Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-01 17:55

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-01 17:55

Ik ben niet meer zo bang van pony's als eerst, maar als iemand (zoals vandaag) vraagt of ik op een paard wil rijden, dan durf ik niet.
Eerst stapte ik op alle pony's en paarden, ik was niet bang, ik viel er niet af, wat ze ook deden. Ik vond het vroeger zelfs leuk om wilde pony's te rijden. Maar nu, ik word gek van die rot angst Frusty

ik wil dol graag rijden, maar ik durf niet. Ik wil zo graag weer rijden.
Maar ik ben zo bang, ik weet niet waar die angst van daan komt, en weet niet hoe ik er over heen kom Verdrietig

**Geplaatst**: 16-10-01 18:23

Geplaatst: 16-10-01 18:23

Join de NVVR, we hebben al verschillende mensen op diverse manieren van hun angst afgeholpen.Maar jij kende Marianne Scherps toch? Nou die heb ik de grootste bangebroek op een paard zien kletsen. Probeer het eens, wie weet....

**Geplaatst**: 16-10-01 18:36

Geplaatst: 16-10-01 18:36

aah jeetje zeg, misschien een heel braaf paard en een ervaren persoon erbij
of pony natuurlijk..

**Geplaatst**: 16-10-01 19:02

Geplaatst: 16-10-01 19:02

Ik zou inderdaad een instructrice opzoeken die er goed in is mensen over hun angst heen te helpen.
En wanhoop vooral niet, er zijn meerdere mensen die hetzelfde hebben als jij, niet alleen door een ongeluk of zo, maar ook zomaar 'ineens angst gekregen'.
Er is vast een instructrice die je er overheen kan helpen, blijf zoeken!
Jij wilt dat je droom (geen angst) uitkomt.
Jij bent degene die de droom laat uitkomen.
Dat gaat lukken omdat er mensen zijn in jouw omgeving die jou daarbij kunnen ondersteunen. Het is even zoeken naar die mensen, ze zijn dun gezaaid... *LOL*

Maar zeker weten dat het je lukt!
Zolang je niet opgeeft
gaat die droom nooit verloren
doorgaan, want elke pas
is een stap naar voren
uiteindelijk bereik je je doel
en kun je rijden...
met gevoel.

Succes!!! Dorine.

**Geplaatst**: 17-10-01 07:49

Geplaatst: 17-10-01 07:49

Ik heb dat ook gehad en ik ben er ook weer vanaf gekomen. Het is echt een kwestie van tijd. Het gaat vanzelf over. Bij mij in ieder geval.
Ik dacht wel: oooow dit komt nooit goed, maar het ging echt over.

**Geplaatst**: 17-10-01 08:14

Geplaatst: 17-10-01 08:14

het is wel zo dat het je vaak niet lukt als je het alleen moet doen. Je hebt van iemand mental support nodig. Iemand waarvan je weet dat je er op kunt vertrouwen omdat ze je geen dingen laat doen die je niet kan doen. En ik zou me voorlopig beperken tot 1 bepaalde pony of paard. 1 ding tegelijk verwerken, meer kun je niet doen.

**Geplaatst**: 17-10-01 08:26

Geplaatst: 17-10-01 08:26

Hoi,
Ik heb ook precies hetzelfde gehad en het heft een hele tijd geduurt totdat ik zelfs weer plezier in het rijden had. Bij mij kwam het eigenlijkook zomaar ineens, en het bouwde zich steeds meer op, totdat ik helemaal niets meer durfde en alleen maar met rood in het midden van de bak durfde te stappen en dan zat ik nog helemaal verstijfd. Maar dankzij Aletta (ook van Bokt) ben ik er nu bijna vanaf. Gewoon alles heel rustig op gebouwd, eerst reed ik alleen als ik les had, voor de rest longeren etc. En elke keer een stapje verder. Ze pushte me telkens een milimetertje verder, maar je moet het ook wel zelf willen, want in het begin, toen ik nog geen les van haar had, stond ik er nog niet 100% achter en toen ging het ook niet. En nog steeds ben ik steeds meer dingen aan het overwinnen, want eerst durfde ik dan alleen maar in de buitenbak, tja toen begon het rotweer en moest ik eigenlijk naar binnen, nou ook eerst alleen met les naar binnen en toen ik daar genoeg vertrouwen in had, durfde ik ook "alleen" zonder les, maar wel met andere paarden in het voorste stuk te rijden en nu heb ik van de week zelfs in mijn eentje in het achterste stuk gereden! En ben ik een rondje alleen buiten uit gaaan stappen! Als je nog iets wil weten of zo, dan pb je me maar, goed? EN je kan er echt over heen komen! Veel succes, Danielle

