, we hadden ruiterbewijs-examen. We hadden ons van tevoren bijna allemaal vreselijk druk gemaakt omdat we op (nat) gras moesten rijden, en we dat eigenlijk niet bepaald veilig vonden. Maarja, de bak+paddock -van 63 meter lang- was toch te klein
, de alternatieve locatie, een wei met betere grond werd afgekeurd omdat er
op stonden...
het werd dus toch de natte zompige kleiwei. We hadden allemaal zoiets van nouja dan proberen we het maar, en het is op zich allemaal prima gegaan. Het was beter te doen dan we eigenlijk dachten. In het boek staat dat het praktisch examen zo'n 20 minuten duurt, nah dat was bij ons wel iets langer, ruim een uur per groepje. Tot mijn (en niet alleen mijn
) grote verbazing sprong Sam, die niet kan springen, redelijk makkelijk over het lage kruisje heen, de rest ging ook goed dus voor dat gedeelte was ik geslaagd. Een aantal mensen niet, en in ieders ogen volkomen onterecht op 1 na, maarja, er valt niet echt te praten met zo'n examinator helaas. Het gedeelte over de weg stelde helemaal niks voor, en uiteindelijk zijn er 5 van de 12 kandidaten (erg weinig dus helaas) geslaagd voor het ruiterbewijs, waaronder ikke dus
wat ik helemaal niet verwacht had eigenlijk. Maar goed, vanaf vandaag mag ik dus legaal in Spaarnwoude rijden
\ 