Geplaatst Al lange tijd niets meer geplaatst, maar nu toch op de valreep voor 5 december wilde ik mijn trots even delen
Januari 2024 deelde ik mijn 'nieuwe' pony Sam nog als een roanbonte pony met een donker hoofd. Daar is niet veel meer van over, hij is toch behoorlijk schimmel geworden
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=192&t=2095577
Sam is afgelopen zomer beleerd voor de wagen door een ervaren persoon. Of ik er goed aan gedaan heb hem weg te brengen om te beleren of het achteraf gezien beter toch zelf had kunnen doen of bij een ander is helaas een koe in de kont kijken. Want waar hij voor die tijd eigenlijk bomproof was te noemen, kwam hij behoorlijk gespannen terug van het beleren. In het begin kwam hij regelmatig recht omhoog voor de kar en kon ik ook nauwlijks aan de leidsels zitten, alles gaf ineens spanning. Zo kende ik hem niet. Veel omgeprutst met instellingen van tuig, bit en wagen en menles genomen, en langzaam aan begon het beter te gaan, kreeg ik hem onder controle en begon ik hem weer te vertrouwen (Dat was ik namelijk kwijt omdat ik zelf een ongeluk heb gehad met een Fries dat op hol sloeg voor de wagen, dus elke vorm van spanning die hij opbouwde gaf mij flashbacks aan dat oncontroleerbare paard waarmee het mis ging).
Het vorderde zodanig dat ik ook een paar keer met hem de weg op ben gegaan voor een buitenritje, wat prima ging.
Dat buitenritje werd gezien door Sinterklaas
en dat maakte dat ik zo'n 2 maanden geleden werd gebeld door Sinterklaas (jaja 
) met de vraag of Sam mee kon lopen in de intocht in ons dorp met de wagen met een paar Pieten erop.Nou was hij weer redelijk de oude Sam en redelijk stabiel voor de wagen aan het worden, maar met de menwagen in een sinterklaasintocht met allemaal mensen, stuiterende kinderen, harde muziek, verklede mafkezen die in de rondte hupsen en nog meer gekkigheid? Nahh, laten we dat nog maar ff niet doen
Hij is nog maar 4 jaar, loopt sinds eind juni voor de wagen en eigenlijk pas sinds september een beetje stabiel.Maar, ik bood aan dat ik wel met hem als handpony mee zou willen lopen, dan kon ik kijken hoe hij zou reageren en als het dan goed ging zouden we wellicht volgend jaar wel met de menwagen met Pieten erop mee kunnen. Dat vond Sinterklaas een goed idee. Ik zei dan hangen we gewoon een zak pakjes aan een singeltje op zijn rug o.i.d. We noemen hem dan Ozoklein, het vriendje van Ozosnel. Die is er dan gewoon voor de gezelligheid bij anders is Ozosnel zo alleen
Dus zo gezegd zo gedaan, en toen dacht ik ik moet wel even aan de knutsel want Ozoklein moet dan wel even iets met rood aan zijn hoofdstel. En mijn lieve kleine schimmeltje staat 24/7 buiten en houdt nogal van rollen en schurken over de grond dus ziet er vaak niet uit. Maar ik wilde hem niet volledig wassen omdat ik zijn huid en vacht niet wil verstoren, dus moest er ook iets van een rood dekentje komen om de ergste vlekken te maskeren. En er moest dan ook iets leuks in zijn manen en staart.... Lang verhaal niet nog veel langer; ik zat elke avond te knippen/plakken/naaien en het liep steeds verder uit de hand
Vervolgens werd ik op een avond weer gebeld door Sinterklaas, die me vroeg of er dan wel wat pakjes op de wagen konden en dat we die dan feestelijk zouden aankleden? Euh, wagen? Die zou juist niet mee. Ik heb een vierwieler en als hij dan opzij springt komt er een heel gevaarte mee, leek me nou juist niet handig met allemaal mensen en kinderen eromheen.
Dat had Sint niet helemaal goed begrepen, die dacht dat ik aan de hand zou lopen met Ozoklein, maar dan alsnog wel de wagen erachter. Al pratende zei ik dat we eventueel wel een tweewielertje erachter konden binden met pakjes erop, dat was dan iets minder massaal en dan volgen er slechts 2 wielen als hij gek zou doen en niet een wiebelende vierwieler. Maar ik had geen tweewieler en Sint kende ook niemand met een tweewieler voor een uit de kluiten gewassen shetlander. Dus ik zei 'ik duik wel even op marktplaats, wellicht komen we op tijd nog wat tegen....'
Nou en of het zo moest zijn; op marktplaats stond een tweewieler die de Sinterklaassfeer volledige ademde.
Een authentieke Delman (Balinese/Javaanse ponytaxi) Nog/weer prachtig in de lak, met rode fluwelen bankjes, grote houten wielen op rubber. Met prachtige rode en goudgele details, messing koetslampen erbij....
Nou opnieuw niet het verhaal veel langer maken want dat is het al; de Delman werd gekocht, opgehaald en toen was de vraag; past mijn XL Hollands welvaren shetlander wel tussen het lamoen dat oorspronkelijk gemaakt is voor ranke javaanse pony's? En wil hij wel lopen met zo'n toch wel andere wagen met ander geluid?Dus pony opgehaald en zowaar hij pastte er nog (net
) tussen. In de straat even een vluchtig rondje gedaan (want hey, straks zien de buurtkinderen het), en hij liep er braaf mee weg. Dus dit ging kansen bieden om toch iets meer aangekleed met de intocht mee te lopen. 
