Geplaatst 
Half december 2024 viel ik zodanig hard van mijn bruikleenpaard af dat ik er echt niet meer op durfde. Een half jaar lang heb ik mezelf voor lopen houden dat het wel weer goed zou komen en dat we elkaar wel weer zouden vinden. Ergens in mei stond ik me voor de zoveelste keer naast haar af te vragen hoe lang ik nog ging doen alsof ik dit leuk vond en duwde die gedachte ook voor de zoveelste keer weg. Tot ik dezelde avond een telefoontje kreeg: Eva, Zazou moet weg. We hebben altijd gezegd dat ze dan naar jou zou gaan. Geldt dat aanbod nog steeds?
Toen kwam het wikken en wegen. Ze is 21, heeft een oude peesblessure, is gevoelig voor koliek. Moet ik dit willen? Is het eerlijk naar haar? Schuif ik nu mijn bruikleenpaard niet te makkelijk aan de kant? Kort verhaal lang: sinds 21 juni 2025 is mijn hartenpaard eindelijk van mij en we zijn er beiden enorm van opgeknapt
Juni
We lossen haar chronische diarree op door haar op onbeperkt hooi te zetten. Het snel last hebben van gaskoliek lijkt hiermee ook volledig opgelost.
De dag dat ze eindelijk bij mij op stal stond
De eerste keer dat ik weer op haar vertrouwde rug zat
In juli komen we erachter dat ze op te kleine ijzers staat, niet bevorderlijk voor haar oude peesblessure en de algemene gezondheid van haar voeten. Ze heeft ook flinke rotstraal. We schakelen over naar blote voeten. De fysio komt ook langs om een begin te maken aan het losmaken van haar lijf.
We gaan voor het eerst alleen op buitenrit. Een klein rondje om stal om te zien of we echt alleen op pad kunnen.
We doen mee aan een volle maan rit van de NVVR.
Augustus
Alleen op pad kan prima, dus dat doen we regelmatig.
September
De tandarts komt, er is enorm achterstallig onderhoud in haar mond. Ook dat wordt opgelost, daarna langzaam bijkomen van de verdoving. Dat gaat het beste door te leunen op je voerbak
We doen mee aan een WE-clinic op stal
Oktober
Mevrouw test positief voor PPID en gaat aan de medicatie.
We gaan naar Ermelo met z'n tweetjes. Twee dagen buitenrijden georganiseerd door de KNHS. Zazou gaat daar op stal. Mijn vriend en ik overnachten in de camper op het terrein. We hebben enorm genoten en gaan volgend jaar weer meedoen.
Ook gaan we een week naar Drenthe met "de Penny's". We hebben elkaar leren kennen via de paarden. Dus daar gingen we, 3 gezinnen, 3 paarden en een week lol.
November
Bosritjes met stalgenoten en alleen en de osteo komt. Dus we mogen een week lang alleen wandelen. Ze verhuisd van haar dichte stal naar een stal met uitloop aan de overkant van de stalgang.
December
We pakken nog 1 van de laatste bosritjes van het jaar mee en laten nog een keer bloed testen om te zien of de medicatie voor PPID goed is.
Al met al een bewogen half jaar. Heel veel kleine problemen opgelost waardoor ze, nog steeds, alleen maar vrolijker wordt. Ze is happy, gezond en het semi-pensioen bevalt haar goed. En ik? Ik kon niet gelukkiger zijn nu ik mijn allerbeste vriendinnetje eindelijk de mijne kan noemen. Hopelijk kunnen we nog heel wat jaren samen genieten
