Geplaatst Ik ga ook nog eens meedoen met een jaaroverzichtje! Dat van vorig jaar kan je hier terugvinden:
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=1&t=2094859
Januari
Na een fantastisch 2023 begonnen we 2024 op een high! We deden lekker veelzijdig verder, van korte wandelingetjes aan de hand, tot dressuren, springen, ... noem maar op
Februari
Ik stond met Jenara op een pensionstal die volledig parelli-gericht was, waardoor wij ons daar ook een hele tijd in hebben laten onderdompelen. We gingen dan ook aan de slag met wat meer liberty, wat het ene moment supergoed ging en het andere hield Jenara het even voor bekeken
We amuseerden ons in ieder geval!
Maart & April
Halfweg maart liep Jenara plots onzuiver in haar spronggewricht. Paar dagen aangekeken, dierenarts erbij, ontstekingsremmers, ... Na 12 dagen geen verbetering ... Op aanraden van de dierenarts afspraak gemaakt bij de kliniek om te laten controleren of Jenara geen spat had.
Dit waren even een paar onzekere weken! Zeker omdat ik en mijn man ook net gestart waren met de bouw van ons huis en ik dus hele weekends 60km verderop op onze werf zat.
Begin April konden we uiteindelijk terecht bij de kliniek.
Jenara gedroeg zich absoluut voorbeeldig, zoooo braaf met alles.
Daarnaast liep mevrouw op de kliniek plots wél terug helemaal goed ...
de DA vroeg me nog:" loopt ze nu beter of slechter dan thuis?", waarop ik moest antwoorden:" ja beter, ik zie er niets meer aan" ...
Voor zekerheid toch maar foto's gemaakt van beide spronggewrichten en een echo van haar bekken, omdat ze al langer wat moeite heeft met ondertreden.
Conclusie: je paard ik kerngezond, niets aan te zien!
En zo mocht ik met lichere portefeuille maar ook een lichter gemoed weer naar huis
De rest van April stond in het teken van rustig terug wat opbouwen.
Mei
Begin mei ging ik op weekend met mijn twee beste vriendinnen, die beide geen eigen paard hebben, maar ik nam Jenara wel gewoon mee! Daar ter plaatste maakten we twee prachtige trektochten en opnieuw was Jenara echt zo'n bizar braaf paard
Ook onze B&B host was helemaal weg van haar.Ze ging zonder problemen met drie vreemde paarden mee op stap en bleef altijd zo attent op mijn hulpen, wat voelde dat heerlijk, zo in sync! Heb ik al gezegd dat ik verliefd ben op mijn lieve merrie?
Juni
Juni stond voor ons in het teken van afscheid. Eind juni zou ik zelf verhuizen naar mijn bouwwerf en begin juli volgde Jenara. We volgden onze laatste lessen op pony connect, de fantastische plek die wij 2,5j onze thuis mochten noemen. Lessen die we meer dan eens afsloten, lekker gapend en briesend!
Met veel spijt in het hart moest ik deze geweldige pensionstal en de nog fijnere mensen achter laten.
We deden nog een paar leuke fotoshoots, om deze plek zeker nooit te vergeten!
Juli
Begin Juli was het dan zo ver! Ik was al verhuisd naar een stacaravan vanachter op onze bouwwerf en dan was Jenara aan de beurt. Ik had voor haar een mooie, groene 24/7 buiten plek gevonden, op 10min. fietsen van waar ik woonde. Ik had wel flink moeten inleveren op accommodatie, er was geen piste en zelfs geen verlichting voor in de winter. Maar Jenara haal welzijn gaat voor en alle andere plekken in de omgeving boden veel te weinig weidegang, zeker in de winter.
9 juli, net een week na Jenara haar verhuis, werd ons dorp getroffen door een zware windhoos, die een waar spoor van vernieling achterliet. De schuilstallen en schuur op Jenara haar nieuwe plekje waren in stukken geblazen, bomen van honderden jaren oud werdern uit de grond gerukt, de storm liet een apocalyptisch beeld achter. Dit zorgde ervoor dat zelfs onze graspiste even niet kon gebruikt worden, omdat die nodig was als noodweide. Geen al te beste start op onze nieuwe plek.
Augustus
Jenara leek niet goed te aarden in haar nieuwe kudde, ze stond vaak alleen, op een afstandje van de rest. Ze werd duidelijk opgejaagd ook. Telkens als ik aan kwam, kroop ze bijna in mijn broekzak en bleef zielig aan het draad staan kijken als ik weer vertrok. Ik hoopte dat het gewoon wat tijd nodig had.
