Maar och is het ook wel eens lekker om helemaal alleen op stal te zijn.
Laiser liep lekker tijdens het rijden, goed zijn best doen en dergelijke.
Maar zoals overal in Nederland waaide het buiten flink. En je raadt het al in de binnenbak hoor je dan allerlei geluiden die je normaal niet hoort...

Opeens begon de deur heel hard te rammelen, alsof die eruit gerukt werd door de wind en het duurde eigenlijk best wel weer een tijdje voordat het weer stil was. Laiser werd er wel zenuwachtig van, maar probeerde zo goed mogelijk door te lopen. Ik voelde gewoon dat hij er op vertrouwde dat het wel goed zou komen.
Later gebeurde dit nog een paar keer en uiteindelijk leek het hem weinig meer te doen.
Je snapt wel dat ik hem beloond heb voor zijn dappere gedrag, zomaar door lopen zonder één pas verkeerd te zetten. Ja ja hij leert het wel.
Na het rijden mag hij van mij altijd nog rollen in de binnenbak als er niemand anders in de bak is. Dus ook vandaag. De wind was nog wel wat eng, maar ik nam hem gewoon mee. Ik zal je vertellen hoe dat dat gaat.
Laiser heeft dan niets om, geen halster/hoofdstel touw, niets. Samen gaan we dan een stukje lopen door de bak. hij loopt dan naast me of schuinachter en loopt met me mee. Als ik stop, stopt hij, draai ik een volte dan loopt hij die mee zonder dat ik hem aan hoef te raken.
Vandaag liep ik juist naar de plekken in de bak waar je de wind goed hoorde. Omdat ik er naar toe liep en liet zien dat ik er niet bang van was, durfde Laiser ook voorzichtig te komen. Zo hadden we verschillende plekken gehad en telkens was hij gewoon bij mij gebleven, maar opeens hoorden we een hoop kabaal.
Er kwam iemand op een schofel aan gereden een meter langs de bak (aan de buitenkant natuurlijk). Laiser werd nerveus en liet het wit van zijn ogen zien. Hij stond vlak naast mij en wilde eigenlijk vluchten, maar iets weerhield hem ervan. (Hij wordt altijd rustig als ik mijn hand op zijn schouder leg.) Maar ik raakte hem niet aan, ik liet hem alleen zien dat ik niet bang was en eigenlijk wel eens wilde weten wat dat geluid nu was... ... heel voorzichtig duwde hij zijn neus tegen mijn hand en keek me angstig aan, maar wel met een blik van het is toch goed hè? Hij durfde zelfs met me mee te lopen naar het geluid toe en met het geluid mee toen het geluid zich verplaatste.
Toen heeft hij van mij wat lekkers gekregen, want dit vind ik heel goed van hem. Hij durft nu ook steeds meer te doen. Dit geeft zo'n goed gevoel. Toen Laiser al weer op stal stond te knabbelen aan zijn hooi, stond ik naar hem te kijken en te genieten van mijn paard. Hij is zo lief
