Ik had gedacht in januari de laatste chemo-kuur te krijgen, nee, ik had het verkeerd begrepen.
Ik ben begin maart pas 'klaar'.

Aan de ene kant, toen ik de foto's zag van mijn longen, voelde ik ook wel dat dit nodig was, de zekerheid dat ik niet wéér kanker krijg... dat is wel belangrijk.
Maar aan de andere kant... ik had zó graag in januari al klaar willen zijn, en verder willen kunnen.
Ik sta nu op het punt om een jong paardje te kopen, ben al helemaal verliefd... Nou dat wordt een leuke vakantie voor dat paardje de eerste twee maanden.
Ik kan wel gaan rijden, maar lessen in de manege zit er niet bij voorlopig.
Het is nog 'te intensief', en als ik val of op een andere manier iets kneus of breek, ben ik nog niet jarig, want door de chemo heelt het drie keer zo langzaam als normaal.
En ik spreek uit ervaring met mijn gekneusde billen...

Nou ja, ik ben in elk geval voorlopig even druk.
Bezigheidstherapie.
Goed nieuws heb ik echter ook, de eigenaresse van dat paardje heeft een binnenbak kunnen regelen zodat we in ieder geval kunnen rijden zaterdag, ondanks de sneeuw... Want ik wil dat beestje VOELEN!
Ik ben zeer benieuwd, het is ook een vreemde bak voor haar dus ik laat eerst maar even iemand anders erop hihi.
Nou ja, mocht ik het paard kopen, dan gaan we gewoon eerst drie maanden genieten van elkaar.
Aan elkaar ruiken, aan elkaar voelen, elkaar argwanend bekijken met die woorden in je blik:
"Zou het lukken
jij en ik?"
D.