Lieve Julius,
Vandaag een jaar geleden moest ik je laten gaan. Met pijn in mijn hart maar ik kon duidelijk in je ogen lezen dat het tijd was. Je was moe en kon het niet meer aan. Hoe moelijk het ook was ik heb het gedaan voor jou.
En nu is er al weer een jaar voorbij. Het is zo snel gedaan. Ik kan me de dag van vorig jaar nog precies herinneren. Allerlei dokters die je onderzochten. En jij die steeds zieker werd. Al die dokters was ook gewoon teveel he? Ze hadden je beter met rust kunnen laten.
Julius, ik heb je heel erg gemist dit jaar. In de zomervakantie toen het zo'n lekker weer was. Toen he alweer wat kouder was. Heerlijk weer om flinke buitenritten te maken. Als ik nu langs het kanaal rijd dan zie ik alle plassen liggen. Jij zag dit pad dan altijd als springparcours. We hebben wel veel lol gehad samen he?
Ik mistte je ook toen we een springwedstrijd hadden op de manege. We schreven ons altijd als eerste in. Jij vond springen gewoon het leukste. Je was er ook goed in en we zijn volgens mij ook altijd eerste geworden. Behalve die keer dat je uit enthousiastme de verkeerde sprong nam. De lintjes hangen nog steeds op mijn kamer en de bekers staan op de kast.
Ja, Julius, Ik moet verder zonder jou en jij moet verder zonder mij. Ik wist heus wel dat die tijd zou komen maar had niet verwacht dat het zo snel zou zijn. Ik denk nog veel aan je en houd heel erg veel van je.
Julius jij bent het beste wat me ooit is overkomen. bedankt voor die fijne jaren en ik vergeet je niet.
Heike
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Heike op 2001-12-04 01:32 ]</font>