen doordraaien en de oxer nemen die bijna evenwijdig aan het kruisje stond. Flink partijtje sturen was dat! Ging niet bepaald vlekkeloos, maar we deden het 
Toen alles achter elkaar, wat hoger, en zowaar netjes gesprongen (zei de instructrice nogwel!) Enige probleempje is dat Iwaldo met springen z'n dressuurpaard-mentaliteit volkomen kwijt is en ik mn 'beschaving en rust' en dat leidt af en toe tot een doordenderend paard die vol in de teugels gaat hangen en een ruiter die plat in de bocht ligt en met de pootjes opgebonden in de springmaat beugeltjes met man en macht terug trekt. Dus aan de techniek moet nog wat gesleuteld worden
En drie keer raden... toen we eenmaal naar stal terug mochten was dat plastic 'toch niet zo eng' aldus een schijnheilige Iwaldo...
