Geplaatst Dus ik liep net voor het voeren vrolijk fluitend naar buiten. Pakte haar biks, het viel me wel op dat ze niet hinnekend aankwam, maar toch in automatischme liep ik de bak in en toen HUH!! het hekje lach op de grond.. weg paardjes!!! ik rende terug naar het huis, riep me moeder.. MAMMM HET HEK IS OPEN, PAARDEN WEG... rende meteen weer naar buiten en dan als eerst naar de poort, we hebben een drukke weg aan ons huis en ik heb ze vorig jaar al een keer door een fout van mij midden in de nacht van de weg moeten plukken dus nee dat wou ik absoluut niet!! Maar ik kreeg poort niet dicht, jammer dan.. ik rende terug en botste half tegen Tamar op (me grootste pony) op het terras, ze schrok er zelf ook van dus halfglibberend stond ze daar rende weer terug de tuin in (erg donker!!).. maar toen zag ik de lichte maantjes van Joris in het licht van de buren, opgelucht zag ik dat ze samen heerlijk rustig stonden te grazen. Ik deed het schuifhek open die het dichts bij ze in de buurt was en pakte me emmer biks weer.. Ondertussen repareerde zo goed als het kan me moeder het kapotte hekje en liepen de paardjes zo mee in de bak.. Tamar kreeg haar biks en Joris mocht ook een korreltje (uitzondering 4 weken op strengdieet gezet na 2x vlak achter elkaar licht hoefbevangen). Toen alle hekjes dichtgemaakt en hooi gepakt ondertussen stonden de paardjes ons echt zo aantekijken van :'hmmm wij hebben niks gedaan hoor
'... haha, gelukkig goed afgelopen en ik zal me vader als hij zo thuis is meteen aan het werk zetten om een nieuw hekjes plan te bedenken!!kusjes Marit,,
