Geplaatst November 2000
Toen we mijn paard ophaalden als 3-jarige uit drenthe was ik helemaal blij. Eindelijk na lang wachten mijn paard!! Hij was zo groen als gras. Een vrolijke, grote schimmel.
Het bleek het begin van een ellendige reeks ongeluk.
Eerst ging hij naar een africhtingsstal om zadelmak te worden gemaakt. Dat ging helemaal mis. Zo mis dat je er helemaal niet meer op kon komen, terwijl ik hem juist weg had gebracht omdat hun gespecialiseerd waren in het inrijden. Ik heb wel een aantal keren op hem gereden.februari 2001
Toen kwam hij thuis, en ik wou erop stappen. Dat ging dus fout. Ik werd gelanceerd na een gigantische bok bij het opstijgen. Ik had een ruggewervel verschoven. enz. enz. Plus een angst voor het opstijgen gekregen. We wilden hem wegbrengen naar een andere africhtingsstal. Toen kwam de MKZ. Hij kon dus niet weg.
Hij heeft 6 weken in de wei gelopen, en af en toe gelongeerd.
April 2001
Eindelijk kon hij weg naar een andere stal. Daar hebben ze hem na heel wat problemen en ellende zover gekregen in 2 weken dat je gewoon op kon stappen en gewoon kon rijden. Hij bleek superbraaf, maar is bang geworden bij die andere stal waar ze hem helemaal bang hadden gemaakt. Het was pure angst.
Nu ging alles super. We hebben van alles gedaan dat voorjaar, buitenritten, springen, enz. Hij was echt superbraaf. Ik had hem voor de zekerheid maar laten staan bij de africhtings/pensionstal op pension.
Juni 2001
Hij moest mee in de vrachtwagen, omdat we een keer ergens anders wouden rijden dan op de pensionstal.
Alle andere paarden die meegingen stonden er al in, maar die van mij wou er niet in. 2 keer heeft hij zich losgetrokken en liep hij als een gek rond, steigeren uitglijden en nog veel meer. Uiteindelijk stond hij erin.
Gewoon gereden en er was niks aan de hand, ook de reis terug ging goed, hij liep zo de vrachtwagen in.
In die week heb ik ook nog les gehad en gereden.
Toen hij op een dag weer de wei in ging, draafde hij kreupel. OK, een paar dagen op rust maar het bleef slecht. Been was niet dik of warm, helemaal niks aan te zien.
Op naar het kreupelheidsonderzoek. Rontgenfoto's wezen niets uit. Toen een peesscan. Er zat een gat in zijn tussenpees in het rechterachterbeen. Waarschijnlijk opgelopen bij het inladen en daarna langzaam slechter geworden.
Op acute rust dus.
Juli t/m oktober 2001
Elke maand naar de kliniek voor een behandeling en een scan, 5x. Toen het mocht, elke dag gestapt op het harde. Dat ging dus op den duur niet meer, dus sedalin. Ik heb hem elke dag behandeld met magneetveldtherapie en hij kreeg Artrose gelatinaat van primeval (nu nog). We hebben heel wat gekke taferelen meegemaakt met het stappen, steigeren, lostrekken, wegrennen.
Maar goed, de pees werd wel steeds beter, en we mochten gaan longeren, dat een maand volgehouden en de pees werd genezen verklaard.
November 2001
Eindelijk weer rijden, wel heel voorzichtig en helemaal in de beschermers. Hij mocht van de DA pas volgend voorjaar weer de wei op. Maar het rijden ging steeds beter, en we hadden weer les.
December 2001
Tot afgelopen maandag. Hij was weer kreupel achter. Net als toen. Er was niks raars gebeurd, geen gekke sprongen of zo. Toch was het mis.
Vandaag liep hij zelfs kreupel in stap. Donderdag kan ik pas de DA bellen voor een scan. Ik hoop dat het niet weer de pees is, want als dat zo is, komt het nooit meer goed. Hij gaat dan weg. Misschien is het wel een hoefzweer, ik hoop het.
Ik vind het zo zielig voor hem, nooit meer in de wei geweest, nooit meer los en toch weer dit. En hij is pas 4! Ik heb zoveel met hem meegemaakt, je hebt toch een band gekregen. En dan moet het zo aflopen. Ik heb geen idee wat ik doen moet. Afwachten dus op de verlossende scan....
Sorry voor dit lange zeurverhaal, maar ik moet dit even kwijt.....
Maaike en Pascha fan Skarsicht
| 