**Geplaatst**: 17-10-01 08:55

Geplaatst: 17-10-01 08:55

Sinds ik van Reus ben afgevallen ben ik ook bang, eerst stapte ik op elk paard en was niet bang, ik was er al vaak genoeg vanaf gevallen maar was nooit bang, nu wel, ik rijd nu steeds op het paard van mijn vriendin, die heel braaf is, en heb ook weer op mijn eigen paard gereden (hij is groot en maar 3) maar vond het eerst heeeeel eng maar het gaat steeds beter, dankzij de hulp van 2 vriendinnen. Dus succes ermee!!! Groetjes Monique.

**Geplaatst**: 17-10-01 13:20

Geplaatst: 17-10-01 13:20

Ik had het ook. Ik rijd op een manege en ben er echt hard afgevallen. Ik had nog net niet m'n rug gebroken.
Ik ben toen op het liefste paard van de manege gegaan en heb zelfs gegaloppeerd. Ik ben nu een half jaar verder en ik stap nu op elk paard.
Mijn tip is dus: neem een privéles op de manege op het rustigste paard van stal.

**Geplaatst**: 17-10-01 16:09

Geplaatst: 17-10-01 16:09

IK heb na twee zware ongelukken ook in een keer de bibbers gehad , ik durfde er niet meer op ,echt niet .en het ergste was dat we de kampioenschappen in Kootwijk moesten rijden .Ik ben toen met hulp van m.n instructrice aan de longeerlijn helemaal opnieuw moeten beginnen.(knikkende knieen) heel langzaam op moeten bouwen . In Kootwijk heb ik met korreltjes moeten rijden anders durfde ik niet .Maar alles is weer goed gekomen met veel gedult en doorzettingsvermogen van mijn kant .(Op t moment dat je je angst de baas laat spelen ben je uitgereden ,dat realiseerde ik me) Ik ga nu weer dwars door t dorp alleen met Moon .Het belangrijkste op dit moment voor jou is dat je een 1000x betrouwbaar paard kunt charteren en vooral HULP.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-01 16:15

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-01 16:15

Dank je voor al jullie reacties Lovers

en dorine, heel mooi geschreven!!!!

Ik was eerst wel op een haflinger gestapt, dat was een buitenrit, maar ik wist dat die nooit zou bokken, of er vandoor ging. En het was ook gewoon zo, ik wil alleen stap en niet harder. Dit was in juli voor het laatst dat ik had gereden.
Nu durf ik nergens meer op, ik durf maar op 1 pony, en dat is een pony die ik heb verzorgt. maar die is verkocht dus dat kan niet. Ik ben gewoon zo bang van die pony's. ik moet echt zoveel vertrouwen in een pony hebben voor ik er iets mee doe. zelfs als ik een pony of paard naar de wei moet brengen vind ik het al eng, (dan gaan ze steeds sneller want dan willen ze zo graag) of als ik even over erf moet stappen met een ziek paard. alleen van dribbel ben ik niet bang, die vertrouw ik. Maar dat komt ook omdat hij klein (mini) is.
Ik wil niet bang zijn Frusty

**Geplaatst**: 17-10-01 16:31

Geplaatst: 17-10-01 16:31

aah meisje ik zou echt hulp vragen je komt er vast overheen

**Geplaatst**: 17-10-01 16:37

Geplaatst: 17-10-01 16:37

Bolivia doet nooit iets. Heb je zin om op Bolivia te komen rijden een keertje? Dan helpen Spirit en ik je. Ik blijf gewoon naast je lopen (en rennen) als je dat fijn vindt. Ik zit niet zo ver van je vandaan.

**Geplaatst**: 17-10-01 17:17

Geplaatst: 17-10-01 17:17

ik begrijp je heel goed.vroeger stapte ik ook overal op.maar na mijn ervaring op de stal waar ik constant van kwpn-ers afdonderde durfde ik niet meer.het enige paard waar ik op durf zijn groningers en anders geef mij maar een pony!als iemand me op een kwpn-er vraagt te rijden of uit te stappen durf ik dat niet eens!dus ik snap het welik heb alleen geen advies voor je.ik ben met rijden gestopt......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-01 18:11

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-01 18:11

Ik rijd nu ook al heel lang niet meer. niet omdat ik het niet leuk vind, maar omdat ik niet durf en omdat ik niet op een manege wil rijden. klinkt misschien verwend ofzo Verward

maar zo bedoel ik het niet. als ik rijd wil ik dat de pony er net zoveel plezier in heeft als mij, en op een manege word een pony niet voor zijn plezier bereden. dus dan is het al een stuk lastiger. Maar soms krijg ik de kans om op pony's te rijden en dan durf ik niet, en zoals ik zei, naar de wei brengen, mee lopen enz.

