Geplaatst We hebben weer een heerlijk paarden jaar gehad met heel veel mooie momenten.
Helaas ook een paard verloren afgelopen jaar, maar ook dat hoort erbij als je met paarden werkt.
We beginnen in januari.
Plots was er sneeuw, heel veel sneeuw. In 2 dagen tijd hadden we plots 1 meter sneeuw.
Zelfs de sneeuwploegen op de weg hadden moeite tijdens het sneeuw ruimen en kwamen zelf vast te zitten. Er was dat weekend een enorme verkeerschaos, maar onze paarden vonden het geweldig.
Dit was dan ook meteen alle sneeuw die we kregen in die winter en vanaf februari was alle sneeuw alweer verdwenen.
Dit betekende dan ook dat we al vroeg buitenritten konden maken.
En leuke activiteiten met de kinderen konden doen.
Eind maart kwam de hengst Midtgardts Storm naar ons toe. De bedoeling was dat hij onze Dølehest Borka zou dekken. Maar helaas pakte dit anders uit dan gepland. Omdat ze een cyste op haar eierstok had die er moeilijk af wilde is er van een dekking helaas niets meer gekomen.
Maar wat hebben wij een plezier gehad van deze hengst. Het was echt onze mascotte, zo verschrikkelijk lief.
In mei reden we voor het eerst een bruidspaar. De bedoeling was dat we dit met onze merrie Lizzy zouden doen, maar aangezien zij in juni uitgerekend was. Leek het ons beter om met Runegård te gaan.
Maar Runegård heeft met zijn 5 jaar wel iets minder levenservaring. En je wilt natuurlijk niet dat er iets mis gaat op zo een dag.
Maar jeetje wat waren wij trots op hem, hij deed het echt super braaf.
In Juni werd het veulen van Lizzy geboren, een hengstveulen genaamd Hrimtur.
In juli genoten we van alle buitenritten en trektochten.
In augustus beleefde wij een nachtmerrie. Ik zou een heel eigen topic kunnen beginnen over het voorval, maar ik hou het maar even bij de beknopte versie.
Wij werden gebeld door de meneer die op onze jonge paarden past die in de bergen lopen.
Er was er 1 zoek. Dit was op maandagavond, hij had nog gezocht maar omdat het donker werd kon hij niet meer verder zoeken. Op dinsdagochtend werd de zoektocht voortgezet.
En wonder boven wonder werd Emma Emmeline gevonden.
In een rotsspleet.
De brandweer kwam er aan te pas om haar te bevrijden, het was groot nieuws voor de plaatselijke krant en nieuws uitzendingen op tv. Het was een wonder dat ze nog leefde. Ze heeft minimaal 16 uur vast gezeten in die bergspleet.
Vele dierenartsen bezoeken verder, hebben wij helaas na twee weken na het ongeval alsnog afscheid moeten nemen van Emma Emmeline. Haar achterhoef kwam los van haar been en er zou een spontane amputatie van de hoef komen. Omdat haar koot helemaal koud was namen dierenartsen aan dat er geen doorbloeding meer in haar onder voet was. Waardoor de hoef spontaan geamputeerd werd door het lichaam.
Nog steeds doet het heel veel pijn als ik aan deze periode terug denk. Emma Emmeline was een heel erg lief en vriendelijk dier. Helaas mocht zij maar 2 jaar worden.
Het leven ging door en gelukkig kwamen er in september nog een aantal leuke buitenritten zodat ik mij daar op kon focussen en zo het verdriet een beetje aan de kant kon zetten.
En oktober kwam.
In november vond er een paarden wissel plaats. Ik ben niet zo een ruinen mens, ik ben meer van de merries. En zo kwam het dat 1 van onze ruinen Ralph en ons hengstenveulen Hrimtur vertrokken naar Nederland.
Maar aangezien het paardentransport bedrijf toch van Nederland naar Noorwegen moest komen om de paarden op te halen. Namen zij twee merrie veulens voor ons mee naar Noorwegen.
Super blij zijn wij met deze twee dames.
Meet Wjelle (rode halster) en Witsa (blauwe halster)
Inmiddels zijn we nu in half november aangekomen. De eerste sneeuw is alweer gevallen en we gaan zien wat deze winter voor ons in petto heeft.
Wij genieten er in ieder geval van, met mooie plaatjes en heerlijk skien achter de paarden aan.
En wat een verhaal rondom Emma Emmeline. Erg verdrietig dat het zo is afgelopen. 
