! Waarschijnlijk is het dus toch een allergische reactie op het hooi geweest, waardoor ze ineens zo benauwd werd en stond te knijpen met haar buik. Dit positieve nieuws heeft slechts een min-puntje:Ze heeft dankzij die reactie hoogstwaarschijnlijk longschade
, in zoverre dat bij warm en benauwd weer haar ademhaling versnelt.Gelukkig gaan we verhuizen en vind mijn man dat we Son op haar nieuwe plek (met schaduw van de bomen) een kans moeten geven, om te zien of ze daar misschien minder last heeft van de warmte. Tot zover redelijk goed nieuws dus...
De VA heeft ook bloed getapt om te controleren of de bloedarmoede weg was. Na een paar uur belde hij op, totaal verbijsterd
, de bloedarmoede was niet verbeterd... erger nog het is nu erger als ruim een maand geleden
.Toen miste ze zo'n 25% van haar bloed, nu is dat 30%!!!! Ze heeft geen infectie, ontsteking, wormen of aanwijzingen voor een tumor in haar bloed, met andere woorden; hij staat voor een raadsel... net als ik.
We blijven voorlopig nog maar even stappen met Son, tenzij ze zelf wil draven. Op advies van de VA laten we haar even zelf het tempo bepalen, terwijl een rantsoenberekening gaan doen om eventuele voedingstof-tekorten te vinden. Ook gaat hij terug de boeken in en overleg plegen. Dit had hij nog nooit meegemaakt...
Ik hou jullie op de hoogte!


