


Ik kocht hem 3,5 maand geleden samen met zn vriendinnetje. Een 10 jarige hengst die nog nooit wat heeft gedaan in zn leven, meer dan van wei naar wei wandelen. Toen ik m kocht was ie vrij snel kreupel, en om een lang verhaal kort te maken, bleek het zo ’simpel’ te zijn als dat zn voetjes gewoon te kort bekapt/afgebroken waren. Nu met ijzers is het een heel ander paard.
Na de eerste keer ijzers liep ie direkt goed, rustig begonnen met opbouwen, het longeren introduceren en een dekje, singeltje en zadeltje. Ondanks dat ik het rustig aan deed met hem, ging het allemaal even te snel in zn koppie en moest ik een paar stappen terug doen. Het is een super gevoelig paard.
Maar, na een paar weken rustig aan gedaan te hebben, durf ik nu te zeggen dat ie zich steeds meer en meer open stelt. In het begin was het een dooie, niet zo gek met de verschrikkelijke pijn die hij heeft gehad. Waar ie eerst bijna wegrende voor het halster, ook in zn box, kan ik nu zn halster omdoen als ie over zn staldeur heen kijkt. Dat soort kleine dingetjes zijn voor hem heel groot en maakt mij mega trots

We hebben veel geoefend met dingen over zn lijf te laten gaan en een zadeltje er weer op, en nu kan ik ook het zadel er weer opleggen zonder dat ie ervoor wegrent.
In het begin was ie redelijk saai met longeren, en ik vind het al saai

Als ie dus al eens zn oortjes naar voren doet is ie wel mega schattig










En dit is waarom ik hem een boerenlullenknol noem


Nog even met zn vriendinnetje Amina

