Eerst samen met Christa en Isard gedressuurd in de bak, ging erg goed en toen zadel af, hoofdstel af en zweetdeken op. We besloten om een stukje te gaan wandelen, lekker uitstappen en de paarden zien meteen weer eens wat anders dan de bak. Door het slechte weer hebben we de laatste weken geen buitenritten meer gemaakt, dus dit was wel weer even leuk voor de paardjes.
Vanaf de stal loopt een eigen weg, soort zand-/grindpad van ca. een kilometer lang richting een weggetje wat linksaf gewoon landweggetje is en rechtsaf alleen fietspad is. Nadat we het grindpad afgelopen waren besloten we nog even rechtsaf het fietspad op te wandelen totaan het bruggetje (ook ongeveer een kilometer of zo). Vlakbij het bruggetje ging Isard plotseling stilstaan en keek strak naar de brug. Wat bleek nou: er kwamen fietsers aan, hij zag alleen hun bewegende hoofden die vervolgens ineens boven die brug uitkwamen! Isard schrok zich wezenloos, draaide zich om en ging er in galop langs Toon vandoor. Christa kon hem met geen mogelijkheid meer houden en daar ging iesje: als een Zorro met wapperend zweetdek in een keurig handgalopje terug naar stal....
Razendsnel bond ik het halstertouw om Toon's neus, want ik was niet van plan om hem ook te laten gaan. Toon was stomverbaasd over Isard's actie en keek hem ongerust na. Hij maakte zich enorm groot maar bleef bij me, zonder te proberen om zijn allerbeste vriend richting stal te volgen.
Ik vond het heel bijzonder dat hij niet zijn kudde-instinct volgde, maar naast mij bleef lopen zonder dat ik aan het touw hoefde te hangen om hem te beletten achter zijn vriend aan te gaan!Ik had dit nooit verwacht omdat Toon vaak de neiging heeft om met andere paarden mee te gaan. Wel een fijn idee hoor, met Kaminka was dit niet gelukt denk ik....