Wel was onze graspiste terug vrij om in te werken en te rijden en daar amuseerden we ons met z'n tweetjes wel wat
September
Het sociaal contact met de kudde werd niet beter ... Jenara ging zich steeds meer afzijdig houden en leek zich echt af te sluiten. Daarbij kreeg ze in korte tijd plots mok én rotstraat, terwijl het nog niet eens zo nat was.
Dit liet bij mij een hele hoop alarmbellen afgaan, dus ik ging terug op zoek naar een andere plek.
Zoals hierboven al vermeld, was weidegang een groot probleem in onze nieuwe streek.
Uiteindelijk vond ik een pensionstal waar de paarden in de winter toch ook buiten mochten,
bij alle anderen was dit beperkt tot een uurtje stapmolen :'( kan je je dat anno 2024 nog voorstellen?
Oktober
Begin oktober verhuisden we weer, te paard, naar een pensionstal zo'n 4km verderop.
Ik vond het wel spannend, want Jenara zou terug 's nachts op stal gaan. Dit bleek haar na alle sociale onrust eigenlijk heel goed te doen. In heel korte tijd werd ze terug opener, actiever en kreeg ze wat van haar humor terug!
Gelukkig vonden we snel een fijn groepje voor Jenara om mee op de weide te gaan. In het begin was het héél duidelijk dat ze echt een klein trauma had aan andere paarden. Zelfs soortgenootjes die heel lief en voorzichtig gedag kwamen zeggen, liep ze snel voor weg. Na een paar weken settelde dit zich gelukkig weer en vond ze een fijn vriendje.
November
Zowel Jenara als ik leefden helemaal op bij onze nieuwe plek! Ik had terug accommodatie om te rijden en een leuk sociaal contact, Jenara kon haar rust vinden op stal en genoot toch elke dag van tijd met haar vriendjes op de weide. Ik begon het dressuren en zelfs het springen terug op te nemen, we reden eens terug een lesje.
Ik had terug een heel positief gevoel en voelde ook mijn lieve merrie weer enthousiast worden.
Ze lag ook af en toe lekker te slapen als ik aan kwam
Aan haar manen en staart kon ik ook duidelijk zien dat ze bijna elke dag/nacht wel eens neer lag. Dat deed me erg deugd, want dat had ik op de plek ervoor nooit gezien.
December
Zo positief als november voor ons was, ging december helaas weer helemaal bergaf. De stal schakelde over van zomerregeling op winterregeling, de paarden mochten minder buiten (maar in tegenstelling tot alle andere stallen in de omgeving, mochten ze wel nog buiten) De persoon die ze daarvoor 's ochtends buiten zetten, deed dit niet in de winter, dus ik moest plots geregeld krijgen dat Jenara buiten kwam. Zelf kampte ik met een zware bore-out die me helemaal leeg zoog, met als apotheose dat ik ontslag nam op mijn werk.
Als klap op de vuurpijl, bleken de paarden met de winterregeling te weinig ruwvoer te krijgen ... Jenara begon zienderogen af te vallen. Ik ging via allerlei wegen op zoek om haar bij te voeren. Hooi bij vragen zou blijkbaar een gevoelig issue zijn volgens stalgenoten .. ik geraakte in paniek, want mijn pogingen om haar "kracht"voer (ik geef suikerarme, granenvrije en havervrije voeding bij, dus niet echt krachtvoer) op te voeren, bleken niet te werken. Ik ben dan uiteindelijk zelf duur verpakt hooi gaan bijhalen in de aveve, maar financieel was het even stress, want zonder werk + dure stalling + nog allerlei voer moeten bijkopen maakte alles even behoorlijk pittig, zeker als je bedenkt dat ik dus ook een huis aan het bouwen ben naast dit alles.
Voorlopig staat Jenara er nog steeds echt héél mager bij :'( ik heb gelukkig toch het issue durven aankaarten bij de stalhouders en ze gaat nu toch een grotere portie hooi krijgen, dus ik hoop dat ik voor 2025 terug een paard op gewicht krijg en dat we terug samen dingen kunnen gaan doen. Voor nu ga ik rustig met haar stappen om haar beweging te geven, maar even geen intensieve arbeid tot ze op gewicht is.
Duimen jullie mee dat Jenara snel weer een gezond gewicht krijgt?
Ik hoop dat 2025 rustiger uitpakt en eens zonder blessures.