Toen moest er dus ook nog een rode onderlegger komen, en nog meer gouddraad, en een pluim voor op het schoftje, en en en... Dus het "Ik loop wel even mee" werd een hele onderneming waar ik elke dag mee bezig was
Ondertussen oefende ik met Ozoklein voor de wagen nog enkele keren op het industrieterrein vlakbij mijn weide. Daar was het wel lekker druk qua vrachtauto's, ladende en lossende heftrucks, herrie uit loodsen etc, maar de kans kleine kinderen tegen te komen nagenoeg nihil. Ozoklein bleef braaf voor de wagen lopen, schrok niet van de drukte op het industrieterrein dus ik raakte steeds meer overtuigd dat hij dit gewoon even helemaal super zou gaan doen. Speciaal nog andere broeksriemen met snelsluitingen aangeschaft. Mocht hij dan toch wel teveel spanning opbouwen tijdens de intocht was het een kwestie van 4 snelklemmen los (Broekriemen en strengen) en dan kon de wagen er zo achter weg, en zou ik zonder kar verder lopen.
De intocht naderde dus de wagen moest versierd worden. Ook daar sloeg ik weer een beetje door en werd 'een paar pakjes op de wagen' , uiteindelijk een wagen vol pakjes, zakken, slingers. Een wagen waar je als kind met grote hebberige ogen naar kijkt
Tsja en toen was het zover; de dag van de intocht. Ik had Ozoklein enigszins schoon weten te houden met een regendeken en had de voetjes en staart nog wel even gewassen. 's morgens heb ik hem nog for sure wel even een stresscontrol+ spuit van Vitalstyle gegeven, baat het niet dan schaadt het niet en misschien zou het wel een pavlovreactie op mij geven
Stel hij zou spanning opbouwen, dan hoopte ik dat het daarmee wat sneller zou afvloeien. Het was zo ver; hij en ik beiden in ons apenpakkie, opgetuigd en ingespannen gingen we op weg.
En zo togen Ozoklein en de ponypiet op weg naar het dorpshuis (waar iedereen verzamelde)
"Ik heb mn wagen volgeladen..."
Bij het dorpshuis even wachten tot vertrek van Sint en de andere Pieten naar het dorpscentrum
De Sint en andere Pieten gingen met een touringbus met een omweg naar het centrum waar de aankomst was, ik ben met één andere piet gaan lopen (is vlakbij) en kwam achter de bus ineens tevoorschijn
we liepen zo de herrie en drukte in en Ozoklein liep braaf mee.In het centrum moest Sint met de Pieten op het podium, Ozoklein en ik bleven iets achter de grootste drukte wachten. Ozoklein deed het hartstikke goed. Even een beetje onrust in het begin maar dat beperkte zich tot wat duwen en hoofdschudden en schooien om brokjes. Ik ben even wat rond gaan stappen en opnieuw richting de drukte gelopen en toen vond hij het prima. Steeds meer kinderen kregen hem op de korrel dus ineens waren we hoofdobject voor foto's en selfies
en Sam liet zich gewillig aaien door lieve kinderhandjes
En toen was het tijd voor de rondrit door het dorp. Ozoklein stond er helemaal klaar voor en maakte er niks van dat ik om hem heen stond te dansen, temidden van allemaal mensen.
En los waren we!
De pickup met muziek voorop ( helaas hebben wij geen fanfare meer), de bakfiets met pieten daarachter, daarna Ozoklein en ik, en daarna Sinterklaas op Ozosnel.
(Grote ergernis aan de onderlegger die er steeds onderuit piepte maar ik kreeg het niet meer goed. Er zat ergens een dwarrel in de stof en het klittebandje had ik net wat te ver weg gemaakt om het goed te houden
)
Deze foto heeft uiteindelijk de voorpagina van onze dorpskrant gehaald
De rondrit eindigde bij het dorpshuis, waar binnen nog feest was voor de kinderen.
Sinterklaas was erg tevreden hoe lieve Ozoklein het gedaan had
Nog gezellig even met collegaPiet en wat lieve kindjes op de foto
En toen zat de taak van Ozoklein erop en heb ik hem lekker naar de wei gebracht (op loopafstand van het dorpshuis). Wat was ik trots op hem! Hij heeft alles zo braaf ondergaan, liep keurig mee alsof het dagelijke kost was. Het enige dat hij eigenlijk wat spannend vond waren een paar jongens met plastic zakken die steeds van achter naar voor renden om pepernoten te scoren. Maar dat beperkte zich tot wat billen knijpen en kijken. Verder totaal geen spanning ervaren, hij vond de aandacht wel leuk en liet het zich allemaal welgevallen.
De volgende dag ben ik opnieuw als PonyPiet met Ozoklein het dorp ingetogen, dit keer om bij mijn moeder die in het verzorgingshuis woont langs te gaan. We kwamen met de rondrit bij de intocht wel langs het verzorgingshuis, maar door een communicatiefout over de tijd heeft mijn moeder het niet kunnen zien, dus kreeg ze een privébezoekje. Natuurlijk trof ik onderweg opnieuw kinderen, waar Ozoklein ook weer keurig op stond te wachten en zich braaf liet aaien.
Kortom (nou ja niet echt, respect als jullie alles hebben gelezen
), het was een groot succes en ik ben megatrots op Ozoklein! Van sommigen begreep ik dat wij de eyecatcher waren en dat Sinterklaas in het niet viel 
Of dat nou helemaal de bedoeling was weet ik niet, maar het was wel een groot compliment.Dit smaakt naar meer dus wie weet volgend jaar wel op de vierwieler met meerdere pieten
En wat een werk heb je er van gemaakt zeg! 
Heel erg leuk!
