Geplaatst Daar ben ik weer! Dit keer met een nieuwe serie waarin ik jullie graag meeneem in onze bijzondere reizen voor het Equine Legacy Project. Een conservatieproject waar we aandacht vragen voor zeldzame en uitstervende paardenrassen. Samen met Alieke en Valerie ben ik op reis geweest naar zeven plekken om ze vast te leggen in hun natuurlijke omgeving. We hebben dagenlang met fokkers, onderzoekers en lokale mensen opgetrokken om de paarden zo puur en natuurlijk mogelijk in beeld te brengen.
De reizen vergde diepgaand onderzoek, strakke planning, flexibiliteit en de juiste expertise. Maar na vijf jaar was het het allemaal waard want wij zijn ontzettend trots op wat we hebben mogen vastleggen en op het eindresultaat. Elke reis heb ik bijgehouden in een reis logboek. In deze serie deel ik daar stukjes uit om de echte behind-the-scenes te laten zien en jullie mee te nemen in hoe het was. Daar gaan we!
Stats
Periode: September 2023
Temperatuur: 20-25 C
Photos: 11359
Interviews: 9
Beeldmateriaal: ~ 18 uur
Aantal km afgelegd: ~ 805 km
Dag 1 – Opweg naar gouden weilanden
Schiphol is inmiddels een tweede thuis geworden. Samen met Alieke en Valerie vlogen we naar Porto, waar we werden opgehaald door Barbara. Ik ken haar al sinds 2018 via Instagram, en ben zelfs al twee keer eerder naar Portugal gevlogen om samen Lusitano’s te fotograferen. Barbara is echt geweldig. Ze zorgde voor vertaling, comfort en vooral tranen van het lachen. Eenmaal in Portugal kwamen we laat aan, maar we moesten meteen door naar onze echte bestemming: Coa Valley. Daar kwamen we pas rond drie uur ’s nachts aan, om vervolgens om vijf uur alweer de wekker te zetten om de paarden bij zonsopkomst te gaan zoeken.
Dag 2 - De Sorraia in het wild vinden
Na een korte nacht stonden we toch weer excited and ready om op zoek te gaan naar de Sorraias die in een gigantisch uitgestrekt gebied rondlopen. Gonzalo, de herd manager van Rewilding Portugal, stond beneden al klaar met een brede glimlach. Gelukkig dragen de paarden een GPS-halsband, dus we hadden een globaal idee waar ze waren, maar zelfs dan zijn ze zó goed gecamoufleerd in het ruige landschap. Het licht was prachtig die ochtend. Het was heel bijzonder de eerste kudde te vinden. Alsof we op safari waren. We hebben uren met ze gespendeerd, van plek naar plek, steeds een stukje meelopend. En alsof het niet magischer kon: de nacht ervoor was er een veulen geboren. ’s Middags namen we een interview op met Gonzalo om beter te begrijpen wat de kudde betekent voor de Coa Valley en de ecologie daar. Terwijl Barbara en ik genoten van het zonnetje op onze bol, vertelde Gonzalo over het ongelooflijke overlevingsinstinct van de Sorraia. In plaats van te vluchten voor wolven, die daar ook leven, vormen de paarden een cirkel met de zwakkeren in het midden en gaan actief de confrontatie aan. Deze paarden zijn niet alleen bijzonder om te zien, maar ook in gedrag en rol in de natuur.
Dag 3 - Sorraia in Coa Valley
Ook deze ochtend trokken we vroeg op pad om de pony’s te vinden. De omgeving is zo mooi en vredig, we werden er helemaal zen van. In de middag deden we een interview met de directeur van Rewilding Portugal, Pedro Prata. Hij kon prachtig uitleggen wat de rol van de Sorraia is in het gebied en hoe ze helpen om de vegetatie in balans te houden. ’s Avonds gingen we opnieuw op zoek naar de paarden, maar dit keer stormde het. Het bliksemde en regende hard, maar bezopen achter op de jeep lukte het ons toch om een paar bijzondere foto’s te maken. Laat op de avond vertrokken we alweer naar onze volgende bestemming.
Dag 4 - de d'Andrade familie
Deze dag gingen we iemand heel bijzonders ontmoeten. De Sorraia is in 1920 ontdekt door Ruy d’Andrade en alle vier zijn kinderen hebben een deel van de kudde overgenomen om zijn legacy voort te zetten. Een van zijn kleinzonen trouwde met Martha die we deze dag dus gingen ontmoeten. We deden een interview met haar en waren onder de indruk van haar toewijding. Ze is 75 jaar oud, woont alleen en zorgt nog steeds voor de hele kudde sinds haar man is overleden. Ze sprak met enorme bewondering over ons project en wij hadden net zoveel bewondering voor haar. ’s Avonds kwamen we terug voor een zonsondergangshoot en hebben we uren met haar gebabbeld.
