Geplaatst Ik was vandaag dus naar MIJN paard. (ja is nog een beetje wennen hoor) Ze is nu 4 jaar, maar heeft 4 jaar lang lekker op een wei gestaan met andere jonge paarden. Dus alles maar dan ook echt alles is nieuw en spannend.
Onder het motto liefde gaat door de maag, had ik wat appels mee genomen.
Stond ik daar met een appel in mijn hand, begreep ze dus echt totaal niet wat ze er mee aan moest. Schattig he! Dus ik er een stuk afbijten en het maar stukje voor stukje voeren, toen had ze het door. Maar om nou te zeggen dat ze er helemaal weg van was, nou nee. Met poetsen was Sydney wel braaf, maar ze staat continu met een vragende blik te kijken: wat ben jij nu aan het doen?
Ook mee lopen aan het halster vind ze nog spannend, het liefst verschuilt ze zich achter me. Ja de grote boze wereld is erg spannend!
