Geplaatst De winterfoto's slaan we even over, anders lukt het me nooit met 15 foto's
In april kwam ons grootste geluk van dit jaar. Veronia beviel van haar mooie merrieveulen Sylfonia. Vanaf het eerste moment heb ik iets speciaals met dit kind en hoewel het niet gepland was, moest en zou ze blijven. Deze gaat echt nergens naartoe, die hoort gewoon bij mij
In dezelfde week kregen we nog meer goed nieuws, Elonia is drachtig gescand van haar eerste veulentje! In maart 2025 mogen we uit deze combinatie een nakomeling verwachten:
Aangezien het rijden voorbij was voor mij en mijn rijpaard Florentino nog zo geniet van het werk, besloot ik om een nieuw thuis voor hem te zoeken. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten na 20 jaar samen zijn, maar wat ben ik achteraf blij dat ik dit voor hem heb gedaan. Hij heeft een fantastisch huisje, een meisje die er dolgelukkig mee is en doet dingen die ik nooit heb gedaan met hem, zoals buitenritten, in volle galop over het strand en nog veel meer. Ik zie hem gewoon genieten op alle foto's die ik krijg. Op de laatste vrijdag van juni bracht ik hem naar zijn nieuwe stek. Het einde van ons avontuur, maar een begin van andere mooie avonturen voor hem.
Van zo'n beslissing moest ik wel even bijkomen, maar helaas kreeg ik die kans niet. Precies 1 dag nadat Flo naar zijn nieuwe huis was vertrokken, moesten we plotseling afscheid nemen van onze pony Penotti. Ze had hele heftige koliek en na pogingen van de dierenarts om haar te helpen konden we niet anders dan haar laten inslapen. Ze heeft de prachtige leeftijd van 30 mogen halen, maar pff wat deed dat zeer.
In haar pracht hier op deze foto
En dan heb je opeens 2 lege stallen. Dat was echt naar en wennen. Maar je moet door en het werd juli.
Sylfonia ging mee naar de keuring in Tolbert en haalde daar een prachtige eerste premie met een totaal van 74,5 punten. Dat was iets om trots op te mogen zijn
Elonia mocht rustig kennismaken met wat dingetjes waaronder de menwagen. Aangezien ik niet meer kan rijden, heb ik besloten om te gaan mennen en ik hoop dat in de toekomst ook met Elonia te mogen gaan doen. Het was alsof ze niet anders kende. Nergens keek ze vreemd van op en het duurde dus ook niet lang of ze liep er daadwerkelijk voor. Dat hebben we al met al maar 3 keer gedaan, het ging ook om kennismaken en ze is nog jong, dus volgend jaar na het veulen pakken we het verder op. Hier nog met mijn instructeur op de bok, hopelijk zit ik daar volgend jaar zelf
Mijn taak lag in de voorbereiding en het grondwerk, ook niet geheel onbelangrijk natuurlijk.
Naast de menwagen, heeft ze ook haar eerste metertjes onder het zadel gemaakt met mijn stalamazone. Het grappige is dat deze amazone altijd heel hard beweerde dat ze nooit een paard zadelmak zou gaan maken. Maar wat als het paard zadelmak is geboren? Dan is de stap wel heel klein om je been erover heen te gooien
en zo geschiede. Elonia heeft tot nu toe niet 1 stap verkeerd gezet en na een keer of 8 kennismaken hiermee, zijn we daar ook weer mee gestopt. Ook daarvoor geldt, volgend jaar weer verder. Maar de positieve ervaringen die heeft ze mooi alvast te pakken.
Ik kon het niet laten en moest en zou toch zelf ook even voelen hoe dat was om op mijn zelf gefokte paard te zitten. Dit is ook het enige momentje dat ik dit jaar te paard heb gezeten en ik had de pijn daarna er dan ook graag voor over. Dat is toch magisch en wat er ook gebeurt, dat pakken ze mij niet meer af
De zomer vorderde en de herfst kwam alweer om de hoek kijken. Inmiddels hadden we Veronia weer opgepakt in het werk en nu kon ik dan ook eindelijk zelf iets gaan doen, namelijk mennen! En een plezier dat ik daarin heb
Kleine Syl wordt steeds meer grote Syl. Met 7 maanden was ze al 1.54
dus dat belooft iets te gaan worden straks. Maar ze is net zo lief als dat ze groot is en ik ben nog steeds onwijs blij met haar!
Mijn knapperds
Rest het mij nog om jullie deze kerstgroet te geven namens onze groep van Stal Muronia
Op naar 2025, dat het een mooi jaar mag gaan worden
