De heenweg op de polderdijk met wind pal tegen kwamen we amper vooruit... pfffff... mijn contactlenzen waaiden zowat uit mijn ogen
. Terug ging het des te sneller, het leek wel alsof we vleugels hadden, achterhand eronder en gaan in een vliegende tolt! Het ging eng hard, maar wel leuk!Was er nog een boertje zo leuk om zijn autoraampje open te draaien en te roepen: Passopdajeniewegvliegutmejjupaardjuh!