Dag 5 - Sorraias tussen de olijven
Vandaag bezochten we het landgoed van een ander familielid van de d’Andrade. Het estate bevat een verlaten kasteel, een eindeloze zee van olijfbomen en een oude sfeer. Het ochtendlicht was betoverend mooi en veel van de foto’s die we hier maakten zijn uiteindelijk in het boek terechtgekomen. We hebben hier denk ik wel 3 uur rond gescharreld voordat de zon te hard werd. ’s Avonds gingen we langs bij de wereldberoemde Alter Real stoeterij. Hoewel ze vooral bekendstaan om hun bruine Alter Real Lusitano’s, hebben ze ook een kleine Sorraia-kudde. Het was een behoorlijke uitdaging om ze vast te leggen omdat het eigenlijk al te donker was, de paarden erg schuw waren en het terrein moeilijk begaanbaar was. Maar we hadden in elk geval een plan gesmeed voor de volgende ochtend.
Dag 6 - Alter Real
Met goede moed en een plan gingen we weer vroeg op pad naar Alter Real. Maar zoals met alle plannen tijdens onze reizen: gaan ze nooit zoals ze moeten gaan. De Sorraias waren opnieuw spoorloos. Gelukkig waren er genoeg andere dingen om vast te leggen want we mochten de hengsten los fotograferen in de arena. En wat een feest was dat. De hengst had echt de tijd van zijn leven en showde zich van zijn allerbeste kant. We hebben waanzinnig veel vastgelegd: actie, elegantie, vrijheid, statige architectuur op de achtergrond, en ook onder het zadel. Ook deden we een interview met de directeur van Alter Real, Francesco Beja, die een mooie inkijk gaf in de geschiedenis en toekomst van het ras. Al deze interviews zijn terug te zien in de documentaire.
Dag 7 - Nog meer d’Andrade
Om weer bij zonsopkomst aan te komen bij onze volgende d’Andrade familie ging de wekker opnieuw om 4 uur. Constança is de vierde generatie van Ruy d’Andrade. Met haar namen we een podcast op waarin je haar passie voor het ras echt kunt horen. De aflevering is te vinden op Spotify onder Equine Legacy Project. We reden samen naar een adembenemende plek met turquoise water waar we een hengst van haar fotografeerden. We hebben weer veel mooie details kunnen vastleggen. Constança staat ook met een interview in het boek waarin ze vertelt hoe zij de legacy van haar grootvader voortzet.
Dag 8 - Langs bij de Universiteit
Dit was echt zo’n leuke en leerzame dag. Antonio Vicente is professor aan de landbouwuniversiteit in Santarém en had een groep studenten verzameld die echt álles uit de kast haalden om de beste foto’s te maken. Er hing een gezellige, feestelijke sfeer en iedereen vond het super leuk wat we kwamen doen. Antonio vertelde dat hij vaak lesgeeft met de Sorraia-hengsten aan mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking om hen meer zelfvertrouwen te geven. Het is zo interessant te zien hoe veelzijdig het ras is. Tijdens de shoot in het bos ontsnapte een Sorraia. Antonio bleef volledig kalm: “Oh, die komt vanzelf wel weer terug.” En gelukkig deed die dat ook.
Dag 9 - Mistige ochtenden en brandgevaar
Vandaag gingen we naar het natuurgebied Quinta do Pisão in Cascais, een prachtig gebied waar je kunt wandelen en de dieren van dichtbij kunt ontmoeten. We werden rondgeleid door Bruno, een landschapsarchitect, piloot én manager van het gebied. Sintra staat bekend om haar mysterieuze mistige ochtenden en we hadden geluk: net op tijd vonden we de kudde voordat de nevel volledig optrok. Quinta do Pisão heeft ook een tentoonstellingsruimte waar regelmatig exposities worden gehouden. Tijdens ons bezoek zei Bruno spontaan dat we daar mochten exposeren zodra ons project af was. En hij heeft woord gehouden! Onze foto’s hingen daar uiteindelijk prachtig uitgelicht, samen met informatie over de Sorraia, om meer bewustwording te creëren over hun bijzondere bestaan. Bruno vertelde met veel passie over de rol van de Sorraia in het gebied. Wist je dat ze worden ingezet om het risico op bosbranden te verminderen, doordat ze de vegetatie op natuurlijke wijze kort houden? Een duurzame samenwerking tussen natuur en dier. ’s Avonds gingen we nog even Lissabon in voor een korte stadswandeling en een missie: mijn favoriete boek ‘The Boy, the Mole, the Fox and the Horse’ van Charlie Mackesy, cadeau doen aan Barbara en daar was ze super blij mee!
Dag 10 - Afscheid nemen
De laatste dag besloten we nog één keer terug te gaan naar Quinta do Pisão. Gewoon om even in de rust van het gebied te zijn, de paarden nog één keer van dichtbij te zien en de allerlaatste beelden vast te leggen. Onderweg kwamen we een paar ezels tegen die natuurlijk ook even gekriebeld moesten worden. Daarna had Barbara ons afgezet bij het vliegveld en eindigde onze reis met dikke knuffels.
Einde
En daarmee kwam onze reis door Portugal ten einde. We hebben intens genoten, veel geleerd over het ras en over het land zelf. De geschiedenis en kracht van dit paard zijn werkelijk uitzonderlijk. Het straalt ervan af. We hopen dan ook dat je het zelf kunt voelen wanneer je door het boek bladert of de documentaire bekijkt. Benieuwd naar het resultaat? Neem vooral een kijkje bij mijn vorige topics! In de volgende post neem ik jullie mee naar onze zevende en laatste reis: Tsjechië, waar we de zeldzame Kladruber vastleggen. Of volg ons op Instagram voor meer over het project!
