Mijn 4-jarige paard is nogal een zorgenkind, hij heeft vaak last van blessures. Vlak voordat ik 'm kocht (1,5 jaar geleden) had hij een scheurtje in z'n kaak omdat hij het luik van z'n stal zelf open wilde maken. Ongeveer een half jaar later een verrekte nekspier, paar maanden later een verdikking van de kroonrand. Begin dit jaar zette ik 'm in de wei mét peesbeschermers en toen heeft hij met z'n achterhoeven door de beschermer heen tegen ze voorbeen getrapt. Met als gevolg: een scheurtje in z'n pees, 2 maanden volledige stalrust en een revalidatie van bijna 2 maanden.
Toen dat weer helemaal genezen was heb ik 'm heel voorzichtig aan (en helemaal ingepakt) weer eens in de wei gezet. Dat ging een paar keer goed totdat hij zijn kroonrand weer eens aantikte (onder de springschoen door) en hij weer een paar dagen onregelmatig liep. Inmiddels heeft hij 3 soorten beschermers om zijn voorbenen als hij in de wei gaat of losgegooid wordt. Het kan gewoon niet anders, hij is door zijn joligheid echt een gevaar voor zichzelf. En toch heeft hij het recht om af en toe zijn benen te mogen strekken. Ik kan 'm moeilijk in een glazen kooi stoppen!
Toen hebben we voor zijn ijzers eronder uit laten halen (omdat hij die ook constant aftrapte) maar hij ging ontzettend gevoelig lopen. Het was duidelijk dat hij niet zonder ijzers kan (is bij de klinische keurig eerder ook naar voren gekomen). IJzers er weer onder en het ging weer goed. Tot ongeveer 2 weken geleden. Hij begon weer 'op eieren te lopen'. Niet echt kreupel, maar een 'knikje'. Toen was voor mij de maat vol en hebben we de vee-arts er bijgehaald. Zij heeft een buigproef gedaan (het been waar hij die peesscheur heeft gehad) en daar kwam hij dus niet doorheen.
Nou moet hij deze week naar de kliniek voor foto's. Hoogstwaarschijnlijk heeft het met het sesambeentje te maken en dat staat dan weer in verband met de peesblessure die hij gehad heeft. Om zijn pees te ontlasten heeft hij andere botten weer te veel belast, en een andere stand van z'n hoef gekregen. Dat valt met speciaal beslag te corrigeren. De foto's zijn om te kijken hoe het precies ziet. Toch zit ik hier wel met de kriebels. Hoewel het waarschijnlijk meevalt, ben ik echt bang voor de uitslag van de foto's.
Even voor de duidelijkheid: 1,5 jaar geleden is Bonanza 100% klinisch goedgekeurd, buigproef en al. Hij is gewoon een blije gup als hij vrijheid heeft, maar zo'n onzettende knuffelkont! Hij zit lekker in z'n vel en ziet er goed uit.
Het is heel moeilijk af en toe. Vooral als je dan ook nog mensen hebt die het aanstellerij noemen en dat hij gewoon een luie donder en een watje is.
Hij is mooi wel m'n maatje waar ik ontzettend veel van hou! Hij heeft zich nog geen één keer aangesteld, zo blijkt uit alle vee-arts onderzoeken.Gelukkig steunt mijn instructrice me door dik en dun. Als ik bijvoorbeeld met Bonanza aan de hand moet stappen, terwijl hij vol opgekropte energie zit, staat ze ALTIJD voor me klaar. Echt, zonder haar was het allemaal nog moeilijker geweest!
Bedankt voor het lezen van m'n lange verhaal. Mijn vraag is nu of er mensen zijn die dit herkennen...? Zijn er meer mensen met zo'n 'zorgenkind'? Zoja, hoe ga jij ermee om?

