Geplaatst 
Ik sta sinds december op een nieuwe pensionstal, in het bos. Ik kon er gewoon niet aan ontkomen weer eens een bosrit te maken. Dus gisteren gingen we met z'n vieren op pad. Omdat mijn paard herstellende is van een peesblessure reed ik op een paard van mijn instructrice (wordt ook voor lessen gebruikt). Harstikke lief ding, maar hij wilde het ven dus niet in. De andere drie plonste al uitgebreid door het water en Brio (waar ik op reed) wilde niet achterblijven. Dus hij ging wel, maar hij wilde eigenlijk helemaal niet. Toen besloot hij zo hoog mogelijk te springen om maar niet nat te worden, maar het was ongeveer een halve meter diep. Die sprongen werden dus wel erg hoog en ik vloog er schuin van voren af. PLONS!!!
Brio zo snel mogelijk het water uit, en een mede-ruiter 'ving' hem voor me op. WHOEHAHA, wat hebben wij gelachen. Tot aan mn navel was ik zeiknat, gelukkig niet kopje onder.
En weet je, zo koud was het helemaal niet. Alleen toen het een beetje begon te waaien. We hebben daarna nog heerlijk gereden hoor, Brio had overigens nergens last van. Het was gewoon heel verfrissend.
