Ik kreeg gisteren zo'n eureka moment. Sommigen hier zullen al wel weten dat ik een paard heb die wel eens een bok durft geven, en dat dat voor mij mentaal erg moeilijk is omdat ik er angst door krijg. Nu is bij mij laatst het kwartje gevallen dat ikzelf eigenlijk een deel van het probleem ben, en dat mijn paard me dit al jaren probeert te zeggen. Maar i guess dat ik het niet zag.
Wat hebben we nu gistern zo anders gedaan: paard eindelijk eens van haar handrem af gehaald en vanuit een verruimde draf aanspringen ingalop, en in die galop een beetje verlicht zitten zodat ze fijn haar rug naaar boven kan brengen en ik niet mijn bovenbenen kan gaan opspannen. Opeens luisterde ze super goed, ze draafde lekker door en als ik het vroeg ging ze vrijwel meteen in galop, tegenover dat ik dat hiervoor altijd enkele keren moest vragen voor ze het wilde doen.
Waar zit nu het eureka moment? Door mijn angst of stress dat ze zou gaan bokken hield ik haar onbewust erg in, want trager voelt veiliger. En vervolgens vroeg ik me af waarom ze niet lekker door haar lijf ging lopen en helemaal zichzelf ging psannen en bijna ter plaatse ging draven. Maar eigenlijk was ik dus de factor waardoor ze dat niet kon doen, want met mijn lichaamstaal zie ik altijd: niet te snel, traag en gespannen. Net omdat ik zelf ook al zo gespannen was. Dat resulteerde dus in dat zij zei: Hey! Zo kan ik niet galopperen! En dus een bok gaf.
Laatst had ik hetzelfde met een sprongetje, het was een kruisje van 30, maar omdat ik weet dat ze soms erna kan gaan bokken vind ik zelfs zo'n hoogte eng. Resultaat: ik houd haar tegen waardoor zij echt in een sukkeldrafje voor het sprongetje komt en dus geen ruimte heeft om gewoon haar benen op te tillen en dus effectief moet gaan "springen" waardoor ze dan meer omhoog springt dan naar voren en ik dan soms best hard weer in mijn zadel kom waarom zij gaat bokken.
Alles is dus denk ik te wijten aan ik die bang wordt en haar dus (al dan niet bewust) tegenhoud, in tempo, in bewegingsvrijheid en in ruimte.
Hebben jullie ook weleens zo'n eurekamoment gehad? Of een moment waarop je beseft dat jij zelf eigenlijk de oorzaak was van de moeilijkheden?
Ja mijn paard liep bij mennen behoorlijk op links. Mijn lespaard voor koetsiersbewijs ook. Ik was altijd bezig met recht richten, rechts korter pakken enz. Tot ik eens bedacht links los te laten. Warempel beide paarden lopen nu recht! Links nam ik kennelijk wat te kort waardoor hun er in gingen 'hangen'. Links nu ontspannen en ze lopen heerlijk in evenwicht op zichzelf. Mijn focus op rechts was dus fout, ik had gewoon links aan moeten pakken.
Esmee_RS
Berichten: 5225
Geregistreerd: 10-07-11
Woonplaats: Op het circuit
Geplaatst: 06-09-24 10:34
Waidida schreef:
Of een moment waarop je beseft dat jij zelf eigenlijk de oorzaak was van de moeilijkheden?
Ik ben ervan overtuigd dat de ruiter in nagenoeg alle gevallen de oorzaak is van de moeilijkheden
SunnyHorse
Berichten: 1465
Geregistreerd: 26-10-17
Woonplaats: Omgeving Donkerbroek
Geplaatst: 06-09-24 10:43
Esmee_RS schreef:
Waidida schreef:
Of een moment waarop je beseft dat jij zelf eigenlijk de oorzaak was van de moeilijkheden?
Ik ben ervan overtuigd dat de ruiter in nagenoeg alle gevallen de oorzaak is van de moeilijkheden
Ja hoor, dat soort Eureka momenten vaak genoeg gehad..het ligt altijd aan de ruiter/ trainer/ menner. Het duurt soms even voordat kwartjes vallen, dat is heel normaal.
Super voor jou dat jij nu deze ervaring hebt, zal wel een boel gaan schelen denk ik.