Vanochtend kwam om half elf de DA voor pablo en gisteren belde ze van de cv-ketel (die is al een tijd steeds kapot) of ze vanochtend weer konden komen. De monteur was er even na 9-en dus ik dacht dat ik het wel zou redden om op tijd op de manege te zijn. Niet dus.
Ik de DA gebeld en het ging wel want hij had een assistente bij zich.
Net om 12uur ging de monteur van de ketel eindelijk weg en als het goed is de ketel nu echt gemaakt. Dat zou wel fijn zijn.
En om 12uur moest ik de DA bellen om te vragen hoe het met Pablo was gegaan.
Hij vond Pablo met 90% verbeterd. Voor zag hij niks meer alleen achter liep hij nog niet helemaal goed. Ik moet hem nog zijn medicijnen opvoeren (is nog 4 a 5 dagen) geven en dan 2 dagen niks en dan komt de DA weer kijken maar waarschijnlijk is hij dan wel beter (of er komt dan toch nog een hoefzweertje naar buiten). Maar gaat dus echt wel stuken beter met hem! Ik ben wel opgelucht hoor.
Maar de volgende keer wil ik er toch zelf bij zijn want de DA zei dat Pablo helemaal in de stress schoot. Ze konden maar met moeite een halster om doen, zo eng vond hij het. Terwijl als ik er bij ben er niets aan de hand is, dan is Pablo heel mak (tenzij je rontgenfoto''s wil maken).
Maar ja het kon nu even niet anders, we hebben al zo lang problemen met de cv-ketel. Anders had d emonteur pas weer over 2 weken gekunt en ik wou ook niet de monteur wegsturen terwijl de ketel nog uit elkaar lag.
Pablo mag de aan komende dagen nog niet echt werken en moet vooral rust hebben. Daar zal hij wel van balen want hij begint wat ongedurig te worden. Ik mag alleen een beetje met hem aan de hand stappen en meer niet. Ik moet hem nog echt beschouwen als een patient.
Maar nog een week rust dat overleeft hij wel, dan maar even sjachie. Daarna is hij tenminste beter en mag hij weer gaan werken.