**Geplaatst**: 17-10-01 18:49

Geplaatst: 17-10-01 18:49

ik herken het best wel!! ik was vroeger zo'n meisje dat het liefst op de drukste pony zat en alles durfte.. ik had toen ik een jaar of 11 was ook een verzorgpony (Twingo) waar ik regelmatig afdonderde en daar stapte ik dan zo weer op, ik wist dat het niet haar bedoeling was om mij pijn te doen en ik heb me ook nooit pijn gedaan door haar.. ik had echt een band met haar.

Na Twingo kreeg ik een andere verzorgpony, Banjer.. een schat was het op stal, en met rijden ook (meestal) maar er was iets niet goed met dat beestje en ik weet niet wat.. maar na een heel uur braaf gelopen te hebben kon hij ineens ontzettend gemeen gaan bokken (om onder het werk uit te komen) en hij heeft zo in 2 maanden bij 4 kinderen hun arm gebroken en 1 meisje haar enkel. Voor de rest liep hij braaf! ik ben er ook 2 keer afgevallen (pols en ribben gekneusd) en zodra ik weer mocht rijden ben ik er weer vrolijk opgestapt! dat bleef nog een paar maandjes zo.. en toen werd ik ineens bang, ik wou absoluut niet dat iemand dat zou merken want iedereen vond het altijd juist zo knap van me dat ik de moeilijke paarden reed, ik ging toen steeds smoesjes verzinnen om niet op Banjer te hoeven rijden.. later ben ik gestopt met hem verzorgen en ben Nozem (braafste pony van de manege) gaan doen. Maar die angst werd steeds erger en op een gegeven moment durfte ik alleen nog maar op Evita, Nozem, en nog 3 paarden ofzo te rijden. Ik had elke keer echt buikpijn van de zenuwen op wie ik moest rijden! En die paarden voelden dat ook zo goed aan dat ik bang was.. Toen heb ik een tijd alleen maar op Nozem gereden in de les, de enige zowat die ik vertrouwde. Ik vond mezelf zo'n scheiterd en had helemaal geen plezier meer in het rijden! Sommige mensen vonden dat ik me aanstelde, want vroeger stapte ik stoer op alle pony's!

Ook door Evita is dat bange minder geworden, nu gaat het een stuk beter en ik durf op vrijwel alle paarden te rijden, om 2 na.. Banjer en Kayleigh. Maar mijn instructeur heeft er absoluut geen begrip voor geloof ik, van de zomer moest ik van hem op banjer.. huppa gelijk gingen we springen enzo.. hij snapt niet dat ik bang ben voor hem! maar hij is er tenslotte zelf bijgeweest dat ik de 2e keer van hem af viel! ik weet niet wat er toen gebeurd is maar hij heeft heel gemeen gebokt en ik klapte op de schotten van de binnenbak, ik hoor hem nog zoo zeggen "verdomme! dit is de zoveelste keer, dat rotbeest komt bij mij niet meer de les in!"
ik weet ook niet wat ik er nou mee moet, die pony loopt bij de kleinste beginnertjes, maar ik ben echt doodsbang voor hem..

**Geplaatst**: 20-10-01 08:55

Geplaatst: 20-10-01 08:55

Hoi! ik weet hoe het voelt want ik heb er ook last van gehad. Ik heb 2 jaar geleden een eigen paard gekregen samen met mijn zus en dat was in het begin met rijden telkens een gevecht.
Nina was onervaren, kon nog niets en was druk en bang. Ik ben toen een tijdje erg bang geweest maar met behulp van 2 vriendinnen die ik daar op stal heb leren kennen is alles goed gekomen! ik kan je alleen maar aanraden om hulp te vragen aan iemand die je vertrouwt en je moet dan gewoon even doorzetten en over je angst heen stappen. Dat zal heus niet in een keer lukken maar bedenk nou zelf:wat is nou een leven zonder paarden?
Heel veel succes en wacht niet te lang want de stap word alsmaar groter. xxx Party!!